<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 206v >

1. въ ꙁабꙑть҆ вь҆ложи сь҆ребролюбь҆ствиѥ҆ тъгда· сь҆
   εἰς λήθην ἐνέβαλεν ἡ φιλαργυρία τότε. Εἰ-
2. лѣпотꙑ тоже и҅ павь҆лъ глаголааше· ꙗ҅ко коре-
   κότως ὁ Παῦλος ἔλεγεν, ὅτι Ῥί-
3. нь҆ вь҆семоу ꙁълоу ѥ҅стъ сь҆ребролюбь҆ствиѥ· чт^о
   ζα πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία. – Τί
4. хоштете ми дати и҅ а҅ꙁъ вамъ прѣдамꙑ и҆· ве-
   θέλετέ μοι δοῦναι, κἀγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν. Πολ-
5. лико беꙁоумиѥ҆ словесе· прѣдаѥ҅ши рь҆ци ми вь҆-
   λὴ ἡ ἀπόνοια τοῦ ῥήματος. Παραδίδως, εἰπέ μοι, τὸν πάν-
6. са съдръжꙙштааго· бѣсꙑ владѫштааго· море-
   τα κρατοῦντα, τὸν δαιμόνων ἐξουσιάζοντα, τῇ θαλάτ-
7. ви ꙁапрѣштаѭ̑штааго· ѥ҅сть҆ствоу вь҆семоу ри҃
   τῃ ἐπιτάττοντα, τὸν τῆς φύσεως ἁπάσης
8. владꙑкѫ· нъ да ѥ҅моу съпрꙙтаатъ беꙁоумие
   Δεσπότην; Ἵν' οὖν αὐτοῦ καταστείλῃ τὴν ἀπόνοιαν,
9. и҅ нао̑учитъ· ꙗ҅ко а҅ште не бꙑ нехоуль҆нь҆ не бꙑ
   καὶ διδάξῃς ὅτι εἰ μὴ ἐβούλετο, οὐκ ἂν
10. прѣдалъ сꙙ· Слꙑши что творитъ въ то врѣ-
    παρεδόθη, ἄκουσον τί ποιεῖ. Κατ' αὐτὸν τὸν και-
11. мꙙ вь҆ н҄еже сꙙ прѣда· ѥ҅гда придошꙙ на н҄ь·
    ρὸν τῆς προδοσίας, ὅτε ἐπῆλθον αὐτῷ,
12. съ дрѣвесꙑ и҅ съ свѣштами· рече и҅мъ кого
    ξύλα ἔχοντες καὶ λαμπάδας ... λέγει αὐτοῖς· Τίνα
13. и҅штете· и҅ не вѣдѣшꙙ кого хотѣахѫ ѧ҅ти·
    ζητεῖτε; καὶ ἐγνόουν ὃν ἤμελλον συλλαμβάνειν.
14. толми не може прѣдати ѥ҅го и҅ю̑да· ꙗ҅ко и҅ не
    Τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ δυνηθῆναι παραδοῦναι αὐτὸν ὁ Ἰούδας, ὅτι οὐδὲ
15. видѣа҅ше тоу сѫшта ѥ҅гоже хотѣа҅ше прѣда-
    ἑώρα παρόντα, ὃν ἤμελλε παραδώ-
16. ти· цѣ свѣштамъ сѫштамъ и҅ свѣтоу толи-
    σειν, καὶ ταῦτα λαμπάδων οὐσῶν καὶ φωτὸς το-
17. коу· то бо е҅уа҅гг҄елистъ ꙁаштицаѧ рече· свѣ-
    σούτου. Ὅτι γὰρ τοῦτο ᾐνίζατο ὁ εὐαγγελιστής, φησί· Λαμ-
18. штꙙ и҅мѣа҅хѫ и҅ свѣтъло бѣа҅ше и҅ не видѣа҅-
    πάδας εἶχον καὶ φῶς, καὶ οὐχ ἑώ-
19. хѫ ѥ҅го· и҅ присно бо ѥ҅моу поминаа҅ше дь҆нь҆
    ρων αὐτόν. Καὶ καθ' ἑκάστην δὲ αὐτὸν ὑπεμίμνησκεν ἡμέραν,
20. и҅ дѣлесꙑ и҅ словесꙑ кажꙙ ꙗ҅ко не гонеꙁнетъ
    καὶ δι' ἔργων, καὶ διὰ ῥημάτων δεικνὺς ὅτι οὐ λήσεται
21. прѣдадꙑи҆· тоже ни ꙗ҅вѣ ѥ҅го о҅бличаа҅ше прѣ-
    προδιδούς. Καὶ οὔτε φανερῶς αὐτὸν ἤλεγχεν ἐ-
22. дъ вь҆сѣми да не бестоудь҆нѣи҅ша ѥ҅го сътво-
    πὶ πάντων, ὥστε μὴ ἀναισχυντότερον αὐτὸν ἐργά-
23. ритъ· ни прѣмль҆чааше да не мнꙙ сꙙ гонеꙁнѫ-
    σασθαι· οὔτε παρεσιώπα, ἵνα μὴ νομίζων λανθά-
24. ти невѣстиѭ̑· бе страха начь҆нетъ прѣдаꙗ҅-
    νειν, ἀδεῶς ἐπιχειρῇ τὴν προδο-
25. ти· чꙙсто глаголаа҅ше· ѥ҅динъ о҅тъ васъ прѣ-
    σίαν, ἀλλὰ συνεχῶς ἔλεγεν. Εἷς ἐξ ὑμῶν παρα-
26. дастъ мꙙ· нь҆ не ꙗ҅вѣ ѥ҅го покаꙁа· многа же
    δώσει με· οὐ μέντοι φανερὸν αὐτὸν καθίστη. Πολλοὺς δὲ
27. и҅ о҅ сѫдь҆нѣѣ҅мь҆ дьни съкаꙁова словеса· мно-
    καὶ περὶ γεέννης διῆλθε λόγους, πολ-
28. га же и҅ о҅ цѣсарь҆ствии небесьнѣѣ҅мь҆· о҅боѥ҅г^о
    λοὺς καὶ περὶ βασιλείας, καὶ τὴν ἐφ' ἑκάτερα
29. силѫ покаꙁа· и҅ ѥ҅же мѫчити съгрѣшивъшꙙ-
    δύναμιν ἐπεδείξατο, τὴν ἐν τῷ κολάζειν τοὺς ἁμαρτάνον-
30. ѧ҆· и҅ ѥ҅же чь҆сть҆номъ бꙑти въ правѫѭ̑ ходивъшии҅мꙿ··
    τας, καὶ τὴν ἐν τῷ τιμᾷν τοὺς κατορθοῦντας.

Iohannes Chrysostomus· De proditione Iudae homilia