<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 191v >

1. раꙁвѣ добротоѭ҄ ѥ҅дноѭ҄· и҅ кротостиѭ҄ и҅
   διὰ δὲ ἀρετῆς μόνης, καὶ ἐπιεικείας καὶ
2. сь҆мѣрениѥ҅мъ· Видимꙑ како и҅ диꙗ҅во-
   ταπεινοφροσύνης. Ἴδωμεν πῶς καὶ στόμα διαβό-
3. лꙗ творꙙтъ сꙙ о҄уста· да не никакоже съ-
   λου πλάττεται, ἵνα μηδέποτε ἐκεῖνο κατα-
4. творимъ тацѣхъ· како о҄убо ꙁиждетъ сꙙ·
   σκευάσωμεν. Πῶς οὖν πλάττεται;
5. клꙙтвами· хоулами· ꙁаклинаниѥ҅мъ ꙁа-
   Διὰ ἀρῶν, διὰ ὕβρεων, διὰ βασκανίας, δι᾽ ἐπι-
6. вистиѭ҄· ѥ҅гда бо то кто бесѣдоуѥ҅тъ· то
   ορκίας. Ὅταν γὰρ τὰ ἐκείνου φθέγγηταί τις,
7. того ѧ҅ꙁꙑкъ приѥ҅мь҆ѥ҅тъ· како о҄убо про-
   τὴν ἐκείνου γλῶτταν λαμβάνει. Ποίαν οὖν ἕξομεν συγ-
8. штениѥ҆ прии҅мемъ· паче же какого не
   γνώμην, μᾶλλον δὲ ποίαν οὐχ
9. подъи҅мемъ мѫчениꙗ҆· пон҄еже ѧ҅ꙁꙑкъ и҅-
   ὑποστησόμεθα τιμωρίαν, ὅταν τὴν γλῶτταν, ᾗ
10. мже съподобь҆ѥ҅ни бꙑхомъ· пль҆ти въкꙋ-
    κατηξιώθημεν σαρκὸς γεύσα-
11. сити господь҆скꙑ· того поꙁь҆римꙑ диꙗ҅-
    σθαι Δεσποτικῆς, ταύτην περιίδωμεν τὰ τοῦ δια-
12. вол҄е бесѣдоуѭ҄шта· да о҄убо не поꙁороуи҅мꙿ·
    βόλου φθεγγομένην; Μὴ δὴ περιίδωμεν,
13. нъ вь҆сѣмъ спѣшении҅мъ и҅мѣмꙑ сꙙ· ꙗ҅ко-
    ἀλλὰ πάσῃ χρησώμεθα σπουδῇ, ὥστε
14. же нао҄учити господа подражати своѥ҅го·
    αὐτὴν παιδεῦσαι τὸν Δεσπότην μιμεῖσθαι τὸν ἑαυτῆς ...
15. а҅ште бо и҆ накажемꙑ то сь҆ мноꙁѣмь нꙑ о҄у-
    Ἂν γὰρ αὐτὴν παιδεύσωμεν τοῦτο, μετὰ πολλῆς
16. бо пь҆вании҅мъ на сѫдишти поставитъ
    τῆς παρρησίας ἐπὶ τοῦ βήματος ἡμᾶς στήσει
17. христосовѣ· а҅ште бо не вѣ никꙿтоже сице
    τοῦ Χριστοῦ. Ἂν μή τις οὕτως εἰδῇ
18. глаголати· то и҅ сѫдии҆ ѥ҅го не послоушаѥ҅тꙿ·
    λαλεῖν, οὐδὲ ἀκούσεται αὐτοῦ ὁ δικαστής.
19. ꙗ҅коже бо ѥ҅гда роуминъ сꙑ лоучитъ сꙙ сѫ-
    Καθάπερ γὰρ ὅταν Ῥωμαῖος ὢν ὁ κριτὴς τύχῃ
20. ди· не послоушаѥ҅тъ о҅тъвѣштаваѭ҄штаꙿ-
    οὐκ ἀκούσεται ἀπολογουμένου
21. го и҅же не о҄умѣѥ҅тъ тако бесѣдовати· та-
    τοῦ οὐκ εἰδότος οὕτω φθέγγεσθαι, οὕ-
22. коже ї х꙯с· а҅ште да не по того о҅браꙁоу глаго-
    τω καὶ ὁ Χριστός, ἂν μὴ κατὰ τὸν αὐτοῦ τρόπον λα-
23. л҄еши· не послоушаѥ҅тъ тебе ни вънь҆метъ·
    λῆς, οὐκ ἀκούσεται σου, οὐδὲ προσέξει.
24. навꙑкнѣмъ о҄убо тако глаголати· ꙗ҅ко-
    Μάθωμεν τοίνυν οὕτω λαλεῖν, ὡς
25. же ѥ҅стъ о҅бꙑклъ цр꙯ъ нашъ послоушати·
    εἴωθεν ἀκούειν ὁ βασιλεὺς ὁ ἡμέτερος,
26. поспѣшимꙑ того подражати ѧ҅ꙁꙑка·
    σπουδάσωμεν ἐκείνην μιμεῖσθαι τὴν γλῶτταν.
27. а҅ште и҅ въ желѣтвѫ въпадеши· блюди
    Κἂν εἰς πένθος ἐμπέσῃς, σκόπει
28. да ти не съвратитъ о҄устъ печаль҆ноѥ҆ мѫ-
    ὅπως μὴ διαστρέψῃ σου τὸ στόμα τῇ ἀθυμίας ἡ τυ-
29. чениѥ҆· нъ да глагол҄еши а҅кꙑ х꙯с· жалова
    ραννίς, ἀλλὰ λαλήσῃς ὥσπερ ὁ Χριστός. Ἐπένθησε
30. бо и҅ тъ по лаꙁарѣ и҅ їю҄дѣ· а҅ште бо и҅ въ боꙗ҅ꙁнꙿ·
    γὰρ καὶ αὐτὸς τὸν Λάζαρον καὶ τὸν Ἰούδαν. Ἂν εἰς φόβον

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)