<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 214r >

1. а҅биѥ вь҆ꙁьпи· помꙙни мꙙ господи ѥгда при-
   εὐθὺς ἀνεβόησε· “Μνήσθητί μου, κύριε, ὅταν ἔλ-
2. деши вь цѣсарь҆ствиѥ҅ си· по и҅стинѣ бꙑстъ
   θῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου”. Ὤντως γοργὸς
3. раꙁбои҅никъ· ѥ҅днонадесꙙтааго часа дѣла-
   ὁ λῃστὴς τῆς ἑνδεκάτης ὥρας ἐργά-
4. тел҄ь· вь҆ сего бо дьне жиꙁни и҅спльни дѣло·
   της· ὅλον γὰρ τὸ τῆς ἡμέρας τοῦ βίου ἀνεπλήρωσεν ἔργον,
5. и҅ а҅ште и҅ на ѥ҅динь҆ часъ наѧтъ бꙑстъ нъ до-
   ᾗ ἐμισθώθη ὥρα προθύ-
6. брѣ сь҆дѣла· не сътѫжи си вѣроѭ̑· не вь҆ꙁьрѣ
   μως εἰργάσατο· οὐκ ὤκλασε τῇ πίστει, οὐκ ἀπεῖδεν
7. на хоулꙑ ни ꙗ҅ꙁвꙑ· жидовь҆ска о̑укорениꙗ҆
   εἰς τὰς ὕβρεις, εἰς τὰς πληγὰς ... τὰ τῶν Ἰουδαίων ὀνείδη
8. небрѣже· вь҆ꙁꙙ миръ вь҆сь҆ о̑учителꙗ· и҅ вь҆се-
   παρεκρούσατο, ἔλαβε τὴν κτίσιν διδάσκαλον καὶ τὸν
9. го мира владꙑкѫ поꙁнавъ· достои҅но дастъ
   τῆς κτίσεως δεσπότην γνωρίσας ἀξίαν ἔδωκε
10. поклон҄ениѥ҆· что противѫ томоу мъꙁда-
    τὴν προσκύνησιν. Τί οὖν πρὸς ταῦτα ὁ τῶν μι-
11. мъ вь҆ꙁдател҄ь· любивꙑи чьстемь҆ добро
    σθῶν ἀποδότης, ὁ φιλότιμος ἐν ταῖς εὐ-
12. дѣѭ̑штии҅мъ х꙯с· раꙁбои҅ника грꙙдѫштеѥ
    εργεσίαις Χριστός; τοῦ λῃστοῦ τὸ μέλλον
13. просивъша сии прѣвеликꙑи даръ ѥ҅дномь҆
    ζητήσαντος αὐτὸς ἀνυπέρθετον τὴν χάριν
14. часѣ покаꙁа· о҅ного рекша помꙙни мꙙ г꙯и ѥ҅-
    ἐπέδειξεν· ἐκείνου γὰρ εἰρηκότος· “Μνήσθητί μου, κύριε, ὅ-
15. гда придеши въ цѣсарь҆ствиѥ҅ си· тоу а҅биѥ҆
    ταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου”,
16. владꙑка х꙯с о҅ть҆вѣшта рекꙑ· а҅минъ глаго-
    ὁ δεσπότης εὐθὺς ἀπεκρίνατο λέγων· “Ἀμήν, λέ-
17. л҄ѫ ти дь҆несь҆ съ мноѭ̑ бѫдеши въ раи҆· и҅сти-
    γω σοι, σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ. Ἀλη-
18. нно писаниѥ҆ ѥ҅же глагол҄етъ· ѥ҅ште глагол҄ѫ-
    θὴς ἡ λέγουσα γραφή· Ἔτι λαλοῦν-
19. штоу тебѣ рекѫ· се придохъ· томоу христосоу
    τός σου ἐρῶ· ἰδοὺ πάρειμι”. Αὐτῷ τῷ Χριστῷ
20. и҅ богоу нашемоу слава и҅ покланꙗниѥ· съ о҅-
    ἡ δόξα σὺν πα-
21. тꙿцемъ и҅ съ ст꙯ꙑи҅мъ доухомь҆· нꙑнꙗ и҅ при-
    τρὶ και ἁγίῳ πνεύματι νῦν καὶ ἀ-
22. сно и҅ вь҆ вѣкꙑ вѣкомъ҆ ⁘ а҅минъ ⁘
    εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
23. 
    
24. 
    
25. ст꙯аа҅го оц꙯а нашего їѡ̑а҅нна ꙁлатоо̑устаа҅го· слово въ свꙙ-
    Τῇ ἁ-
26. тꙑи пꙙтъкъ ⁘
    γίᾳ ... Παρασκευῇ.
27. Конь҆ча сꙙ о̑убо намъ а҅лчь҆бънꙑи троудъ·
    Πεπλήρωται ἡμῖν λοιπὸν ὁ τῆς νηστείας ἀγών,
28. конь҆ча же сꙙ крь҆стомъ· кь҆де бо подоба
    ἔληξε δὲ εἰς σταυρὸν· ποῦ γὰρ ἐχρῆν
29. о҅долѣния̑ конь҆цоу· раꙁвѣ на побѣдь҆ни-
    τῆς νίκης τὸ τέλος, ἢ ἐπὶ τρόπαι-
30. цѣ конь҆чавати сꙙ· побѣдникъ бо кръстъ·
    ον λήγειν; Τρόπαιον γὰρ ὁ σταυρὸς·

---

Iohannes Chrysostomus· In magnam feriam homilia / Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna Parasceve homilia