<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 189v >

1. тръпѣтиꙗ мѫка и҅ по мѫцѣ о҅тъвѣтъ
   τος ἡ κόλασις, καὶ μετὰ τῆς κολάσεως ἡ ἀπόφασις
2. многъ хоул҄ъ наплън҄енъ· неклоучимаа҆-
   πολλῆς γέμουσα τῆς κατηγορίας. Τὸν γὰρ ἀχρεῖ-
3. го бо рече роба въврь҆ꙁѣте въ тъмѫ кромѣ-
   ον δοῦλον ἐκβάλετε, φησίν, εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτε-
4. шть҆н҄ѫѭ҄· тоу ѥстъ плачъ и҅ скрь҆жетъ
   ρον ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς
5. ꙁѫбомъ·   Видиши ли ꙗ҅ко не тъчь҆ѭ҄ грабꙙи҆
   τῶν ὀδόντων. Εἶδες πῶς οὐ μόνον ὁ ἁρπάζων
6. и҅ лихоѥ҅млꙙи҆· ни и҅же ꙁълаꙗ творꙙтъ· нъ и҅-
   καὶ ὁ πλεονεκτῶν, οὐδὲ ὁ κακὰ ἐργαζόμενος, ἀλλὰ καὶ
7. же добра не творитъ мѫчитъ сꙙ сетъноѭ҄
   ὁ ἀγαθὰ μὴ ποιῶν κολάζεται κόλασιν
8. мѫкоѭ҄· слꙑшимъ о҄убо словеса си дон҄ели-
   τὴν ἐσχάτην; Ἀκούσωμεν τοίνυν τῶν ῥημάτων τούτων. Ὡς
9. же ѥ҅стъ годъ· прии҅мѣмъ сь҆пасениѥ св^о-
   ἔστι καιρός, ἀντιλαβώμεθα τῆς σωτηρίας τῆς ἡμε-
10. ѥ҆· прии҅мѣмъ масло вь҆ свѣштꙙ· дѣла-
    τέρας, λάβωμεν ἔλαιον εἰς τὰς λαμπάδας, ἐργασώ-
11. и҅мъ о҅ талантѣ· а҅ште ли о҅блѣнимъ сꙙ и҅
    μεθα εἰς τὸ τάλαντον. Ἂν γὰρ ὀκνήσωμεν καὶ
12. праꙁдь҆ни ходимъ сь҆де· то никꙿтоже насъ
    ἐν ἀργίᾳ διατρίβωμεν ἐνταῦθα, οὐδεὶς ἡμᾶς
13. не помилоуѥ҅тъ· тамо а҅ште и҅ много плаче-
    ἐλεήσει λοιπὸν ἐκεῖ, κἂν μυρία θρηνῶ-
14. мъ сꙙ ꙁа грѣхꙑ· и҅ и҅же скврь҆навꙑ риꙁꙑ и҅мꙑ
    μεν... καὶ ὁ τὰ ῥυπαρὰ ἱμάτια ἔχων...
15. ничꙿтоже о҄успѣ· о҅тъда о҄убо ѥ҅^мꙋже бѣ върѫче-
    οὐδὲν ὠφέλησεν. Ἀπέδωκε καὶ ἣν ἐπιστεύθη
16. но ѥ҅дно таланто· нъ и҅ тако о҅сѫжденъ бꙑ-
    παρακαταθήκην ὁ τὸ ἓν τάλαντον, καὶ οὕτω κατεκρί-
17. стъ· молишꙙ дѣвицꙙ и҅ придошꙙ и҅ тлъ-
    θη. Παρεκάλεσαν αἱ παρθένοι, καὶ προσῆλθον, καὶ ἔκρου-
18. кнѫшꙙ· и҅ вь҆се въ поустошъ и҅ беꙁ оума· то
    σαν, καὶ πάντα εἰκῆ καὶ μάτην. Ταῦτ'
19. о҄убо вѣдѫште· принесѣмъ вь҆се на о҄успѣ-
    οὖν εἰδότες ... πάντα εἰσενέγκωμεν εἰς τὴν
20. хъ ближь҆н҄ии҅мъ· таланти бо сь҆де сѫтъ·
    τῶν πλησίον ὠφέλειαν. Τάλαντα γὰρ ἐνταῦθά ἐστιν
21. коѥ҅гождо сила· и҅ли въ ꙁастѫпании҆· и҅ли
    ἡ ἑκάστου δύναμις, εἴτε ἐν προστασίᾳ, εἴτε
22. въ и҅мѣнии· и҅ли въ о҄учении҆· и҅ли въ коѥи҆
    ἐν χρήμασιν, εἴτε ἐν διδασκαλίᾳ, εἴτε ἐν οἷῳ
23. любо потрѣбѣ· такои҅ жде· никтоже да
    δήποτε πράγματι τοιοῦτῳ. Μηδεὶς
24. не глагол҄етъ ꙗ҅ко ѥ҅дꙿно таланто и҅мамъ·
    λεγέτω, ὅτι Ἓν τάλαντον ἔχω,
25. и ничтоже не могѫ сътворити· можеши
    καὶ οὐδὲν δύναμαι ποιῆσαι. Δύνασαι γὰρ
26. и҅ ѥ҅днѣмъ добро сътворити· не бо ѥ҅си о҅но-
    καὶ δι᾽ ἑνὸς εὐδοκιμῆσαι. Οὐ γὰρ εἶ τῆς
27. ѧ҅ въдовꙑ о҄убожаи҆· нѣси петра и҅ їѡ҄а҅нна
    χήρας ἐκείνης πενέστερος, οὐκ εἶ Πέτρου καὶ Ἰωάννου
28. грѫбл҄ьи҆· и҅же и҅ грѫби и҅ некн҄ижь҆ници
    ἀγροικότερος, οἳ καὶ ἰδιῶται καὶ ἀγράμματοι
29. бѣшꙙ· нъ о҅баче пон҄еже поо҄уштениѥ҆ по-
    ἦσαν, ἀλλ' ὅμως ἐπειδὴ προθυμίαν ἐπ-
30. каꙁашꙙ· и҅ на поль҆ꙁѫ о҅бь҆штѫѭ҄ вь҆се тво-
    εδείξαντο, καὶ πρὸς τὸ κοινῇ συμφέρον πάντα ἐποί-

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)