<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 209v >

1. ꙗ҅коже бо шаръчиѧ на ѥ҅днои дь҆стѣ· и҅ о҅бра-
   Καθάπερ γὰρ οἱ ζωγράφοι, ἐν αὐτῷ τῷ πινάκι καὶ τὰς γραμ-
2. ꙁꙑ чрътаѭ̑тъ и и҅стинѫ пишѫтъ шаромъ·
   μὰς περιάγουσι ... καὶ τὴν ἀλήθειαν τῶν χρωμάτων ἐπιτιθέασιν·
3. сице и҅ х꙯с сътвори на тои трепеꙁѣ· и҅ о҅браꙁь҆-
   οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς ἐποίησεν ἐπ' αὐτῆς τῆς τραπέζης καὶ τὸ τυπι-
4. нѫѭ̑ пасхѫ начрьта· и҅ и҅стинь҆нѫѭ̑ прило-
   κὸν Πάσχα ὑπέγραψε, καὶ τὸ ἀληθινὸν προσέθη-
5. жи· кде хоштеши да съготовимъ ти ꙗ҅сти
   κε· Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν
6. пасхѫ· бѣ жидовъска пасха· нъ сльнь҆цоу
   τὸ Πάσχα; Ἦν τὸ Ἰουδαϊκὸν Πάσχα τότε, ἀλλὰ τοῦ ἡλίου
7. пришъдъшоу свѣта да не сиꙗ҅ѥ҅тъ· и҅стинѣ
   έλθόντος, μηκέτι λύχνος φαινέτω, τῆς ἀληθείας
8. пришъдъши праꙁдь҆нъ ѥ҅стъ стѣн҄ь· си къ
   παραγενομένης, ἀργείτω λοιπὸν ἡ σκιά. Ταῦτα πρὸς
9. жидомъ глагол҄ѫ· ѥ҅лма мьнꙙтъ сꙙ пасхѫ
   Ἰουδαίους λέγω, ἐπειδὴ δοκοῦσι Πάσχα
10. творꙙште· ѥ҅лма о̑умомъ стꙑдь҆комъ· о҅прѣ-
    ποιεῖν, ἐπειδὴ γνώμῃ ἀναισχύντῳ τὰ ἄζυ-
11. снь҆кꙑ прѣди полагаѭ̑тъ· и҅же присно нео҅-
    μα προβάλλουσιν οἱ ἀπε-
12. брѣꙁанꙑ срь҆дь҆ци· како повѣждъ ми пасхѫ
    ρίτμητοι ταῖς καρδίαις. Πῶς, εἰπέ μοι, τὸ Πάσχα
13. твориши· ѡ̑ жидовине· црькꙑ раскопана·
    ἐπιτελεῖς, ὦ Ἰουδαῖε; Ὁ ναὸς κατέσκαπται,
14. трѣбишта раꙁметана· свꙙтаꙗ свꙙтꙑи҅хъ
    ὁ βωμὸς ἀνῄρηται, τὰ Ἅγια τῶν ἁγίων
15. ꙁапърана· вь҆сѣкоѧ трѣбꙑ жрьтва прѣ-
    πεπάτηται, πάσης θυσίας εἶδος λέλυ-
16. тръже сꙙ· чсо дѣлма о҅ сихъ дръꙁаѥ҅ши беꙁа-
    ται τίνος οὖν ἕνεκεν ταῦτα τολμᾷς τὰ παρά-
17. конь҆нꙑи҅хъ дѣлесехъ· и҅де вь҆ вавулонъ
    νομα πράττειν πράγματα; Ἀπῆλθες εἰς Βαβυλῶνα
18. и҅нъгда и҅ тоу глаголаа҅хѫ плѣнивъшии҅ тꙙ·
    ποτέ, κἀκεῖ ἔλεγον οἱ αἰχμαλωτεύσαντές σε.
19. съпои҅те намъ пѣснь господьнѫ и҅ не можаꙿ-
    Ἄισατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών· καὶ οὐκ ἠν-
20. ше· и҅ се кажꙙ даудъ глаголааше· на рѣцѣ
    έσχου. Καὶ ταῦτα δεικνὺς ὁ Δαυΐδ, ἔλεγεν· Ἐπὶ τὸν ποταμὸν
21. вавулонь҆стѣ тоу сѣдохомъ и҅ плакахомъ сꙙ
    Βαβυλῶνος, ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν·
22. помꙙнѫвъше сиѡ̑нъ· на врьби^ї посрѣдѣ ѥ҅ѧ
    ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς
23. о҅бѣсихомъ сьсѫдꙑ своѧ· си рѣчъ гѫсли
    ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν, τουτέστι ψαλτήριον,
24. свирѣли· цѣвница· и҅ прочаꙗ҆· си бо дръжаꙿ-
    κιθάραν, λύραν, καὶ τὰ λοιπὰ τούτοις γὰρ ἐκέχρην-
25. ше ветъхоѥ· и҅ сими пѣсни поꙗ҅хѫ· и҅ сии҆
    το τὸ παλαιόν, καὶ διὰ τούτων τοὺς ψαλμοὺς ᾖδον. Καὶ ταῦτα
26. шъдъше вь҆ плѣн҄ениѥ҆ въꙁꙙшꙙ· да и҅мѣѭ̑-
    ἀπελθόντες εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν ἔλαβον ἵν' ἔχω-
27. тъ памꙙть҆ житиꙗ҆· своѥ҅ѧ ꙁемьѧ· нъ не
    σι τὴν ὑπόμνησιν τῆς πολατείας τῆς ἐν τῇ πατρίδι, οὐχ
28. да поѭ̑тъ· тоу бо рече въпросишꙙ нꙑ плѣн҄ь-
    ἵνα χρήσωνται. Ἐκεῖ γάρ, φησίν, ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλω-
29. шеи҆· словесъ пѣсни-и рѣхомъ· како въспо-
    τεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν. Καὶ εἴπομεν· Πῶς ᾄσω-
30. ѥ҅мъ пѣснь҆ господьн҄ѫ на ꙁеми стоуждии҆·
    μεν τὴν ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας;

Iohannes Chrysostomus· De proditione Iudae homilia