<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 203r >

1. вь҆ вѣкꙑ вѣкомъ а҅минъ ⁘
   εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
2. 
   
3. їа҅на а҅рхие҅пискоупа костантинꙗ града ꙁлатоо̑устаа-
   
4. го слово въ свꙙтꙑи четвръть҆къ· о҅ прѣдани-ї-ю̑дꙑ и҅ о҅
   εἰς τὴν προδοσίαν τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τὸ Πάσχα, καὶ
5. пастѣ· и҅ о҅ сь҆каꙁании҆ свꙙтꙑи҅хъ таи҅нъ· и҅ ѥ҅же не помина-
   εἰς τὴν παράδοσιν τῶν μυστηρίων, καὶ περὶ τοῦ μὴ μνησικα-
6. ти ꙁъла ⁘
   κεῖν. Τῇ ἁγίᾳ [καὶ μεγάλῃ] Πέμπτῃ. Ὁμιλία [α']
7. Мала ноужда дьнесь҆ къ вашеи любьви
   Ὀλίγα ἀνάγκη σήμερον πρὸς τὴν ὑμετέραν ἀγάπην
8. сьвѣштати· мала же ноужда сь҆вѣ-
   εἰπεῖν· ὀλίγα δὲ ἀνάγκη εἰ-
9. штати· не пон҄еже множь҆ство глагол҄е-
   πεῖν, οὐκ ἐπειδὴ τῷ πλήθει τῶν λεγομέ-
10. мꙑи҅хъ вꙑ о҅тꙙжь҆чаваѥ҅те си· не бо
    νων ὑμεῖς βαρύνεσθε οὐδὲ γὰρ
11. ѥ҅стъ и҅но^го града о҅брѣсти· сице любь҆ꙁнѣ·
    ἔστιν ἑτέραν πόλιν εὑρεῖν οὕτως ἐρωτικῶς
12. на послоушаниѥ доуховь҆нꙑи҅хъ словесъ при-
    πρὸς τὴν ἀκρόασιν τῶν πνευματικῶν λογίων δια-
13. лежꙙштъ· нъ ѥ҅лма ноуждь҆на малословь҆ꙗ дь҆-
    κειμένην ... ἀλλ' ἐπειδὴ ἀναγκαία τῆς βραχυλογίας σή-
14. несь҆ вина· виждѫ бо многꙑ вѣрь҆нꙑи҅хъ·
    μερον ἡ αἰτία· καὶ γὰρ ὁρῶ πολλοὺς τῶν πιστῶν
15. и҅дѫштꙙ къ гръдꙑи҅мъ таи҅намъ причꙙште-
    ἐπειγομένους πρὸς τὴν τῶν φρικτῶν μυστηρίων κοινω-
16. нию̑· да бꙑшꙙ ни тоѧ҆ трепеꙁꙑ гонеꙁнѫли·
    νίαν. Ἵν' οὖν μήτ' ἐκείνης τῆς τραπέζης ἀποτύχωσι,
17. ниже тоѧ да о҅тъпадѫтъ· ноужда дьнесь҆ съ-
    μήτε ταύτης ἐκπέσωσιν, ἀνάγκη σήμερον ... ποιή-
18. творити о҅бѣдъ· некли о҅тъ о҅боѭ̑доу вамъ о̑у-
    σασθαι τὴν ἑστίασιν, ἵν' ἑκατέρωθεν ὑμῖν τὸ κέρ-
19. спѣхъ бѫдетъ· и҅ сеѧ трепеꙁꙑ насꙑтивъше
    δος γένηται, καὶ ἀπὸ ταύτης ἐφοδιασθέντες
20. сꙙ· и҅ нашихъ словесь҆ сице о҅тидете· и҅ съ стра-
    καὶ τῶν παρ' ἡμῶν λόγων οὕτως ἀπέλθητε, καὶ μετὰ φό-
21. хомъ и҅ трепетомъ· и҅ лѣпꙑи҅мъ въꙁдръжа-
    βου καὶ τρόμου καὶ τῆς προσηκούσης εὐλα-
22. нии҅мъ· къ гръдоуо̑умоу и҅ страшъноуо̑умꙋ
    βείας τῇ φοβερᾷ καὶ φρικτῇ
23. пристѫпите комь҆канию̑· дь҆несь҆ бо вь҆ꙁлю-
    προσέλθητε κοινωνίᾳ. Σήμερον, ἀγα-
24. бь҆ѥ҅нии҆ г꙯ь нашъ їс꙯ прѣданъ бꙑстъ· паче
    πητοί, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ... παρεδόθη ... μᾶλλον
25. же бѫди дрꙙхлъ и҅ оплачи сꙙ горь҆ко· не прѣда-
    δὲ γενοῦ κατηφής, καὶ κλαῦσον πικρῶς, ἀλλὰ μὴ ὑπὲρ τοῦ παραδο-
26. наа҅го їс꙯а дѣл҄ьма· нъ прѣдавъшааго и҅ю̑дꙑ
    θέντος Ἰησοῦ, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ παραδόσαντος Ἰούδα.
27. дѣл҄ьма· прѣданꙑи҆ бо їс꙯ вь҆сь҆ миръ сьпасе
    Ὁ μὲν γὰρ παραδοθεὶς Ἰησοῦς τὴν οἰκουμένην ἔσωσεν,
28. а҅ прѣдавꙑи ѥ҅го и҅ю̑да доушѫ своѭ̑ погоуби·
    ὁ δὲ προδοὺς Ἰούδας τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπώλεσε·
29. и҅ прѣданꙑи҆ о҅ деснѫѭ̑ о҅тꙿца сѣдитъ на небе-
    καὶ ὁ μὲν προδοθεὶς ἐν δεξιᾷ κάθηται τοῦ Πατρὸς ἐν τοῖς οὐρα-
30. сехъ· а҅ прѣдавꙑи҆ въ а҅дѣ нꙑнꙗ ѥ҅стъ· вѣчь҆нꙑѧ҆
    νοῖς, ὁ δὲ παραδοὺς ἐν ᾅδου νῦν ἐστι, τὴν ἀπαραίτητον

Iohannes Chrysostomus· De invidia homilia (Matth· 12, 14) / Iohannes Chrysostomus· De proditione Iudae homilia