<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 212v >

1. сь҆мѣѭ̑ште· нъ доушꙙ коупьно къ любь҆-
   ἀναφύροντες, ἀλλὰ τὰς ψυχὰς ἀλλήλαις τῷ τῆς ἀγά-
2. въноуо̑умоу сьвѫꙁоу· приклоупь҆ꙗ҅ѭ̑ште·
   πης συνδέσμῳ συνάπτοντες·
3. сице можемъ пространо насꙑтити сꙙ
   οὕτω δυνησόμεθα μετὰ παῤῥησίας ἀπολαῦσαι
4. прѣди лежꙙштꙙѧ трепеꙁꙑ· ҅Аште бо и҅
   τῆς προκειμένης τραπέζης. Κἂν γὰρ
5. тъмамъ правь҆дꙑ ти памꙙтиви ѥ҅смъ
   μυρία ἔχωμεν δικαιώματα, μνησί-
6. ꙁълоу· вь҆се то беꙁ оума и҅ вътъште· и҅ ни-
   κακοι δὲ ὦμεν, πάντα εἰκῆ καὶ μάτην, καὶ οὐ-
7. чсоже о҅ тѣхъ на съпасениѥ҆· словеси плодъ
   δὲν ἐξ αὐτῶν εἰς σωτηρίας λόγον καρπώ-
8. сътворити можетъ· се вѣдѫште вь҆сь҆ гнѣ-
   σασθαι δυνησόμεθα. Ταῦτα οὖν συνειδότες, πᾶσαν
9. въ положимъ· о҅чиштаѭ̑ште своѧ сь҆вѣсти·
   καταλύσωμεν ὀργήν, καὶ καθαίροντες ἑαυτῶν τὸ συνειδός,
10. и҅ съ кротостиѭ̑ и҅ тихотоѭ̑ вь҆сеѭ̑· пристѫ-
    μετὰ πραΰτητος καὶ ἐπιεικείας πάσης προσέλ-
11. паи҅мъ къ трепеꙁѣ христосовѣ· с н҄имже
    θωμεν τῇ τραπέζῃ τοῦ Χριστοῦ, μεθ' οὗ
12. о҅тцоу слава коупно съ ст꙯ꙑи҅мъ доухомь҆·
    τῷ Πατρὶ πᾶσα δόξα ... ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,
13. нꙑнꙗ и҅ присно и҅ вь вѣкꙑ вѣкомъ· а҅минꙿ ⁘
    νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
14. 
    
15. їѡ̑а҅нна ꙁлатоо̑устааго слово вь҆ великꙑ четврътъкꙿ·
    
16. Въ и҅стинѫ тѫжѫ о̑ужастиѭ̑ сꙑ о҅дръжимꙿ·
    Εἰκότως ἀγωνιῶ τοῖς τῆς δειλίας δεσμοῖς συνεχόμενος,
17. како насꙑштѫ жꙙждѫ вашего любослꙑ-
    πῶς ἐμπλήσω τὸ δίψος τῆς ὑμετέρας φιλη-
18. шаниꙗ· кѫѭ̑ прѣди поставь҆ѭ̑ словеси тре-
    κοΐας, ποίαν προθήσω τοῦ λόγου τὴν τρά-
19. пеꙁѫ· чꙿто бѫдѫ люди селикꙑ гостꙙ· и҅-
    πεζαν, τίς γένωμαι λαὸν τοσοῦτον δεξιούμενος,
20. мже ѥ҅динъ х꙯с гонѣѥ҅тъ насꙑтити·
    ᾧ μόνος Χριστὸς ἐπαρκέσει πρὸς ἑστίασιν,
21. при двьрехъ бо о̑уже вь҆сего мира радость·
    ἐπὶ θύραις λοιπὸν ἡ τοῦ κόσμου χαρά,
22. приближаа҅тъ сꙙ о҅тишиѥ господь҆нꙗ въскрь҆-
    πλησιάζει ὁ λιμὴν τῆς δεσποτικῆς ἀναστά-
23. сениꙗ· пакꙑ мꙙтетъ сꙙ жидовь҆скꙑи несь҆-
    σεως, πάλιν θορυβεῖται τῶν Ἰουδαίων τὸ ἀλό-
24. мꙑсль҆нъи родъ· пакꙑ на пастоуха лаѭ̑тъ
    γιστον ἔθνος, πάλιν κατὰ τοῦ ποιμένος ὑλακτοῦσιν
25. пꙿси· пакꙑ на владꙑкѫ вѣште творꙙтъ рабі·
    οἱ κύνες, πάλιν κατὰ τοῦ δεσπότου στασιάζουσιν οἱ δοῦλοι,
26. пакꙑ сь҆вѣтъ творꙙтъ ть҆мнии҆ дѣлател҄е·
    πάλιν βουλεύονται ... οἱ τοῦ σκότους ἐργάται,
27. пакꙑ и҅ю̑да поо̑учаѥ҅тъ сꙙ баꙁаконꙿноуо̑умꙋ
    πάλιν Ἰούδας μελετᾷ, τὴν παράνομον
28. прѣданию̑· пакꙑ готовꙙтъ жидове сь҆ребро
    πρᾶσιν, πάλιν ἑτοιμάζουσιν οἱ Ἰουδαῖοι ἀργύρια,
29. да въ а҅дъ поустꙙтъ ѥ҅же въ мрь҆твꙑи҅хъ про-
    ἵνα τῷ ᾅδῃ παραπέμψωσι τὸν ἐν νεκροῖς ἐλεύ-
30. стъ· и҅ навꙑкнѫтъ ꙗ҅ко плѣвома ѥ҅сть҆ сь-
    θερον καὶ μάθωσιν αἰχμαλωτιζόμενον θά-

Iohannes Chrysostomus· De proditione Iudae homilia / Iohannes Chrysostomus· In magnam feriam homilia