<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 199v >

1. сь҆мрь҆ти не о̑убиваѥ҅те· нъ беꙁвинънꙑѧ
   θανάτου οὐ φονεύετε, τοὺς δὲ ἀθώους
2. и҅ правь҆дивꙑѧ҆ мѫчите· ꙁан҄е глагол҄ѫ-
   καὶ δικαίους κολάζετε, τοῦ νόμου λέγον-
3. штоу· беꙁвинь҆на и҅ правь҆дива не о̑убии҆·
   τος· Ἀθῶον καὶ δίκαιον οὐκ ἀποκτενεῖς.
4. ѡ̑ чине бесчинь҆нъ· ѡ̑ ꙁаконе беꙁаконнъ·
   Ὢ τάξις ἄτακτος, ὦ νόμος ἄνομος,
5. о҅тъ диꙗ҅вола поуштаѥ҅мъ бѣсꙑ пишемъ·
   παρὰ διαβόλου πεμπόμενος, παρὰ δαιμόνων γραφόμενος,
6. и҅ жидꙑ до нꙑнꙗшь҆нꙗго хран҄имъ· кꙑи҆
   καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων μέχρι τοῦ νῦν φυλαττόμενος! Ποῖος
7. сицъ ꙁаконъ о̑убои҅цꙙ поуштати· ^и҆ ѥ҅же о̑у-
   οὗτος νόμος, τὸ τοὺς φονεῖς περισώζεσθαι, καὶ τὸν τοῖς φο-
8. биѥ҅нꙑи҅мъ жиꙁнь҆ даѥ҅тъ· того погоуби-
   νευθεῖσι τὴν ζωὴν χαριζόμενον ἀπόλλυ-
9. ти· вараа҅ввѫ бо въ раꙁбои и҅мъше дръжа-
   σθαι; Τὸν γὰρ Βαραββὰν ἐπὶ στάσει φόνων κρατηθέντα
10. шꙙ· и҅ молꙗа҅хѫ пилата поустити и҆· а҅ исꙋ-
    ἠξίουν Πιλᾶτον ἀπολύεσθαι, τὸν δὲ Ἰη-
11. са ѥ҅же диꙗ҅воломъ и҅ꙁбиѥ҅нꙑѧ о҅живи· прѣ-
    σοῦν τὸν τοὺς ὑπὸ τοῦ διαβόλου φονευθέντας ζωοποιήσαντα ἠξίω-
12. дашꙙ на распꙙтиѥ҆· и҅ їꙁлѣꙁъше рече фа-
    σαν σταυρωθῆναι. Καὶ ἐξελθόντες, φησί, οἱ Φα-
13. рисеи҆ сь҆вѣтъ сътворишꙙ на їсоуса да и по-
    ρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον, ὅπως αὐτὸν ἀπολέ-
14. гоубꙙтъ· ѡ̑ веле о̑умъ беꙁоумь҆ꙗ· и҅ сь҆вѣ-
    σωσιν. Ὢ γνώμης ἀγνώμονος, καὶ βου-
15. тъ несьвѣтъ несь҆вѣть҆ства пльнъ· и҅сточꙿ-
    λῆς ἀβουλίας μεμεστωμένης! Ἡ πη-
16. никъ благꙑи҅хъ· рѣками и҅мъ благодѣа҅-
    γὴ τῶν ἀγαθῶν ποταμηδὸν αὐτοῖς τὰς εὐερ-
17. ниꙗ дастъ· сии҅ же и҅ чрѣпь҆ѭ̑ште благодѣ-
    γεσίας ἐβλάστησεν, οἱ δὲ καὶ ἀντλοῦντες τὴν χά-
18. ть҆· о̑убои҅ство вь҆ срьдꙿцихъ сь҆бираа҅хѫ·
    ριν, φονοκτόνους βουλὰς ἐν καρδίαις ἐσώρευον.
19. ѥ҅гда строупꙑ на себѣ и҅мѣѭ̑ште^ї и҅ꙁбꙑ-
    Ὅτε οἱ τὰ τραύματα ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντες [τῶν ὀδυνῶν] ἀπηλ-
20. ваа҅хѫ· тъгда о҅ни на тѣлеси строупъ не
    λάττοντο, τότε ἐκεῖνοι ἐν σώματι τραύματα μὴ
21. и҅мѣѭ̑ште ꙁавистиѭ̑ стрѣчеми срьдꙿци
    ἔχοντες, ὑπὸ τοῦ φθόνου τηκόμενοι
22. болѣа҅хѫ· а҅лꙿчѫшти-и҅-хъ въ поустꙑн҄и· до
    ὠδυνῶντο. Οἱ πεινῶντες αὐτῶν ἐπ' ἐρημίαις, εἰς
23. сꙑтости кръмими бѣа҅хѫ· а҅ о҅ни въ гоби-
    κόρον ἐτρέψοντο· κἀκεῖνοι ἐν εὐθη-
24. нѣ вѣрꙑ· гладомь҆ невѣрь҆ствиꙗ҅ мь҆рѣꙿ-
    νίᾳ πίστεως λιμῷ ἀπιστίας ἐφθεί-
25. хѫ· вода на вино прѣлагаѥ҅ма бѣа҅ше·
    ροντο. Τὸ ὕδωρ εἰς οἶνον μετεβάλλετο;
26. а҅ а о҅ни вина не въкоусивъше· ꙁавистиѭ̑ о̑у-
    ἐκεῖνοι δὲ τοῦ οἴνου μὴ γευσάμενοι, τῷ φθόνῳ μεθύον-
27. пивъше-сꙙ-ꙁꙑбаа҅хѫ· видѣшꙙ крь҆вь точꙙ-
    τες περιεφέροντο. Εἶδον τῆς αἱμοῤῥοού-
28. штꙙѧ҆ ставь҆ѥ҅нꙑ крь҆вь҆нꙑѧ рѣкꙑ· тоже
    σης σταλείσας τὰς τοῦ αἵματος ῥύακας· κἀ-
29. о҅ни рь҆вь҆ностиѭ̑ ꙁадъхнѫти сꙙ хотѣа҅хѫ·
    κεῖνοι τῇ βασκανίᾳ κατεστασίαζον
30. бѣсꙑ и҅мѣѭ̑штиї вь҆ н҄ихъ· бѣсъ праштаѥ҅ми
    Οἱ δαιμονιῶντες αὐτῶν, τῶν δαιμόνων ἐλευθερούμενοι

Iohannes Chrysostomus· De invidia homilia (Matth· 12, 14)