<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 195r >

1. тꙑ и҅спръва а҅дамоу въ породѣ въꙁавидѣ·
   σὺ δὲ τὸν Ἀδὰμ ἐν παραδείσῳ ἐξ ἀρχῆς ἐβάσκανας,
2. и҅ сладъкꙑѧ сласти въкоусивъша· горь҆-
   καὶ γλυκείας ἡδονῆς ἀπογευσάμενον πι-
3. цѣ сь҆мрьти прѣдастъ ѥ҅го съмрьти бо не
   κρῷ θανάτῳ παρέδωκας· θάνατος γὰρ οὐκ
4. бѣ мироу· нъ тꙑ ꙁависти породи сь҆мрь҆тꙿ·
   ἦν ἐν τῷ κόσμῳ, εἰ μὴ σύ, φθόνε, ἐποίησας τὸν θάνατον.
5. послоухоуѥ҅тъ ми мѫдрости слово глаго-
   Καὶ μαρτυρεῖ μοι τὸ τῆς σοφίας λόγιον, λέ-
6. л҄етъ ꙗ҅ко богъ съмрьти не сътвори· ни кра-
   γον· Οὐκ ὁ Θεὸς θάνατον, οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ τέρπ-
7. соуѥ҅тъ сꙙ пагоубѣ жиꙁи· нъ ꙁавистиѭ҄
   εται ἐπ' ἀπωλείᾳ ζώντων. Φθόνῳ δὲ
8. диꙗ҅вол҄ѫ сь҆мрьть҆ вь҆ниде вь҆ миръ· тꙑ каи҅-
   διαβόλου θάνατος εἰσῆλθε εἰς τὸν κόσμον. Σὺ τὸν Κά-
9. нꙗ братоо҄убии҅ства бѣлꙑѧ҆ риꙁꙑ съвлѣче·
   ϊν τῆς φιλαδελφίας τὴν λευχείμονα στολὴν ἀπέδυσας,
10. и҅ лѫкавь҆ствиꙗ о҄убиѥ҅нию҄ ножъ҆ нао҆стри·
    καὶ τῆς δολοφονίας τὴν μάχαιραν ὥπλισας,
11. и҅ того о҄убити нао҄учи· и҅ тоу а҅биѥ҆ небогоу
    καὶ τοῦτον φονεύειν ἐδίδαξας, καὶ εὐθὺς τὸν ἄθλιον
12. трепетати сътвори· тꙑ фараѡ҄соу въ срь҆-
    τρέμειν ἐποίησας. Σὺ τῷ Φαραὼ
13. дци витавъ· новорожденꙑѧ҆ жидовъскꙑ
    ἐνοικήσας, τὰ ἀρτιγενῆ βρέφη τῶν Ἑβραίων
14. дѣти а҅кꙑ трѣвѣ о҄увꙙнѫти сътвори ти
    δίκην χλόης ἀπεμάρανας.
15. тебѣ о҅ ꙁависти ѥ҅лико добротвори· и҅ чꙿто
    Σὺ, ὦ φόνε, εὐεργετούμενος,
16. паче на добротворꙙштааго подвижеши сꙙ·
    πλεῖον κατὰ τῶν εὐεργετούντων κινῆσαι
17. а҅кꙑ сао҄улъ даудомъ помагаѧ· а҅ тобоѭ҄ п^о-
    ὥσπερ ὁ Σαοὺλ ὑπὸ τοῦ Δαυῒδ βοηθούμενος, καὶ ὑπὸ σοῦ ἐν-
18. спѣшаѥ҅мъ· паче сꙙ на ꙁависть҆ строꙗ҅ꙗ҅ше·
    εργούμενος, μειζόνως πρὸς τὸν φόνον ὡπλίζετο.
19. тебе и҅мѣѭ҄ште и҅ ꙗ҅ковл҄и о҅троци· драгаꙿг^о
    Σὲ ἐσχηκότες οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰακώβ, τὸν περικαλλῆ
20. и҅ мѫдрааго їѡ҄сифа· въ ть҆мнꙑи҆ е҅гоупꙿтъ
    καὶ λαμπρὸν Ἰωσὴφ εἰς τὴν σκοτοδινιῶσαν Αἴγυπτον
21. поустишꙙ· и҅ слободьнааго а҅кꙑ роба про-
    ἔπεμψαν, καὶ τὸν ἐλεύθερον ὡς δοῦλον ἐπί-
22. дашꙙ· а҅ и҅ нꙑ сънъ и҅хъ о҄устраши· свꙙтое
    πρασκον· καὶ οὔτε τὰ ἐνύπνια αὐτοὺς ἐφόβησε· θεῖον
23. бо и҅мꙙ покаꙁа христосовоуо҄умоу о҅браꙁоу
    γὰρ ὅραμα ἐμήνυσε Χριστοῦ εἰκόνα αὐτὸν
24. бꙑти· ѥ҅дꙿнѣми бо на десꙙте ꙁвѣꙁдъ кла-
    ὑπάρχειν· ὑπὸ γὰρ ἕνδεκα ἀστέρων ... προσ-
25. нꙗхѫ сꙙ ѥ҅моу· ѥ҅лма їю҄да прѣдавꙑ хри-
    εκυνεῖτο· ἐπειδὴ καὶ ὁ προδότης Ἰούδας...
26. стоса о҄удави сꙙ· мꙑ же о҄убо о҄убѣжавъ-
    ἀπήγξατο. Ἡμεῖς δὲ φυγόν-
27. ше сь҆мрь҆ти родителꙗ ꙁависти· въставъ-
    τες τὸν τοῦ θανάτου γεννήτορα φθόνον, ἀναστάν-
28. ше въславимъ надъ вь҆сѣми сѫштааго б꙯а·
    τες δοξάσωμεν τὸν ἐπὶ πάντων θεὸν
29. о҅ христосѣ їсоусѣ бога нашего· нꙑнꙗ и҅ при-
    ἐν Χριστῷ Ἰησούσῃ τῷ κυρίῳ ἡμῶν ... νῦν καὶ ἀ-
30. сно и҅ вь҆ вѣкꙑ вѣкомъ а҅минъ ⁘
    εί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων. Ἀμήν.

Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna feria secunda homilia