<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 190r >

1. ришꙙ· того ради небо приѧшꙙ· нѣстъ бо ни-
   ουν, τῶν οὐρανῶν ἐπελάβοντο. Οὐ-
2. чꙿтоже тако б꙯оу любо· ꙗ҅коже ѥ҅же о҅бь҆штаꙿ-
   δὲν γὰρ οὕτως ἐστὶ τῷ Θεῷ φίλον, ὡς τὸ κοιν-
3. го ради оуспѣха жити· того ради слов^о
   ωφελῶς ζῇν. Διὰ τοῦτο λόγον
4. нꙑ ѥ҅стъ богъ далъ и҅ рѫцѣ и҅ ноꙁѣ· и҅ тѣ-
   ἡμῖν ἔδωκεν ὁ Θεός, καὶ χεῖρας, καὶ πόδας, καὶ σώ-
5. лесьнѫѭ҄ моштъ· и҅ о҄умъ и҅ съмꙑслъ· да
   ματος ἰσχύν, καὶ νοῦν, καὶ σύνεσιν, ἵνα
6. вь҆се то на наше съпасениѥ· и҅ на вь҆скраи҅-
   πᾶσι τούτοις καὶ εἰς τὴν ἡμῶν αὐτῶν σωτηρίαν καὶ εἰς τὴν τῶν πλη-
7. н҄ии҅хъ о҄успѣхъ принесѣмъ· не бо на хва-
   σίον ὠφέλειαν χρησώμεθα. Οὐδὲ γὰρ εἰς ὕμ-
8. лѫ намъ слово и҅ на благодарь҆ствиѥ тъчь҆ѭ҄
   νον ἡμῖν ὁ λόγος καὶ ενχαριστίας χρήσιμος
9. трѣбѣ· нъ и҅ на о҄учениѥ о҄успѣшено и҅ на о҄у-
   μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς διδασκαλίαν λυσιτελὴς καὶ παραί-
10. тѣшениѥ҅· а҅ште на то сътворимъ владꙑкꙑ
    νεσιν. Κἂν μὲν εἰς τοῦτο χρησώμεθα, τὸν Δεσπότην
11. подражали бѫдемъ· а҅ште ли на сѫпротивь҆-
    ἐζηλώσαμεν· ἂν δὲ εἰς τἀναντί-
12. ноѥ то диꙗ҅вола· пон҄еже бо и҅ петръ ѥ҅гда и҅
    α, τὸν διάβολον. Ἐπεὶ καὶ Πέτρος, ὅτε μὲν ὡ-
13. сповѣда хс꙯а блажаа҅ше сꙙ· ꙗ҅коже о҅тче и҅ꙁвѣ-
    μολόγησε τὸν Χριστόν, ἐμακαρίζετο ὡς τὰ τοῦ Πατρὸς εἰρη-
14. штавъ· ѥ҅гда же ли о҅тъмѣтаа҅ше сꙙ крь҆ста
    κὼς ὅτε δὲ παρῃσεῖτο τὸν σταυρὸν
15. и҅ о҅тъвѣштаваа҅ше сꙙ· въспрѣштаѥ҅мо
    καὶ ἀπηγόρευσεν, ἐπετι-
16. ѥ҅моу бꙑваа҅ше ꙁѣло· ꙗ҅коже диꙗ҅вол҄е мꙑ-
    μᾶτο σφοδρῶς, ὡς τὰ τοῦ διαβόλου φρο-
17. слꙙштоу· да ѥ҅ли тои҅жде невѣстиѭ҄ рече-
    νῶν. Εἰ δὲ ἔνθα ἀγνοίας ἦν τὸ εἰρη-
18. но ѥ҅стъ толико вь҆спрѣштениѥ҆ ѥ҅гда хотꙙ-
    μένον, τοσαύτη ἡ κατηγορία ὅταν ἑκόν-
19. ште съгрѣшаѥ҅мъ· то како проштениѥ҆
    τες πολλὰ ἁμαρτάνωμεν, ποίαν ἔξομεν
20. прии҅мемъ· Сице о҄убо нꙑнꙗ глагол҄емъ·
    συγγνώμην; Τοιαῦτα τοίνυν φθεγγώμεθα,
21. да о҅тъсѫдоу бѫдѫтъ ꙗ҅вѣ словеса христ^о-
    ἵνα αὐτόθεν ἦ δῆλα τὰ ῥήματα τοῦ Χρι-
22. сова сѫшта· не бо а҅ште тъчь҆ѭ҄ рекѫ въста-
    στοῦ ὄντα. Οὐδὲ γὰρ ἂν εἴπω μόνον· Ἔγει-
23. ни и҅ ходи· ни а҅ште рекѫ тавиѳа въстани·
    ραι καὶ περιπατεί, οὐδὲ ἂν εἴπω· Ταβιθά, ἀνάστηθι,
24. тогда то глагол҄ѫ· нъ мноꙁѣмъ рече а҅ште
    τότε τὰ τοῦ Χριστοῦ λαλῶ· ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ἂν
25. похоул҄енъ благословь҆ѭ҄· а҅ште пакость҆
    λοιδορήθεις εὐλογήσω, ἂν ἐπηρεα-
26. прии҅мъ помол҄ѫ сꙙ ꙁа того· прѣжде о҄уб^о
    σθεὶς εὔξωμαι ὑπὲρ τοῦ ἐπηρεάζοντος. Πρώην μὲν οὖν
27. глаголаа҅хъ ꙗ҅ко рѫка ѥ҅стъ ѧ҅ꙁꙑкъ нашъ
    ἔλεγον, ὅτι χείρ ἐστιν ἡ γλῶττα ἡμῶν,
28. христосовоу ногоу касаѭ҄шти сꙙ· нꙑнꙗ
    τῶν τοῦ Θεοῦ ἁπτομένη ποδῶν νῦν
29. же велꙿми бол҄е глагол҄ѫ· ꙗ҅ко ѧ҅ꙁꙑкъ ѥ҅стъ·
    δὲ πολλῷ πλέον λέγω, ὅτι γλῶττά ἐστιν
30. ѧ҅ꙁꙑкъ нашъ христосова подражаѧ· а҅ште
    ἡ γλῶττα ἡμῶν, τὴν τοῦ Χριστοῦ μιμουμένη, ἐὰν

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)