<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 192r >

1. въпадеши· въспꙑтаи и҅ тꙑ тако глагола-
   ἐμπέσῃς, ζήτησον οὕτω λαλή-
2. ти пакꙑ ꙗ҅коже и҅ тъ· въпаде бо и҅ тъ въ
   σαι πάλιν ὡς αὐτὸς· ἐνέπεσε γὰρ καὶ αὐτὸς εἰς
3. страхъ тебе ради по словесъноуо҄умоу строю҄·
   φόβον διὰ σὲ κατὰ τὸν τῆς οἰκονομίας λόγον.
4. рь҆ци и҅ тꙑ о҅баче не ꙗ҅коже а҅ꙁъ хоштѫ· нъ ꙗ҅-
   Εἰπὲ καὶ σύ· Πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς
5. коже тꙑ· а҅ште и҅ плачеши просль҆ꙁи тихо·
   σύ. Κἂν κλαίῃς, δάκρυσον ἠρέμα
6. ꙗ҅коже и҅ тъ· а҅ште и҅ въ напасти въпадеши·
   ὡς αὐτός. Κἂν εἰς ἐπιβουλάς ἐμπέσῃς ...
7. не бо нъ и҅ въ напастехъ бꙑваѥ҆· и҅ печаль҆нъ и
   Καὶ γὰρ καὶ ἐπεβουλεύθη καὶ ἐλυπήθη, καὶ
8. глагол҄етъ· прискръбь҆на ѥ҅стъ доуша моꙗ҆
   λέγει· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου
9. до сьмрь҆ти· и҅ вь҆сꙙ ти о҄укаꙁꙑ дастъ· да хра-
   ἕως θανάτου. Καὶ πάντα σοι τὰ ὑποδείγματα παρέσχεν, ἵνα
10. ниши тꙑ мѣрꙑ· и҅ данааго ти правь҆ѥ҅ни-
    αὐτὰ διαψυλάττῃς τὰ μέτρα, καὶ τοὺς δοθέντας σοι μὴ
11. ꙗ раскаꙁиши· сице въꙁможеши о҄уста и҅-
    διαφθείρῃς κανόνας. Οὕτω δυνήσῃ στόμα ἔ-
12. мѣти· подобь҆на о҅ного о҄устомъ· сице по
    χειν ἐοικὸς ἐκείνου τῷ στόματι· οὕτως ἐπὶ
13. ꙁеми ходꙙ горѣ сѣдꙙштааго ѧ҅ꙁꙑкъ нꙑ п^о-
    γῆς βαδίζων, τοῦ ἄνω καθημένου γλῶτταν ἡμῖν ἐπι-
14. кажеши· подобь҆нꙑ мѣрꙑ хранꙙ ѥ҅же въ
    δείξεις ὁμοίαν, τὰ μέτρα τὰ ἐν
15. скрь҆би въ гнѣвѣ· въ желѣтвѣ въ троудѣ·
    ἀθυμίᾳ, τὰ ἐν ὀργῇ, τὰ ἐν πένθει, τὰ ἐν ἀγωνίᾳ διατηρῶν.
16. колико ѥ҅стъ въ васъ помꙑшлꙗѭ҄ште ѥ҅го
    Πόσοι ὑμῶν εἰσιν οἱ ἐπιθυμοῦντες αὐτοῦ
17. о҅браꙁъ видѣти· тъчь҆ѭ҄ нъ і бꙑти вь҆ н҄ь
    τὴν μορφὴν ἰδεῖν ; Ἰδοὺ οὐκ ἰδεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ γενέσθαι κατ᾽ αὐτὸν
18. моштъно ѥ҅стъ а҅ште подвижемъ сꙙ· не о҅тъ-
    δυνατόν, ἂν σπουδάζωμεν. Μὴ ἀνα-
19. тꙙꙁаи҅мъ сꙙ о҄убо· не толь҆ма приѥ҅мь҆ѥ҅тъ
    βαλλώμεθα τοίνυν. Οὐχ οὕτως ἀσπάζεται
20. о҄уста пророчь҆ска· ꙗ҅коже кротъкꙑи҅хъ и҅ ти-
    προφητῶν στόμα, ὡς ἐπιεικῶν καὶ πρά-
21. хꙑи҅хъ чловѣкъ· мноꙁи бо ми рекѫтъ рече·
    ων ἀνθρώπων. Πολλοὶ γὰρ ἐροῦσί μοι, φησίν,
22. и҅менемь твои҅мъ прорицахомъ· и҅ рекѫ и҅
    οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν; καὶ ἐρῶ αὐ-
23. мъ не вѣдѣ васъ· мѡ҄усии҅но же пон҄еже кро-
    τοῖς Οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Τὸ δὲ τοῦ Μωϊσέως, ἐπειδὴ σφόδρα ἐπιει-
24. тъкъ бѣ   ꙁѣло и҅ тихъ· чловѣкъ бо мѡӱсии ре-
    κὴς ἦν καὶ πρᾶος– ό γὰρ Μωϋσῆς, φησίν, ἄνθρωπος
25. че· кротчаи҆ паче вь҆сѣхъ чловѣкъ· и҅же
    πραότατος παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς
26. на ꙁеми· тако приѥ҅млꙗа҅ше сꙙ и҅ любь҆ꙗ҅ше·
    ἐπὶ τῆς γῆς– οὕτως ἠσπάζετο καὶ ἐφίλει,
27. ꙗ҅коже решти лицемъ къ лицоу· и҅ о҄устꙑ
    ὡς εἰπεῖν, ἐνώπιος ἐνωπίῳ, στόμα
28. къ о҄устомъ глаголаа҅ше· ꙗ҅коже дроугъ къ
    κατὰ στόμα ἐλάλει, ὡσανει φίλος προς
29. своѥ҅моу дроугоу· не ꙁапрѣштаѥ҅ши ли нꙑ-
    τον ἑαυτοῦ φίλον. Οὐκ ἐπιτάξεις
30. нꙗ бѣсомъ· нъ ꙁапрѣтиши тъгда родь҆ствꙋ
    δαίμοσι νῦν, ἀλλ' ἐπιτάξεις τῷ τῆς γέεννης

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)