<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 196v >

1. чловѣколюбь҆че плачѫштѫ· ѥ҅ѧ҅же сь лѣпо-
   φιλάνθρωπε, κλαίουσαν, ἣν εἰκό-
2. тꙑ ненавидѣа҅ше смѣѭ̑штꙙ сꙙ ꙁь҆лѣ· поми-
   τως ἐμίσεις γελῶσαν καλῶς· οἰκτεί-
3. лоуи҆ стен҄ѫштѫ вь҆сеѭ̑ доушеѭ̑· ѥ҅ѧ҅же сь҆ лѣ-
   ρησον στενάζουσαν κατὰ ψυχήν, ἣν εὐλό-
4. потꙑ о^твраштааше ^сꙙ о̑утварѣѭ̑штѧ си тѣл^о·
   γως ἀπεστρέφου καλλωπιζομένην τῷ σώματι
5. на пагоубѫ и҅ прѣль҆штениѥ многомъ· ми-
   πρὸς ὄλεθρον καὶ ἀπάτην πολλῶν· οἰκτεί-
6. лоуи пленицꙙ ѧ҅же бѣ самъ сътворилъ на лѣ-
   ρησον πλοκάμους, οὓς αὐτὸς μὲν ἐδημιούργησας
7. потѫ моѥи главѣ· а҅ а҅ꙁъ ѧ на пагоубѫ своѥ҅-
   πρὸς κόσμον τῆς ἐμῆς κεφαλῆς, ἐγὼ δὲ πρὸς ἀπώλειαν
8. и доуши о̑утварѣꙿхъ· прии҅ми муро се ꙗ҅ко
   κατεκόσμουν τῆς ἐμῆς ψυχῆς· δέξαι τὸ μύρον, ὡς
9. муро небесъноѥ· ти покрꙑи҅ ми жиꙁни
   μύρον οὐράνιον, καὶ ἀπόσμηξόν μου τοῦ βίου
10. скврьнѫ· прии҅ми муро се ти доуховь҆ноѥ҆
    τὸν βάρβαρον· δέξαι τὸ μύρον τοῦτο, καὶ πνευματικόν
11. таи҅но ми подаждъ· и҅сточꙿниче добрꙑи҆хꙿ·
    μοι μύρον χάρησαι, ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν·
12. мене о҅скврь҆н҄ьшѫ сꙙ о҅мꙑи҆· врачоу вь҆се-
    ἐμὲ τὴν ῥυπωθεῖσαν ἀπόπλυνον, ἰατρὲ παντο-
13. могꙑи҆· и҅цѣли многꙑ о҅тъ диꙗ҅вола пріи҅-
    δύναμε· θεράπευσον τὴν πολλὰς παρὰ τοῦ διαβόλου δεξα-
14. мꙿшѫ ранꙑ· о҅строужи ми доушꙙ грѣховъ-
    μένην πληγάς· ἀπόξεσόν μου τῆς ψυχῆς τῶν ἁμαρτη-
15. нꙑѧ пѣготꙑ· ꙗ҅коже о҅строуга вѣрнааг^о
    μάτων τὴν λέπραν, ὡς ἀπέξυσας τοῦ πιστοῦ
16. пѣготива прокоудѫ тѣлеси· и҅^соуши мои҅хъ
    λεπροῦ τὴν κηλίδα τοῦ σώματος· ξήρανον τὰς τῶν ἐμῶν
17. беꙁаконии҆ и҅сточьникъ· ꙗ҅коже и҅соуши
    ἀνομημάτων πηγάς, ὡς ἐξήρανας
18. подрагомъ крьвоточꙙштии҆ рѣкꙑ· поми-
    τῷ κρασπέδῳ τοῦ αἵματος τῆς αἱμοῤῥούσης τοὺς ὀχετοὺς· ἐλέη-
19. лоуи҅ мꙙ господи сꙑноу давꙑдовь ъ҆· ꙗ҅ко-
    σόν με, κύριε, υἱὲ Δαυΐδ, ὡς
20. же помилова о҅нѫ хананеѭ̑· не того родоу
    ἠλέησας ἐκείνην τὴν Χανανείαν, τὴν ἀγενῆ,
21. сѫштѫ нъ вѣрь҆нѫ· Сице блѫдници
    ἀλλὰ καὶ πιστήν”. Ταῦτα τῆς πόρνης
22. вѣрьно таи҆ въ доуши· дѣлꙿница молꙙ-
    πιστῶς ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς ψυχῆς ἐργαστηρίῳ καθικετευ-
23. шти съ сль҆ꙁами· чоуждаа҅хѫ сꙙ вь҆си трь҆-
    σούσης μετὰ δακρύων, ἐξεπλήσσοντο πάντες ... ἐπὶ τῇ ἀνεξι-
24. пѣнию̑ и҅соусовоу· видꙙште и кротъко
    κακίᾳ τοῦ σωτῆρος, ὁρῶντες αὐτὸν ἐπιεικῶς
25. трь҆пꙙшта· лобъꙁаниꙗ блѫдьничь҆ска·
    φέροντα φιλήματα πορνικὰ
26. и҅ дрьжаниꙗ рѫкоу грѣшь҆ноу· фарисеи҅
    καὶ κρατήματα χειρῶν ἁμαρτωλῶν. Ὁ δὲ φαρισαῖος,
27. же ꙁъвавꙑи҆ ѥ҅го на о҅бѣдъ· таи҆ въ доу-
    ὁ καλέσας αὐτὸν εἰς ἄριστον, ἐν τοῖς ἀφανέσι τῆς ψυ-
28. шь҆нѣѣмь҆ си дѣль҆ницѣ хоуль҆нꙑ ко-
    χῆς ἐργαστηρίοις βλάσφημους ἐκί-
29. ваа҅ше на н҄ь мꙑсли· и҅ съпаса чловѣко-
    νει κατ' αὐτοῦ λογισμούς, καὶ τὴν τοῦ σωτῆρος φιλανθρω-
30. любь҆ствиѥ· а҅кꙑ невѣсть҆ ꙁълотворѣаше
    πίαν ὡς ἄγνοιαν ἐμέμφετο,

Iohannes Chrysostomus· De meretrice homilia