<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 202r >

1. и҅ вѣи҆ѥ҅мъ ѥ҅моу побѣдѫ гласꙙште· ѡ̑санꙿн
   καὶ διὰ τῶν βαΐων αὐτῷ τὴν νίκην προσαναφωνοῦντες... Ὡσαννὰ
2. въ вꙑшь҆н҄ии҅хъ благословь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи҆ въ
   ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
3. и҅мꙙ господь҆н҄е· цр꙯ь и҅ꙁдраи҅л҄евъ· тъгда о҅ни
   ὀνόματι Κυρίου, βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ. Ἐκεῖνοι
4. а҅кꙑ о҅стънꙑ бодоми ꙁѫбꙑ скръжьтаахѫ
   καθάπερ ὑπὸ ζιβήνων κεντούμενοι τοὺς ὀδόντας ἔβρυχον·
5. хвалꙑ бо ꙁависть҆ и҅мѣѭ̑штии҅мъ· о҅рѫжиѥ
   οἱ γὰρ ἔπαινοι τῶν φθονουμένων, βέλη
6. ꙁавидꙙштии҅мъ сѫтъ· и҅ пришъдъше къ
   τῶν φθονούντων εἰσι. Καὶ προσέρχονται
7. їсоусоу глаголашꙙ ѥ҅моу· не слꙑшиши ли
   τῷ Ἰησοῦ, καὶ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἀκούεις,
8. что сии҆ глагол҄ѫтъ· не вѣсте ^лі ꙗ҅ко пророчъ-
   τί οὗτοι λέγουσι; οὐκ εἰδότες, ὅτι προφητι-
9. ско конь҆чавааше сꙙ писаниѥ҆· и҅ꙁ оустъ
   κῶς ἐπληροῦτο τὸ γεγραμμένον. Ἐκ στόματος
10. младень҆цъ и҅ съсѫштии҅хъ съврь҆шилъ ѥси
    νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω
11. хвалѫ· ѥ҅гда и҅е҅ꙁавель҆ виноградъ нау̏ѳеѡ̑вꙿ
    αἶνον. Ὅτε Ἰεζάβελ τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Ναβουθὲ
12. о҅тꙙти хотѣ· многꙑ кн҄игꙑ писа и҅ сладъ-
    ἁρπάσαι ἐβούλετο πλαστὰ γράμματα γράφει καὶ ἡδέ-
13. ко послоушаасте· а҅ ѥ҅гда пилатъ на дь҆стѣ
    ως ἀνείχεστε, ὅτε καὶ Πιλᾶτος ἐπὶ τοῦ τίτλου
14. и҅стинѫ покаꙁа· гнѣвасте сꙙ и҅ ставь҆ꙗ҅ѥ҅-
    τὴν ἀλήθειαν ἔδειξε, ἀγανακτεῖτε, καὶ κωλύ-
15. те писати· чꙿто глаголаахѫ не пиши цр꙯ъ жи-
    ετε γράφειν. Τί γὰρ ἔλεγον; Μὴ γράφε, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰου-
16. довъскъ· си рѣчъ не кажи и҅стинꙑ· ни
    δαῖων, ἀντὶ τοῦ μὴ δείζῃς τὴν ἀλήθειαν μηδὲ
17. дръꙁновениꙗ нашего богъ о҅бличи· о̑уне
    τὴν θεομάχον ἐκπομπεύσης τόλμαν ὤφει-
18. бꙑ сице гнѣвати сꙙ на тѣхъ· и҅же плꙙсце-
    λον οὕτως ἀγανακτεῖν κατὰ τῶν
19. мъ събираниѥ҅ пишѫтъ· тѣхъ бо не винꙿ-
    δράματα τὰ τῶν ὀρχηστῶν γραφόντων, ἐπὶ μὲν οὖν
20. нꙑ сътвориши слоушаѧ пѣснии҆· нꙑнꙗ
    ἐκείνων οὐκ ἂν ᾐτιάσω ἀκούων τὰ ἄσματα· ἀλλὰ νῦν
21. гнѣваа҅ши сꙙ о҅ божиихъ о̑учении҅хъ· ꙗ҅ко
    ἀγανακτεῖς περὶ τῶν τοῦ θεοῦ διδαγμάτων ὅτι
22. пишеми сѫтъ на благодариѥ҆ вѣроуѭ̑штиї-
    γράφονται ἐπ' εὐεργεσίᾳ τῶν πιστευ-
23. мъ· ѫ҅родивꙑѧ бесѣдꙑ филистионовꙑ
    όντων; μωρολογίας Φιλιστίονος
24. писати не ставь҆ꙗ҅те· а҅ славь҆ѥ҅ниꙗ божиꙗ
    γράφεσθαι οὐ κωλύετε, τὰς δὲ δοξολογίας τοῦ Ἰησοῦ
25. не писати· ни и҅мже на небо правими ѥ҅смъ·
    μὴ γράφεσθαι δι᾽ οὗ εἰς οὐρανὸν ὀδηγούμεθα;
26. а҅ште бо и҅ би кꙿто нꙑнꙗчоу о̑учꙙ грѫбꙑ слове-
    Εἰ δὲ καὶ ἦν τίς ἄρα διδάσκων ἰδιώτης τῷ λό-
27. сꙑ· о҅баче о҅ боꙁѣ глагол҄ꙙ ꙁѣло мѫдрость҆· о̑ун҄е
    γῳ, ὅμως μέντοι τὰ τοῦ Θεοῦ λέγων, πάνυ σοφὸς ἔσται. Συμφέρει
28. бо ѥстъ паче ю̑нꙑи҅мъ въ словесехъ богонось҆-
    γὰρ μάλιστα τοῖς νέοις ἐν ταῖς ῥήσεσι τῶν θεολό-
29. нꙑи҅хъ о̑учител҄ь· присно поѭ̑штемъ· чи-
    γων διδασκάλων, ἀεὶ μελῳδοῦντας ἄμεμ-
30. стъ и҅мѣти о̑умъ· негли бѣсы ън ^ъи҅хъ о̑учениꙗ
    πτον ἔχειν τὸ φρόνημα, καὶ μὴ ἐν ταῖς τῶν δαιμόνων διδασκαλίαις

Iohannes Chrysostomus· De invidia homilia (Matth· 12, 14)