<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 189r >

1. сть г꙯и своѥго· и҅ вьсе блажениѥ҆ словомъ
   ραν τοῦ κυρίου σου· τὴν πᾶσαν μακαριότητα διὰ τοῦ ῥήματος
2. симъ покаꙁавъ· нъ о҅нъ не тако нъ како·
   τούτου δεικνύς· Ἀλλ' οὐκ ἐκεῖνος οὕτως, ἀλλὰ πῶς;
3. вѣдѣхъ ꙗ҅ко жестокъ ѥ҅си чловѣкъ· жь҆-
   Ἤδειν ὅτι σκληρὸς εἰ ἄνθρωπος, θερί-
4. н҄ꙙ и҆жде нѣси сѣа҅ль҆· и҅ сьбираѧ҆ и҅жде нѣ-
   ζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διε-
5. си расꙑпалъ· и҅ о҄убоꙗ҅вь҆ сꙙ съкрꙑхъ тала-
   σκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς ἔκρυψα τὸ τάλαν-
6. нтъ твои҆· и҅ се и҅маши своѥ҆· Что о҄убо вла-
   τόν σου· ἴδε, ἔχεις τὸ σόν. Τί οὖν ὁ δεσπό-
7. дꙑка· подоба ти бѣ положити сь҆ребро м^о-
   της; Ἔδει σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου
8. ѥ прѣдъ продаѭ҄штии҅ми· рекше подоба
   τοῖς τραπεζίταις, τουτέστιν,
9. ти бѣ глаголати поо҄устити· сь҆вѣтъ тв^о-
   εἰπεῖν ἐχρῆν, παραινέσαι, συμβουλεῦ-
10. рити· нъ не послоушаѭ҄ть ли· да нѣстъ
    σαι. Ἀλλ' οὐ πείθονται; Ἀλλ' οὐκ ἔστι
11. то до тебе что того ѥ о҄удобѣѥ· чловѣци
    τοῦτο πρός σε. Τί τούτου γένοιτ' ἂν ἡμερώτερον; Ἄνθρωποι,
12. бо не тако творꙙтъ· нъ того въ ꙁаи҅мъ да-
    μὲν γὰρ οὐχ οὕτω ποιοῦσιν, ἀλλ' αὐτὸν τὸν δανεί-
13. въшаа҅го самого· приставꙙтꙑ и҅ вь҆стꙙꙁа-
    σαντα, αὐτὸν καὶ ὑπεύθυνον τῆς ἀπαιτήσεως καθιστῶσιν
14. ти· нъ тебѣ подоба бѣ вь҆дати рече· и҅ вь-
    ... Ἀλλά, σέ ἐδει καταβαλεῖν, φησί, καὶ τὴν ἀπαί-
15. стꙙꙁаниѥ мь҆нѣ о҅ставити· и҅ а҅ꙁъ о҄убо и҅-
    τησιν ἐμοὶ ἐπιτρέψαι. Κἀγὼ
16. стꙙꙁалъ бимъ съ вь҆ꙁвитиѭ҄· вь҆ꙁвить҆
    μετὰ τόκου ἂν ἀπῄτησα· τόκον
17. мѣнꙙ послоушаниꙗ дѣлъ покаꙁаниꙗ҆
    λέγων ἀκροάσεως τὴν τῶν ἔργων ἐπίδειξιν.
18. тебѣ ѥ҅стъ бꙑло о҄удобѣѥ҆ покаꙁати и҅ съ-
    Σέ ἐδει τὸ εὐκολώτερον ποιῆσαι,
19. творити· мнѣ же бѣдь҆ѥ о҅ставити· нъ по-
    ἐμοὶ δὲ τὸ δυσκολώτερον ἀφεῖναι. Ἐ-
20. н҄еже того не сътвори· вь҆ꙁь҆мѣте рече о҅ть҆
    πεὶ οὖν τοῦτο οὐκ ἐποίησε, Λάβετε, φησίν, ἀπ'
21. н҄его таланꙿтъ дадите же и҅мѫштоуо҄умꙋ
    αὐτοῦ τὸ τάλαντον, καὶ δότε τῷ
22. десꙙтъ талантъ· и҅моуштоуо҄умоу бо вь҆-
    τὰ δέκα τάλαντα ἔχοντι. Τῷ γὰρ ἔχοντι παν
23. сь҆де дастъ сꙙ и҅ и҅ꙁбѫдетъ· о҅тъ не и҅мѫ-
    τί, δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχον-
24. штааго же и҅ ѥ҅же и҅матъ вьꙁь҆метъ сꙙ о҅тъ
    τος, καὶ ὃ ἔχει, ἀρθήσεται ἀπ'
25. н҄его· чꙿто же се ѥ҅стъ ѥ҅же о҄учениꙗ҅ ради да-
    αὐτοῦ. Τί δὴ τοῦτό ἐστιν; Ὁ χά-
26. ръ словесь҆нꙑ и҅мъ и҅ не приносꙙ ѥ҅го· и҅ дарꙿ
    ριν λόγου καὶ διδασκαλίας ... ἔχων, καὶ μὴ χρώμενος αὐτῇ, καὶ τὴν χά-
27. погоубь҆ꙗ҅тъ· творꙙи҅ бо спѣшениѥ҆ бол҄иї
    ριν ἀπολεῖ· ὁ δὲ σπουδὴν παρεχόμενος, πλείονα
28. даръ приѥ҅мь҆ѥ҅тъ· ꙗ҅коже бо о҅нъ ѥ҅же приѧ
    ἐπισπάσεται τὴν δωρεὰν· ὥσπερ οὖν ἐκεῖνος καὶ ὃ ἔλαβεν
29. погоубь҆ꙗ҅ѥ҅тъ· нъ не толика тъштета
    ἀπόλλυσιν. Ἀλλ' οὐ μέχρι τούτου ἡ ζημία
30. тъчиѭ҄ праꙁдъноуѭ҄штоуоумоу· нъ несъ-
    τῷ ἀργοῦντι, ἀλλὰ καὶ ἀφόρη-

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)