<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 208v >

1. :хв͞а: вечеръ сꙑи бѣ тъгда· ѥ҅лма о̑убо домоу не
   Ἡ ἑσπέρα αὕτη ἦν τότε· ἐπεὶ οὖν οἰκίαν οὐκ
2. и҅мѣа҅ше владꙑка· сего дѣлꙿма о̑убо глаго-
   εἶχεν ὁ Δεσπότης, διὰ τοῦτο αὐτῷ λέγου-
3. л҄ѫтъ кде хоштеши о̑уготоваѥ҅мъ ти ꙗ҅сти
   σι· Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν
4. пасхѫ· не и҅мамъ хлѣвинꙑ о̑урочь҆нꙑ· не
   τὸ Πάσχα; Οὐκ ἔχομεν καταγώγιον ὡρισμένον, οὐκ
5. и҅мамъ кѫштꙙ ни домоу· да навꙑкнѫтъ
   ἔχομεν σκηνήν, οὐδὲ οἰκίαν. Μανθανέτωσαν
6. и҅же свѣтълꙑѧ домꙑ дѣлаѭ̑тъ· и҅ простра-
   οἱ τὰς λαμπρὰς οἰκοδομοῦντες οἰκίας, καὶ τὰς εὐρεί-
7. нꙑѧ притворꙑ· и҅ длъгꙑѧ дворꙑ· ꙗ҅ко
   ας στοάς, καὶ τοὺς μακροὺς περιβόλους, ὅτι
8. не и҅мѣ х꙯с кде главꙑ подъклонити· тѣ-
   οὐκ εἶχεν ὁ Χριστὸς ποῦ τὴν κεφαλὴν κατακλῖναι. Διὸ
9. мъ въпрашаѭ̑тъ сии҆· кде хоштеши о̑у-
   ἐρωτῶσιν οὗτοι· Ποῦ θέλεις ἑτοι-
10. готоваѥ҅мъ ти ꙗ҅сти пасхѫ· кѫѭ̑ пасхѫ
    μάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα; Ποῖον Πάσχα;
11. не сь҆ѭ̑ пасхѫ нъ жидовь҆скѫ· о҅баче тѫ о̑у-
    Οὐχὶ τοῦτο τὸ ἡμέτερον, ἀλλὰ τὸ Ἰουδαϊκὸν τέως ἐκεῖνο μὲν
12. бо о̑уготовашꙙ о̑ученици· а҅ сиѭ̑ нашѫ са-
    γὰρ οἱ μαθηταὶ παρεσκεύασαν, τοῦτο δὲ τὸ ἡμέτερον αὐ-
13. мъ о̑устрои҆· нъ самъ пасха бꙑстъ· кде хо-
    τὸς κατεσκεύασεν ... ἀλλὰ καὶ αὐτὸς Πάσχα ἐγένετο. Ποῦ θέ-
14. штеши да о̑уготоваѥ҅мъ ти ꙗ҅сти пасхѫ·
    λεις ἑτοιμάσωμέν σοι, φαγεῖν τὸ Πάσχα;
15. о҅на жидовъска бѣ пасха· о҅на вь е҅гуптѣ
    Ἐκεῖνο Ἰουδαϊκὸν ἦν τὸ Πάσχα, ἐκεῖνο ἐν Αἰγύπτῳ
16. начꙙтъкъ вьꙁꙙ· чсо дѣлма о̑убо тѫ ꙗ҅стъ
    τὴν ἀρχὴν ἔλαβε. Τίνος οὖν ἕνεκεν τρώγει
17. пасхѫ х꙯с· пон҄еже вь҆се ꙁаконь҆ноѥ съвръші·
    αὐτὸ ὁ Χριστός; Ὅτι πάντα τὰ νομικὰ ἐπλήρωσε.
18. ѥ҅гда бо кръштаа҅ше сꙙ глаголаа҅ше· сице бо
    Καὶ γὰρ ὅτε ἐβαπτίζετο, ἔλεγεν· Οὕτω γὰρ
19. лѣпо ѥ҅стъ намъ и҅справити вьсѫ правь҆-
    πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύ-
20. дѫ· придохъ рече о҅тъ беꙁаконь҆нꙑѧ клꙙ-
    νην. Ἦλθον ἐκ τῆς τοῦ νόμου κατ-
21. твꙑ и҅скоупитъ чловѣка· богъ бо своѥ҅го
    άρας ἐξαγοράσαι τὸν ἄνθρωπον. Ὁ γὰρ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ
22. си сꙑна поусти· рождъшаа҅го сꙙ о҅тъ же-
    Υἱὸν ἔπεμψε γεννώμενον ἐκ γυναι-
23. нꙑ· бꙑвъша подъ ꙁакономъ· да подъ-
    κός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ
24. ꙁаконънꙑѧ и҅скоупитъ· и҅ самого пок^о-
    νόμον ἑξαγοράσῃ, καὶ αὐτὸν ἀναπαύ-
25. и҅тъ ꙁакона· нъ да никтоже не глагол҄етъ
    σῃ τὸν νόμον. Ἵνα οὖν μή τις λέγῃ,
26. ꙗ҅ко сего дѣлма ꙁаконъ о̑упраꙁни· сего
    ὅτι διὰ τοῦτο αὐτὸν ἀνέπαυσε, διὰ
27. дѣлма и҅ о̑устави· пон҄е и҅спль҆нити ѥ҅го
    τοῦτο αὐτὸν κατήργησεν, ἐπειδὴ πληρῶσαι αὐτὸν
28. не можаа҅ше· а҅кꙑ тꙙжь҆ка сѫшта· прѣ-
    οὐκ ἠδύνατο, ὡς φορτικὸν ... ὄντα, πρῶ-
29. жде ѥ҅моу и҅спль҆нивъ вь҆се тъгда раꙁдрѣ-
    τον αὐτοῦ πληρώσας ἅπαντά, τότε κατέλυ-
30. ши· сего дѣлма и҅ пасхѫ сътвори· ꙁакона б^о
    σε. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ Πάσχα ἐποίησε· νόμου γὰρ

Iohannes Chrysostomus· De proditione Iudae homilia