<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 191r >

1. о҄устомъ о҄уподобь҆ѥ҅на и҅мѣти бѣса· про-
   στόμα ἔχειν ἐοικός, δαίμονος πο-
2. нꙑрива ѧ҅ꙁꙑка сътворити такъ жде·
   νηροῦ κεκτήσθαι γλῶτταν ὁμοίαν,
3. паче же таи҅нъ приѥ҅мь҆ѭ҄штоу сицѣхъ· и҅
   μάλιστα τὸν μυστηρίων τοιούτων μετέχοντα καὶ
4. тоѧ пль҆ти господь҆нꙙ прио҅бьштаѭ҄штоу
   αὐτῇ κοινωνοῦντα τῇ σαρκὶ τοῦ Δεσπότοῦ.
5. сꙙ· Се о҄убо помꙑшл҄ꙗѧ бѫди вь҆ н҄ь по силѣ
   Ταυτ' οὖν ἀναλογιζόμενος, γενοῦ κατ' ἐκεῖνον εἰς δύναμιν
6. своѥи҆· ктомоу ти о҄убо ни понѣ вь҆ꙁь҆рѣти
   τὴν σήν, Οὐκέτι σοι λοιπὸν ὁ διάβολος οὐδὲ ἀντιβλέψαι
7. такомоу бꙑвъшоу можетъ· не бо нъ поꙁна-
   τοιούτῳ γενομένῳ δυνήσεται. Καὶ γὰρ ἐπιγινώ-
8. ѥ҅тъ о҅браꙁъ цѣсарь҆скꙑи҆ и҅ вѣстъ христос^о-
   σκει τὸν χαρακτῆρα τὸν βασιλικόν· οἶδε τοῦ Χριστοῦ
9. ва о҅рѫжиꙗ· и҅мже бꙑстъ побѣжденъ· каꙗ҅
   τὰ ὅπλα, δι᾽ ὧν ἡττήθη. Τίνα
10. же то сѫтъ кротость҆ и҅ тихость҆· не бо нъ ѥ҅-
    δὲ ταῦτά ἐστιν; Ἐπιείκεια καὶ πραότης. Καὶ γὰρ ὅ-
11. гда въ горѣ пристѫпаѭ҄шта ѥ҅го раꙁдра-
    τε ἐν τῷ ὄρει προσβάλλοντα αὐτὸν κατέρ-
12. ꙁи и҅ протꙙже рѣчь҆· не ꙁнаѥ҅мъ ꙗ҅ко х꙯с ѥ҅стъ
    ραξε καὶ ἐξέτεινεν, οὐχὶ γνωριζόμενος ὅτι Χριστός ἦν,
13. нъ словесꙑ тѣми о҄устрѣли того о҅тъ крото-
    ἀλλ' ἀπὸ τῶν ῥημάτων αὐτόν ἐσογήνευσε τούτων, ἀπὸ ἐπιει-
14. сти· вь҆ꙁꙙ о҅тъ кротости побѣдѫ· то жде
    κείας εἷλεν, ἀπὸ πραότητος ἐτροπώσατο. Τοῦτο
15. и҅ тꙑ сътвори· а҅ште видиши чловѣка
    καὶ σὺ ποίησον· ἂν ἴδῃς ἄνθρωπον
16. диꙗ҅вола сътворь҆ша сꙙ· и҅ придѫшта
    διάβολον γενόμενον, καὶ προσιόντα
17. к тебѣ· тако жде и҅ тꙑ о҅долѣи҆· далъ ти
    σοι, οὕτω καὶ σὺ νίκησον. Ἔδωκε σοι
18. ѥ҅стъ власть х꙯с· бꙑти вь҆ н҄ь· противѫ си-
    ὁ Χριστὸς ἐξουσίαν γενέσθαι κατ' αὐτὸν εἰς δύνα-
19. лѣ своѥ҅и҆ не о҄убои҅ сꙙ то слꙑшꙙ страхъ бо ѥ҅-
    μιν τὴν σήν. Μὴ φοβηθῇς τοῦτο ἀκούων. Φόβος ἐ-
20. стъ ѥ҅же вь҆ н҄ь н^е бꙑти· глагол҄и о҄убо тако-
    στί τὸ μὴ γενέσθαι κατ᾽ αὐτόν. Φθέγγου τοίνυν
21. жде вь҆ н҄ь· и҅ бѫдеши въ того такъ· ꙗ҅коже
    κατ' ἐκεῖνον, καὶ γέγωνας κατὰ τοῦτο τοιοῦτος οἷος
22. и҅ о҅нъ· того ради бол҄ии҆ ѥ҅стъ· и҅же сице
    ἐκεῖνος ... Διὰ τοῦτο μείζων ὁ οὕτω
23. глагол҄етъ и҅ проричетъ· о҅номоу бо о҅тъ да-
    λαλῶν ἢ ὁ προφητεύων. Τὸ μὲν γὰρ χά-
24. ра вь҆се· сь҆де же и҅ троудъ твои҆ и҅ потъ· на-
    ρις ὅλον ἐνταῦθα δὲ καὶ πόνος σὸς καὶ ἱδρώς. Δίδα-
25. о҄учи дѫшѫ тварати ти о҄уста о҄устомъ
    ξον τὴν ψυχὴν διαπλάττειν σοι στόμα στόματι
26. христосовамъ подобꙙшта сꙙ· можетъ
    Χριστοῦ ἐοικός. Δύναται
27. бо то а҅ште хоштетъ творити· вѣстъ хꙑ-
    γὰρ τοιαῦτα δημιουργεῖν, ἂν ἐθέλῃ· οἶδε τὴν τέ-
28. трость҆ тѫ а҅ште да нѣстъ лѣнива· и҅ ка-
    χνην, ἂν μὴ ᾖ ῥάθυμος. Καὶ πῶς
29. ко ꙁиждѫтъ сꙙ· така о҄уста рече кꙑи҅ми
    πλάττεται τοιοῦτον στόμα; φησί. Δια ποίων
30. шарꙑ коѥ҅ѭ҄ вештиѭ҄· не никоѥ҅ѭ҄же ли
    χρωμάτων; Διὰ ποίας ὕλης; Οὐδεμιᾶς,

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)