<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 201v >

1. на и҅скани^ѥ҅· и҅ ^їꙁлѣꙁъше сьвѣтъ въꙁꙙшꙙ· о҅тъ
   πρὸς τὴν ζήτησιν. Καὶ ἐξελθόντες ... συμβούλιον ἔλαβον. Παρὰ
2. кого· ꙗ҅вѣ ꙗ҅ко и҅прь҆вааго· чловѣкоо̑убои҅цꙙ
   τίνος; Δῆλον ὅτι παρὰ τοῦ ἐξ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνου
3. диꙗ҅вола· да ѥ҅го и҅ꙁгоубꙙтъ· чимъ· дѣѥ҅-
   διαβόλου. Ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσι. Ποίῳ τρόπῳ; ἆ-
4. ши ^лі камении҅мъ и҅ли мечи· и҅ли о҅гн҄емъ или
   ρα λίθοις; ἆρα μαχαίρᾳ; ἆρα πυρί, ἢ
5. водоѭ̑· сь҆вѣть҆никъ же и҅хъ диꙗ҅волъ· и҅ꙁгꙋ-
   ὕδατι; Ὁ δὲ σύμβουλος αὐτῶν διάβολος, ἀναπολ-
6. бивъ прь҆воѥ҆ дрѣво· и҅мꙿже о̑умори а҅дама·
   ήσας τὸ ἐξ ἀρχῆς ξύλον, δι᾽ οὗ ἐθανάτωσεν τὸν Ἀδάμ,
7. к томоу пакꙑ прибѣгаѥ҅тъ· и҅ сь҆вѣшта сꙙ
   εἰς αὐτὸ πάλιν καταφεύγει, καὶ συμβουλεύει
8. с н҄ими на дрѣвѣ распѣти їс꙯а· не вѣдꙑ ꙗ҅ко
   αὐτοῖς ξύλῳ σταυρῶσαι τὸν Ἰησοῦν. Ἠγνόει δὲ ὅτι
9. то дрѣво· и҅ прьвоѥ дрѣвесе прѣстѫпьѥ҅нье
   ἐκεῖνο τὸ ξύλον καὶ τὴν ἀρχαίαν τοῦ ξύλου παράβασιν
10. раꙁараѥ҅тъ· и҅ жиꙁнь҆ чловѣкомъ даѥ҅тъ·
    παραλύει, καὶ τὴν ζωὴν τοῖς ἀνθρώποις κομίζει.
11. и҅ и҅ꙁлѣꙁъше фарисеи҆ сьвѣтъ вь҆ꙁꙙшꙙ· да и҆
    Καὶ ἐξελθόντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον, ὅπως αὐτὸν
12. погоубꙙтъ· ѡ̑ сь҆вѣте ꙁълꙑи ꙁавистиѭ̑
    ἀπολέσωσιν. Ὢ συμβουλία κακίστη διὰ φθόνον
13. сѣѥ҅мъ· и҅ ꙁавистиѭ̑ о҅бличаѥ҅мъ· ѡ̑ле
    σπειρομένη, καὶ διὰ φθόνον ἐλεγχομένη ! ὢ
14. поустошънꙑи съмꙑслъ· не вѣдꙙтъ бо ꙗ҅-
    ματαία βουλή! Ἀγνοοῦσι γάρ, ὅ-
15. ко богъ не погꙑбнетъ· готово гниль҆но-
    τι Θεὸς οὐκ ἀπόλλυται. Τὸν μὲν γὰρ ὀστρά-
16. ѥ҅ свѣштило тѣлесе ѥ҅моу раꙁорꙙтъ· нъ
    κινον λύχνον τοῦ σώματος αὐτοῦ διαλύουσιν,
17. свѣштꙙ божъства ѥ҅моу о̑угасити не мо-
    τὴν λαμπηδόνα τῆς θεότητος σβέσαι οὐ δύ-
18. гѫтъ· ѡ̑ чоудь҆ноѥ и҅ дивь҆ноѥ дѣло· при-
    νανται. Ὢ ξένων καὶ παραδόξων πραγμάτων ! Ἦλ-
19. де їс꙯ въꙁискатъ и҅ направитъ и҅ꙁгꙑбъ-
    θεν ὁ Ἰησοῦς ἀναζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολ-
20. шеѥ҆· а҅ си и҅ꙁгꙑбъшиимъ благодѣтелꙗ
    ωλός, καὶ οὗτοι τὸν τῶν ἀπολωλότων εὐεργέτην
21. погоубити и҅штѫтъ· Коѥѧ дѣл҄ьма ви-
    ἀπολέσαι ζητοῦσι. Διὰ ποίαν αἰ-
22. нꙑ повѣдите ми ѡ̑ жидове сь҆вѣтъ съ-
    τίαν, εἴπατε ἡμῖν, ὦ Ἰουδαῖοι, ἐβουλεύ-
23. твористе на н҄его· нъ о҅ни о҅баче срамь҆ꙗ҅-
    σασθε κατ' αὐτοῦ; Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν αἰσχύνον-
24. ѭ̑тъ сꙙ глаголати· нъ мꙑ срамомъ тѣ-
    ται λέγειν· ἡμεῖς δὲ διὰ τὴν αὐτῶν αἰσχύνην,
25. хъ самѣхъ и҅хъ прѣдолѣниѥ о҅бличимꙿ·
    τὴν αὐτῶν ἧτταν ἐκπομπεύσωμεν.
26. почто бо рекошꙙ мрь҆твꙑѧ въставь҆ꙗ҅ѥ҅тъ·
    Διά τι γάρ, φησί, νεκροὺς ἐγείρει,
27. и҅ недѫжь҆нꙑѧ цѣлитъ· почто и҅ глагол҄етъ
    καὶ ἀσθενοῦντας ἰᾶται; διὰ τί καὶ λαλεῖ,
28. и҅ чоудеса творитъ· почто же и҅ о̑учитъ· си-
    καὶ θαυματουργεῖ; διὰ τί δὲ καὶ διδάσκει;
29. хъ дѣл҄ьма вь҆сѣхъ винъ хоштемъ погоу-
    Διὰ ταῦτα πάντα τὰ ἐγκλήματα βουλευόμεθα αὐτὸν ἀπολέ-
30. бити ѥ҅го· ѥ҅гда младꙑ дѣти вѣиѥ҆ въꙁь҆мꙿше
    σαι. Ὅτε νήπιοι παῖδες βαΐα λαμβάνοντες,

Iohannes Chrysostomus· De invidia homilia (Matth· 12, 14)