<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 209r >

1. повелѣниѥ бѣ пасха· и҅ чсо дѣлма ꙁаконъ
   ἦν ἐπίταγμα τὸ Πάσχα. Καὶ τίνος ἕνεκεν ὁ νόμος
2. повелѣ пасхѫ ꙗ҅сти· нераꙁоумичь҆ни бѣа҅-
   ἐπέταξε τὸ Πάσχα ἐσθίειν; Ἀγνώμονες ἦ-
3. хѫ о҅ благодѣтели жидове· и҅ тоу а҆биѥ ꙁабꙑ-
   σαν περὶ τὸν εὐεργέτην οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ παρ' αὐτὰς
4. ваа҅хѫ благодѣа҅ниꙗ ꙁастѫпꙿника б꙯а· не бо
   τὰς εὐεργεσίας ἐπελανθάνοντο τοῦ προστάτου Θεοῦ. Καὶ γὰρ
5. нъ ѥ҅гда и҅ꙁидошꙙ и҅ꙁъ е҅гупта· видѣвъше
   ὅτε ἐξῆλθον ἐξ Αἰγύπτου, ἰδόντες
6. море растѫпивъше сꙙ· и҅ пакꙑ състѫпивъ-
   θάλασσαν σχιζομένην καὶ συνιοῦσαν πάλιν,
7. ше· и҅на многа чоудеса· глаголашꙙ сътвори
   καὶ ἀλλὰ μυρία θαύματα, ἔλεγον· Ποιήσωμεν
8. намъ богꙑ· и҅же прѣдъ нами пои҅дѫтъ·
   ἑαυτοῖς θεούς, οἳ προπορεύσονται ἡμῶν.
9. что глагол҄еши чоудеса въ рѫкоу дръжꙙ ѥ҅-
   Τί λέγεις; τὰ θαύματα ἐν χερσὶν ἔ-
10. дначе· толи ли ꙁабꙑ благодѣтелꙗ б꙯а· ѥ҅лꙿ-
    τι, καὶ ἐπελάθου τοῦ εὐεργέτου; Ἐ-
11. ма о̑убо сице бѣшꙙ непочоуѭ̑ште и҅ невѣ-
    πεὶ οὖν οὕτως ἦσαν ἀναίσθητοι καὶ ἀγνώ-
12. гласи· о҅ праꙁдь҆ницѣхъ привꙙꙁа даровъ
    μονες τῇ ὑποθέσει τῶν ἑορτῶν ἐγκατέδησε τῶν δωρεῶν
13. памꙙти богъ· и҅ сего дѣлма пасхѫ жръти
    τὰ ὑπομνήματα ὁ Θεός, καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὸ Πάσχα θύειν
14. повелѣ· а҅ште тꙙ въпроситъ сн꙯ъ ти рече·
    ἐκέλευσεν, Ἵνα, ἐάν σε ἐρωτήσῃ, φησίν, ὁ υἱός σου·
15. ꙗ҅ко что ѥ҅стъ се пасха· сице речеши ꙗ҅ко
    Τί ἐστι τὸ Πάσχα τοῦτο; εἴπῃς, ὅτι
16. ѥ҅же о҅вчеѭ̑ кръвь҆ѭ̑ двь҆ри помаꙁашꙙ дѣ-
    τοῦ προβάτου τὸ αἷμα ἐπέχρισαν ταῖς θύραις ... οἱ πρό-
17. ти· въ е҆гуптѣ· таче пришъдъ гоубꙙи҆
    γονοι ἐν Αἰγύπτῳ, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων ἐλθὼν
18. и҅ видѣвъ не сь҆мѣа҅ше въскочити· ти ꙗ҅-
    καὶ ἰδὼν τολμήσῃ εἰσπηδῆσαι, καὶ τὴν πλη-
19. ꙁвѫ вь҆нести· и҅ бѣа҅ше праꙁдь҆никъ памꙙ-
    γὴν ἐπαγαγεῖν. Καὶ ἦν ἡ ἑορτὴ λοιπὸν ὑπόμνη-
20. ть сь҆пасению̑ присно· паче же не се тъчь҆ѭ̑
    σις σωτηρίας διηνεκής. Μᾶλλον δὲ οὐ τοῦτο μόνον
21. и҅мѣа҅хѫ· ѥ҅же ветъхꙑѧ и҅мъ въспоми-
    ἐκέρδαινον, ὅτι τῶν παλαιῶν αὐτοὺς ἀνεμίμνη-
22. наа҅ше благодѣа҅ниꙗ· нъ и҆ и҅но бол҄ьшеѥ·
    σκεν εὐεργετημάτων, ἀλλὰ καὶ ἕτερον μεῖζον,
23. ѥ҅же грꙙдѫшта и҅мъ прѣжде каꙁаа҅ше·
    ὅτι τὰ μέλλοντα προδιετύπου.
24. не бо нъ о҅браꙁъ о҅нъ бѣа҅ше а҅гнь҆ць҆· и҅номоу
    Καὶ γὰρ τύπος ἦν ἐκεῖνος ὁ ἀμνὸς ἑτέρου
25. а҆гньцоу доуховьноуоумоу· и҅ о҅вьца и҆ о҅вь҆ца·
    ἀμνοῦ πνευματικοῦ, καὶ πρόβατον προβάτου·
26. о҅во бо бѣ стѣнь҆ о҅во и҅стина· Елма же ꙗ҅ви сꙙ
    καὶ τὸ μὲν ἦν σκιά, τὸ δὲ ἀλήθεια. Ἐπειδὴ δὲ ἐπίφανεν
27. правьдьноѥ сль҆нь҆це· стѣн҄ь прѣстаа҅ше о̑у-
    ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος, ἡ σκιὰ λοιπὸν ἐπαύσατο
28. же· сльньцоу въсходꙙштоу съкрꙑѥ҅тъ сꙙ
    ἡλίου γὰρ ἀνίσχοντος, κρύπτεται
29. стѣн҄ь· сего дѣлꙿма на тои трепеꙁѣ о҅бои бꙑ-
    ἡ σκιά. Διὰ τοῦτο γὰρ ἐν αὐτῇ τῇ τραπέζῃ ἑκάτερον γίνε-
30. ваѥ҅те пастѣ· и҅ о҅браꙁънаꙗ и҅ и҅стинънаꙗ· /брать
    ται Πάσχα, καὶ τὸ τοῦ τύπου, καὶ τὸ τῆς ἀληθείας.

Iohannes Chrysostomus· De proditione Iudae homilia