<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 195v >

1. 
   
2. їѡ̑а҅нна а҅рхие҅пискоупа ꙁлатоо̑устааго слово о҅ блѫдꙿни-
   
3. ци· вь҆ великѫѭ̑ срѣдѫ къ пастѣ ⁘
   
4. На вь҆сѣко врѣмꙙ добро и҅ съпасно покаа҅-
   Ἐν παντὶ καιρῷ καλὴ καὶ σωτήριος ἡ μετά-
5. ниѥ· дръжꙙштиимъ҆ сꙙ ѥ҅го· вь҆ сиѧ же
   νοια τοῖς χρωμένοις αὐτῇ, ἐν ταύταις δὲ
6. паче а҅лчьбънꙑѧ дь҆ни· на о̑успѣхъ бꙑ-
   μάλιστα ταῖς τῆς νηστείας ἡμέραις ἐπωφελὴς
7. ваатъ вь҆сѣмъ чловѣкомь· текѫштиї-
   πᾶσιν ἀνθρώποις καθίσταται, τοῖς προστρέχου-
8. мъ на рѫцѣ ѥ҅моу· нꙑнꙗ о̑убо нашꙙ
   σιν ταῖς ἀγκάλαις αὐτῆς. Νῦν γὰρ ἡμῶν
9. доушꙙ· тꙙжь҆кѫѭ̑ пль҆ть҆· а҅кꙑ велико
   αἱ ψυχαί, τὴν πολυσαρκίαν, ὡς βαρὺ
10. брѣмꙙ съвръгъше а· о̑удобь҆ перѫтъ къ тв^о-
    φορτίον, ἀποτιθέμεναι, ῥαδίως ἀνήπτανται πρὸς τὸν ποιη-
11. рьцоу и҅ владꙑцѣ· и҆ свои҅ми грѣхꙑ сами
    τὴν καὶ δεσπότην ... καὶ τῶν οἰκείων πλημμελημάτων
12. сꙙ о̑увѣштаваѭ̑тъ· и҅ съгрѣшении҅мъ пр^о-
    κατηγοροῦσι ... καὶ τὴν ἐπὶ τοῖς ... πταίσμασιν συγ-
13. стꙑн҄ꙙ просꙙтъ· о҅тъ чловѣколюбь҆ца сѫ-
    γνώμην αἰτοῦσιν παρὰ τοῦ φιλανθρώπου κρι-
14. диѧ҆· благоврѣменьно о̑убо намъ· вьве-
    τοῦ. Εὔκαιρον οὖν ἐστιν, ἡμᾶς εἰς μέσον ἀγα-
15. сти покаанию̑ о̑учителꙗ· блѫдницѫ о҅-
    γεῖν, μετανοίας διδάσκαλον, τὴν πόρνην ἐκεί-
16. нѫ· ꙗ҅же о҅бꙙ чистѣи҆ ноꙁѣ владꙑцѣ хо꙯у·
    νην, τὴν περιπλακεῖσαν τοῖς ἀχράντοις ἴχνεσιν τοῦ δεσπότου Χριστοῦ,
17. ꙗ҅же ꙁаглади кроп ^л ꙗми слъꙁъ· написание
    τὴν ἐξαλείψασαν τοῖς νάμασιν τῶν δακρύων τὸ γραμματεῖον
18. ꙁълꙑ жиꙁни· ѭ̑же помиловавъ очисти· и҅ о̑у-
    τῆς φαυλοτάτης ζωῆς, ἣν ἐλεήσας ... ἀπέσμηξεν καὶ οἰκτει-
19. штедривъ о҅мꙑ· Вь҆ꙁидѣмь о̑убо къ е҅уа҅-
    ρήσας ἀπέλουσεν. Ἀναδράμωμεν οὖν ἐπὶ τὴν εὐαγ-
20. гг҄елии҅скоу съкаꙁанию̑· да и҅ христосово
    γελικὴν ἱστορίαν, ἵνα καὶ τὴν τοῦ Χριστοῦ
21. чловѣколюбь҆ство видимъ· и женъскоу
    φιλανθρωπίαν κατίδωμεν, καὶ τῆς γυναικὸς
22. пристѫпь҆ѥ҅нию̑ въсчоудимъ сꙙ· и҅ навꙑ-
    τὴν προσεδρίαν θαυμάσωμεν, καὶ μάθω-
23. кнѣмъ҆ о҅тъ н҄еѧ· тако и҅ мꙑ длъжь҆ни ѥ҅смъ
    μεν παρ' αὐτῆς, πῶς ὀφείλομεν καὶ ἡμεῖς,
24. грѣшь҆нии· притешти къ и҅ꙁбавителю·
    οἱ ἁμαρτωλοί, προστρέχειν τῷ λυτρωτῇ ...
25. и҅ въꙁъмати о҅тъ н҄его непогон҄ениѥ грѣховъ
    καὶ λαμβάνειν παρ' αὐτοῦ τὴν συγχώρησιν τῶν πεπλημμελημένων
26. нашихъ· моли нѣкꙿто фарисеи г꙯а да ꙗ҅стъ
    ἡμῖν. “Ἠρώτησέν τις τῶν φαρισαίων τὸν κύριον, ἵνα φάγῃ
27. сь҆ н҄имъ и҅ вь҆лѣꙁъ въ домъ фарисеѡ̑въ вь-
    μετ' αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ φαρισαίον ἀν-
28. ꙁлеже· видиши ли съшествиꙗ о̑ужасть҆·
    εκλίθη”. Βλέπεις συγκατάβασιν θεοῦ;
29. видиши ли божиꙗ строꙗ҆ таи҅ноѥ· видиши
    βλέπεις θείας οἰκονομίας μυστήριον; βλέπεις
30. ли чловѣколюбь҆ства лихотъкъ· даѧи҆ пи-
    φιλανθρωπίας ὑπερβωλήν; Ὁ διδοὺς τρο-

Iohannes Chrysostomus· De meretrice homilia