<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 196r >

1. штѫ вьсеи пль҆ти· и҅ ꙁъванъ на о҅бѣдъ робомъ
   φὴν πάσῃ σαρκὶ κληθεὶς εἰς ἄριστον ὑπὸ τοῦ οἰκέτου,
2. свои҅мъ· не подраживъ сꙙ приде к н҄емоу·
   ἀναμφιβόλως παρεγένετο πρὸς αὐτόν,
3. да ꙁъваниѥ҅мъ покажетъ своѥ҅го съшь҆стви-
   ἵνα διὰ τῆς ἐσθιάσεως ἐνδείξηται τῆς αὐτοῦ συγκαταβά-
4. ꙗ вꙑсотѫ· и҅ въ фарисеи҅нѫ хлѣвинѫ при-
   σεως τὸ μέγεθος· καὶ τὸ τοῦ φαρισαίου δωμάτων κατέ-
5. де а҅кꙑ чловѣкъ· вьсе мѣсто и҅спль҆нꙗѧ҅и҆·
   λαβεν, ὡς ἄνθρωπος, ὁ πάντα τόπον πληρῶν ...
6. да и҅ божии҆ строи҆ и҅ чловѣколюбь҆ствиѥ҆ по-
   ἵνα καὶ τὴν οἰκονομίαν καὶ τὴν φιλανθρωπίαν ἐν-
7. кажетъ· ҅И се жена въ градѣ ꙗ҅же бѣ грѣшь҆-
   δείξηται. Καὶ ἰδού, γυνὴ ἐν τῇ πόλει, ἥτις ἦν ἁμαρ-
8. ніца· раꙁоумѣвъши ꙗ҅ко вь҆ꙁлежитъ въ до-
   τωλός, ἐπιγνοῦσα, ὅτι ἀνάκειται εἰς τὴν οἰ-
9. моу фарисеѡ̑вѣ· принесъши сть҆клѣни-
   κίαν τοῦ φαρισαίου, λαβοῦσα ἀλάβα-
10. цѫ благовон҄ьнꙑ масти· и҅ ставши ꙁади
    στρον μύρου πολυτίμου, καὶ στᾶσα ὀπίσω
11. при ногоу ѥ҅го· плачѫшти сꙙ начꙙтъ мо-
    αὐτοῦ, ἤρξατο
12. чити ноꙁѣ ѥ҅го сль҆ꙁами· и҅ власꙑ главꙑ
    τοῖς δάκρυσιν βρέχειν αὐτοῦ τοὺς πόδας, καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς
13. своѥ҅ѧ҆ о҅тираа҅ше· и҅ о҅блобꙑꙁаа҅ше ноꙁѣ ѥ҅г^о
    αὐτῆς ἐξέμασσεν, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ
14. и҅ маꙁаа҅ше муромь҆· ничсоже глагол҄ѫшти
    καὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ, οὐδὲν λέγουσα
15. ꙗ҅вѣ к н҄емоу· боꙗ҅^а҅ше бо сꙙ ѥ҅да како слово
    φανερῶς πρὸς αὐτόν. Ἐδεδοίκει γάρ, μήπως λόγος
16. нѣкоѥ҆ скврь҆нь҆но· о҅тъ грѣшь҆ною̑ о̑усть҆-
    τις δυσώδης, ἐκ τῶν ἁμαρτωλῶν αὐτῆς χειλέων
17. ноу ѥ҅ѧ҆ и҅ꙁлѣꙁъ· двигнетъ на н҄ѫ гнѣво-
    ἐξελθών, κινήσῃ κατ' αὐτῆς εἰς ὀρ-
18. мъ сѫдиѧ҆ ѭ̑· нъ мльчꙙшти молитвѫ тво-
    γὴν τὸν ... κριτήν. Κατὰ δὲ τὸ σιωπώμενον τὴν πρεσβείαν ἐξύ-
19. рꙗа҅ше· и҅ срь҆дцемь҆ ѥ҅днѣмь и҅сповѣда-
    φαινεν, καὶ τῇ καρδίᾳ μόνῃ τὴν ἐξομολόγη-
20. ниѥ творꙙшти· моль҆бѫ приношаа҅ше ѥ҅-
    σιν ποιούμενη, τὴν ἱκεσίαν ἀνέφερεν τῷ μό-
21. дꙿномоу срь҆дь҆чь҆наꙗ҆ вѣдѫштоуо̑умоу
    νῳ τὰ ἐγκάρδια ἐπισταμένῳ
22. владꙑцѣ· и҅ кꙿ н҄емоу а҅кꙑ къ чловѣколю-
    δεσπότῃ, καὶ πρὸς αὐτόν, τὸν φιλάνθρω-
23. бь҆цоу въ о̑умѣ вь҆пиꙗ҅ше· дръꙁохъ при-
    πον, τῇ διανοίᾳ ἐβόα· “Ἐτόλμησα προσ-
24. стѫпити к тебѣ господи· твоѥ҅ѧ дѣлꙗ
    ελθεῖν σοι, δέσποτα, διὰ τὴν σὴν
25. матере и҅ дѣвицꙙ· ꙗ҅коже тꙑ ѥ҅динъ вѣ-
    μητέρα καὶ παρθένον, ὡς σὺ μόνος ἐπίστα-
26. си творь҆цъ и҅ богъ· тоⱘ ⱖ о̑убо дѣл҄ьма тво-
    σαι ὡς δημιουργὸς καὶ θεὸς· δι' ἐκείνην τοίνυν τὴν σὴν
27. ѥ҅ѧ беспосагаѧ матере и҅ дѣвицꙙ· милоу-
    ἀπειρόγαμον μητέρα καὶ παρθένον, οἴκτει-
28. и҅ мꙙ блѫдницѫ· даждъ ми мои҅хъ съгрѣ-
    ρόν με, τὴν πόρνην· δώρησαί μοι τῶν ἐμῶν πλημμε-
29. шении҆ проштениѥ· о҅ноѧ҆ дѣл҄ьма дѣвъ-
    λημάτων τὴν συγχώρησιν· δι᾽ αὐτὴν ἐκείνης παρθε-
30. ства· моѥ блѫждениѥ прости· помилоуи мꙙ
    νίαν τὴν ἐμὴν πορνείαν οἰκτείρησον· ἐλέησον,

---

Iohannes Chrysostomus· De meretrice homilia