<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 197r >

1. глагол҄ꙙ вь҆ себѣ си· сии а҅ бꙑ бꙑлъ проро-
   λέγων ἐν ἑαυτῷ : Οὗτος, εἰ ἦν π ρ ο φ ή-
2. къ раꙁоумѣлъ бꙑ· кака ѥ҅стъ прикасаѭ̑-
   της, ἐγίνωσκεν ἄν, ποταπή ἐστιν ἡ ἁπτο-
3. штиꙗ҅ сꙙ ѥ҅мъ· ꙗ҅ко грѣшница ѥ҅стъ· не-
   μένη αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστιν”. Ἀπ-
4. чловѣчь҆скъ бъшь҆ѭ̑ и҅ слѣпъ фарисеѡ̑въ
   άνθρωπον ὅλον καὶ τυφλὸν τοῦ φαρισαίου
5. съмꙑслъ· нъ что к н҄емоу рече благꙑи҆
   τὸ φρόνημα. Ἀλλὰ τί πρὸς αὐτὸν ὁ ... ἀγαθὸς ...
6. благодѣтел҄ь· симѡне симѡне и҅мамъ
   φιλάνθρωπος ... ; Σίμων, Σίμων, ἔχω
7. ти нѣчто решти· слꙑшахъ и҅хъже не и҅ꙁꙿ-
   σοι τι εἰπεῖν· ἤκουσα ὧν οὐκ ἐφθάγ-
8. вѣшта словесъ· раꙁоумѣхъ твоѧ доушꙙ
   ξω ῥημάτων, ἔγνων τῆς σῆς ψυχῆς
9. мꙑсли· вѣдѣ ѥ҅же на о̑умѣ помꙑсли на
   τὰ βουλεύματα· ἐπίσταμαι τὰ κατὰ διάνοιάν σοι μελετηθέντα κατ'
10. мꙙ· да того дѣлꙿма ничтоже тебѣ не и҅ꙁвѣ-
    ἐμοῦ· καὶ διὰ τοῦτο μηδὲν λαλήσαν-
11. штавшоу· ꙗ҅вѣ о҅тъвѣштаѭ̑· да о҅тъ мо-
    τί σοι ἀποκρίνομαι, ἵνα ἐκ τῆς ἐ-
12. ѥ҅го о҅ть҆вѣштаниꙗ҆· о̑увѣси моѥ҅го божь҆-
    μῆς ἀποκρίσεως μάθῃς τῆς ἐμῆς θεότη-
13. ства крѣпость҆· да о҅тъ мои҅хъ словесъ ра-
    τος τὴν ἰσχύν· ἵνα ἐκ τῶν ἐμῶν ῥημάτων ἐπι-
14. ꙁоумѣѥ҅ши ꙗ҅ко творь҆цъ ѥ҅смъ доушамꙿ
    γνῷς, ὅτι ποιητής εἰμι ψυχῶν
15. и҅ срь҆дь҆цемъ сь҆вѣдѣтел҄ь· а҅ште бо проро-
    καὶ ἔφορος τῶν καρδιῶν· εἰ τοίνυν προφή-
16. ка мꙙ хоштеши нарицати· и҅ли творь҆ца
    την με βούλει καλεῖν, ἢ καὶ δημιουργὸν
17. пророкомь҆· видимааго тобоѭ̑ а҅кꙑ чловѣ-
    τῶν προφητῶν, τὸν κατὰ τὸ βλεπόμενόν σοι ἄνθρω-
18. ка· ꙗ҅коже хоштеши тако вѣроуи҆·
    πον, ὃ βούλει καὶ δόξαζε.
19. Симѡне симѡне и҅мамъ ти нѣто решти·
    Σίμων, Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν·
20. дъва дль҆жника бѣа҅ста· давъшꙋ ꙁаимꙿ
    δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανειστῇ
21. нѣкомоу· ѥ҅динъ длъжь҆нъ пꙙтиѭ̑ сътъ
    τινι. Ὁ εἷς ὤφειλε δηνάρια πεντακόσια,
22. сь҆ребрь҆никъ· а҅ дроугꙑи пꙙтиѭ̑ десꙙтъ·
    καὶ ὁ ἕτερος πεντήκοντα·
23. не и҅мѫштема же и҅ма въꙁдати· о҅бѣма
    μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις
24. о҅тъда· которꙑи ѥ҅ю̑ паче вь҆ꙁлюбитꙑ и҆·
    ἐχαρίσατο. Τίς οὖν αὐτὸν ὤφειλεν πλέον ἀγαπᾶν;
25. о҅тъвѣштавъ же симѡ̑нъ рече· мь҆н҄ѫ о̑у-
    Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ φαρισαῖος εἶπεν· ὑπολαμβάνω,
26. бо ꙗ҅ко ѥ҅моуже множаѥ о҅тъданиꙗ҆· рече
    ὅτι ᾧ τὸ πλέον ἐχαρίσατο. Λέγει
27. к н҄емоу съпасъ· прѣмь҆ сѫди^{лъ ѥ҅сі}· и҅ тꙑ длъ-
    πρὸς αὐτὸν ὁ σωτὴρ· ὀρθῶς ἔκρινας. Καὶ σὺ χρε-
28. жънъ ми ѥ҅си въ своѥ҅и҆ жиꙁни многꙑ дль҆-
    στεῖς μοι τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς εὐθύνας πολλάς,
29. гꙑ· и҅ тебе праштаѭ̑ ꙗ҅коже и҅ сиѭ̑· жить҆-
    κἀγὼ συνεχώρησά σοι καθάπερ καὶ ταύτῃ τῆς πολι-
30. нꙑи҅хъ съгрѣшении҆· и҅ тебе ꙁъвавъша мꙙ
    τείας τὰ ἐγκλήματα, καὶ σοῦ καλέσαντός με

Iohannes Chrysostomus· De meretrice homilia