<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 187v >

1. сть҆· то слꙑшавъшꙙ о҅нꙑ о҅тидошꙙ нъ ничꙿто-
   Ταῦτα ἀκούσασαι ἐκεῖναι ἀπῆλθον, ἀλλ' οὐδὲν
2. же о҄успѣшꙙ· Се же и҅ рече и҅ли прить҆чеѭ҄ съ-
   ὤνησαν. Τοῦτο δέ φησιν, ἢ τῇ παραβολῇ παρα-
3. каꙁаѧ҆· и҅ вь҆сꙑнꙗѧ҆ ѭ҄ и҆ли покаꙁаѧ· ꙗ҅ко а-
   μένων, καὶ ὑφαίνων αὐτήν· ἢ ... δεικνύς, ὅτι
4. ште и҅ чловѣколюбь҆ци бѫдемъ по съмрьти·
   κἂν φιλάνθρωποι γενώμεθα μετὰ τὸ ἀπελθεῖν,
5. ничꙿтоже о҅тъ того прио҅брꙙштемъ на о҄убѣ-
   οὐδὲν ἐντεῦθεν κερδήσομεν εἰς τὸ διαφυ-
6. жаниѥ· тѣмꙿже ни тѣмь҆ бꙑстъ довьль҆н^о
   γεῖν. Οὐκοῦν οὐδὲ ταύταις ἤρκεσεν
7. тъчь҆ѭ҄ поо҄уштениѥ҆· пон҄еже не сь҆де и҅до-
   ἡ προθυμία· ἐπειδὴ μὴ ἐνταῦθα ἀπῆλ-
8. шꙙ къ продаѭ҄штии҅мъ· нъ тамо ни бога-
   θον πρὸς τοὺς πωλοῦντας, ἀλλ' ἐκεῖ οὔτε τῷ πλου-
9. тоуо҄умоу· и҅же толь҆ма чловѣколюбь҆цъ бꙑ-
   σίῳ, ὅτε οὕτω φιλάνθρωπος νέγο-
10. стъ· ꙗ҅коже и҅ ꙁа приклоучь҆шꙙѧ҅ сꙙ ѥ҅моу
    νεν, ὡς καὶ ὑπὲρ τῶν αὐτῷ προσηκόντων
11. пешти· и҅же бо прѣдъ вратꙑ лежꙙштаа҅го
    μεριμνᾶν. Ὁ γὰρ τὸν ἐν τῷ πυλῶνι κείμενοι
12. миноуѧ҆· и҅хꙿже ни видовалъ и҅стръгнѫти
    παρατρέχων, τοὺς οὐδὲ ὁρωμένους ἐξαρπάσαι
13. хоштетъ бѣдꙑ и҅ родь҆ства· и҅ молитъ поу-
    τῶν κινδύνων καὶ τῆς γέεννης ἐπείγεται, καὶ παρακαλεῖ πεμφ-
14. стити нѣкоторꙑѧ҆· и҅же то и҅мъ съкажѫ-
    θῆναί τινας τοὺς ταῦτα ἀπαγγελοῦντας αὐτοῖς.
15. тъ· нъ о҅баче о҅тъ того ничꙿтоже приѧ҆ ꙗ҅ко-
    Ἀλλ' ὅμως οὐδὲν ἐκεῖνος ἐντεῦθεν ἀπώνατο, ὥσ-
16. же и҅ сиѧ҆· пон҄еже бо то слꙑшавъше о҅тидо-
    περ οὐδὲ αὗται. Ἐπειδὴ γὰρ ταῦτα ἀκούσασαι ἀπῆλ-
17. шꙙ· приде невѣстьникъ· ти о҅вꙑ гото-
    θον, ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ μὲν ἕτοι-
18. вꙑ с н҄имь҆ вь҆нидошꙙ· о҅вꙑ же вь҆нѣ ꙁатво-
    μοι συνεισῆλθον, αἱ δὲ ἀπεκλείσθη-
19. ришꙙ сꙙ по троудѣхъ великꙑи҅хъ по несь҆-
    σαν. Μετὰ τοὺς πολλοὺς πόνους, μετὰ τοὺς μυ-
20. вѣдь҆нꙑи҅хъ· потѣхъ и҅ тꙙжьцѣи҆ рати
    ρίους ἱδρῶτας καὶ τὴν ἀφόρητον μάχην
21. о҅нои҆· на ѥ҅стъство бѣсꙙшти сꙙ· и҅ побѣ-
    ἐκείνην, καὶ τὰ τρόπαια ἃ κατὰ τῆς φύσεως
22. дахъ ѧ҅же сътворишꙙ· и҅ посрамивъшꙙ сꙙ
    λυττώσης ἀνέστησαν, καταισχυνθεῖσαι
23. и҅ свѣштамъ о҄угасъшамъ· о҅тъхождаа҅хѫ
    καὶ τῶν λαμπάδων ἐσβεσμένων, ἀνεχώρουν
24. долоу поникꙿше ничтоже бо тьмнѣѥ дѣвъ-
    κάτω κύπτουσαι. Οὐδὲν γὰρ ἀμαυρότερον παρθε-
25. ста· масла не и҅мѫштоу ѥ҅же ѥ҅стъ милость·
    νίας, ἔλεον μὴ ἐχούσης·
26. тако бо и мноꙁи немилостивꙑѧ о҅бꙑкли
    οὕτω καὶ οἱ πολλοὶ τοὺς ἀνελεήμονας εἰώθασι
27. сѫтъ ть҆мнꙑ нарицати· на кꙑи҆ о҄убо о҄у-
    καλεῖν σκοτεινούς. Ποῦ τοίνυν τῆς παρθενίας ὄ-
28. спѣхъ дѣвъста ѥгда невѣстьника не
    φελος, ὅτε τὸν νυμφίον οὐκ
29. видѣшꙙ· и҅ ни тлъкнѫвъшꙙ о҄успѣшꙙ·
    εἶδον, καὶ οὐδὲ κρούσασαι ἤνυσαν,
30. Нъ страшь҆ноѥ о҅но слꙑшашꙙ слово· и҅дѣте
    ἀλλὰ τὸ φοβερὸν ἐκεῖνο ἤκουσαν ῥῆμα Ὑπάγετε,

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)