<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 201r >

1. ѫ҅же· нъ то въꙁьмъ и҅ю̑да о̑удави сѧ· въ тъ вь҆-
   σχοινίον, ἀλλὰ τοῦτο λαβὼν Ἰούδας ἀπήγξατο. Εἰς τοῦτο ... ἐμ-
2. лѣꙁъше жидове о҅ камень҆ о҅браꙁивъше сꙙ·
   βάντες οἱ Ἰουδαῖοι, τῇ πέτρᾳ προσκρούσαντες
3. о҅ вѣрѣ и҅стопошꙙ· сего дѣлꙗ нꙑнꙗчоу въ
   περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν. Διὰ τοῦτο μέχρι τοῦ νῦν ἐν
4. глѫбинѣ нераꙁоумь҆ꙗ плаваахѫ· роꙁвѣ ѥ҅-
   τῷ βυθῷ τῆς ἀγνωσίας ἐνήχοντο. Πλὴν ὅ-
5. лико и҅хъ могѫтъ христоса носꙙштааго ко-
   σοι αὐτῶν ἰσχύουσι τῆς Χριστοφόρου ὁλ-
6. рабь҆ꙗ҆ дрь҆жати сꙙ гонеꙁнѫть· а҅ ꙁь҆лии҆ морь-
   κάδος κρατῆσαι, διασώζονται οἱ δὲ φαῦλοι ἁλ-
7. скоѭ̑ съмрьтиѭ̑ вь҆ невѣрь҆ствѣ погꙑбнѫтꙿ·
   μυρῷ θανάτῳ ἀπιστίας ἀπόλλυνται.
8. и҅ ѥ҅ште въ глѫбинѣ сѫштеи҆ къ їѡ̑нѣ въ к҄и-
   Καὶ εἴθε καὶ ἐν τῷ βυθῷ ὑπάρχοντες πρὸς Ἰωνᾶν εἰς τὸ κῆ-
9. тъ да бꙑшꙙ бѣжали· некли бꙑшꙙ о҅тъ н҄е-
   τος ἐξέτρεχον· ἴσως γὰρ ἂν παρ' αὐ-
10. го навꙑкꙿше о҅ христосѣ благочь҆стиѥ҆· живи
    τοῦ μαθόντες τὴν εἰς Χριστὸν εὐσέβειαν, ζῶντες
11. с н҄имъ вь нинеуи҆ и҅ꙁвръжени бꙑшꙙ бꙑли·
    μετὰ αὐτοῦ, ἐν Νινευῒ ἐξεῤῥίπτοντο.
12. нꙑнꙗ же о҅чеса срьдь҆ць҆ съмѣживъше· ни свѣ-
    Νῦν δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας καμμύσαντες, οὔτε τὸν λαμ-
13. тълааго благочь҆стиꙗ҆ срѣдѣ ꙁемь҆ѧ҆ на крь҆стѣ
    προφόρον τῆς εὐσεβείας ἐν μέσῇ τῇ γῇ ἑστώτα σταυρόν,
14. вѣрьнꙑѧ҆ ꙁарꙙ поуштаѭ̑шта видꙙште къ
    καὶ τῇ πίστει ἀστράπτοντα ὁρῶντες, πρὸς
15. н҄емоу текѫтъ· ни къ покаа҅ниꙗ҅ проповѣдꙿ-
    αὐτὸν καταφεύγουσιν· οὔτε πρὸς τὸν τῆς μετανοίας κήρυ-
16. никоу їѡ̑а҅нноу прибѣгаѭ̑ште о҅живѫтъ·
    κα Ἰωάννην καταφεύγοντες ζῶσι.
17. и҅ꙁлѣꙁъше рече фарисеи҆ съвѣтъ сътворишꙙ
    Καὶ ἐξελθόντες, φησίν, οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον,
18. да ѥ҅го погоубꙙтъ· о҅тъкѫдоу и҅ꙁлѣꙁъше·
    ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσι. Πόθεν ἐξελθόντες;
19. не о҅тъ ꙁависти· нъ о҅тъ ꙁакона· а҅ бꙑшꙙ бо
    Οὐκ ἐκ τοῦ φθόνου, ἀλλ' ἐκ τοῦ νόμου. Εἰ
20. не и҅ꙁлѣꙁли о҅тъ ꙁакона· не бꙑшꙙ бо ꙁако-
    μὴ γὰρ ἐξῆλθον ἐκ τοῦ νόμου, οὐκ ἂν τὸν Νο-
21. на положь҆шааго похоулили· и҅ и҅ꙁлѣꙁъше ре-
    μοθέτην ἐνύβρισαν. Καὶ ἐξελθόντες,
22. че фарисеи҆· о҅тъкѫдоу о҅тъ ꙁаповѣди божиѧ҆·
    φησί, οἱ Φαρισαῖοι. Πόθεν; Ἐκ τῆς ἐντολῆς τοῦ θεοῦ
23. о҅свѣштаваѭ̑штꙙѧ о҅чи срь҆дь҆чь҆нѣи҆· ꙁаповѣ-
    τῆς φωτιζούσης τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας. Αἱ γὰρ ἐντο-
24. ди бо господь҆н҄ꙙ и҅ꙁдалече просвѣштаѭ̑штꙗ
    λαὶ Κυρίου τηλαυγεῖς φωτίζουσαι
25. о҅чи· и҅ꙁлѣꙁъше фарисеи҆ о҅тъкѫдоу· о҅тъ ꙁа-
    ὀφθαλμούς. Καὶ ἐξελθόντες οἱ Φαρισαῖοι. Πόθεν; Ἐκ τῆς ἐν-
26. повѣди о҅тъ ꙁакона о҅тъ жиꙁни· и҅же бо и҅нѣ-
    τολῆς, ἐκ τοῦ νόμου, ἐκ τῆς ζωῆς. Οἱ γὰρ ἄλ-
27. мъ сь҆мрьти поо̑учаѭ̑тъ сꙙ· ти сами прь҆во-
    λων θάνατον μελετῶντες, αὐτοὶ πρῶτοι
28. ѥ҅ жиꙁни о҅тъпадаѭ̑тъ свѣта· и҅ їꙁлѣꙁъше
    τὸ τῆς ζωῆς ἀπολιμπάνουσι φέγγος. Καὶ ἐξελθόντες
29. фарисеи сь҆вѣтъ сътворишꙙ· и҅ не рече писа-
    οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον. Καὶ οὐκ εἶπεν ἡ γρα-
30. ниѥ҆ о҅тъ кого вьꙁꙙшꙙ· нашъ о̑умъ подвиꙁаѧ
    φὴ παρὰ τίνος ... ἔλαβον τὸν ἡμέτερον νοῦν ἀνακινῶν

Iohannes Chrysostomus· De invidia homilia (Matth· 12, 14)