<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 187r >

1. вь҆ꙁꙙти о҄у тѣхъ· и҅ не въ годъ просишꙙ·
   ἐκεῖθεν λήψεσθαι, καὶ ἀκαίρως ἐζήτησαν·
2. цѣ и҅ ничтоже о҅нѣхъ дѣвицъ чловѣколю-
   καίτοιγε οὐδὲν ἐκείνων τῶν παρθένων φιλανθρωπό-
3. бивѣѥ҆· бѣшꙙ же того ради паче благои҅ꙁв^о-
   τερον ἦν, αἳ διὰ τοῦτο μάλιστα εὐδοκίμη-
4. льни бꙑшꙙ· ти ни вь҆сего просꙙтъ· дади-
   σαν. Καὶ οὐδὲ τὸ πᾶν ζητοῦσι· Δό-
5. те бо рѣшꙙ намъ о҅тъ масла вашего· и҅ ноу-
   τε γὰρ ἡμῖν, φησίν, ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, καὶ τὸ ἀναγ-
6. ждъноѥ҆ на потрѣбѫ покаꙁаѭ҄тъ· о҄угаса-
   καῖον τῆς χρείας ἐπιδείκνυνται· σβέν-
7. ѭ҄тъ бо рѣшꙙ свѣтила наша· нъ и҅ тако не
   νυνται γάρ, φησίν, αἱ λαμπάδες ἡμῶν. Ἀλλὰ καὶ οὕτως ἀπ-
8. полоучишꙙ· ни чловѣколюбь҆ство бо о҄у тѣ-
   έτυχον· οὔτε γὰρ ἡ φιλανθρωπία τῶν αἰτου-
9. хъ о҄у н҄ихъже прошаахѫ· ни о҄удобоѥ проше-
   μένων, οὔτε τὸ εὔκολον τῆς αἰτή-
10. ниѥ ни ѥ҅же ноуждъноѥ и҅ потрѣбьноѥ сътв^о-
    σεως, οὔτε τὸ ἀναγκαῖον καὶ χρειῶδες ἐποίη-
11. римъ полоучити· нъ чꙿто о҄убо о҅тъ сего навꙑ-
    σεν αὐτὰς ἐπιτυχεῖν. Ἀλλὰ τί δὴ ἐντεῦθεν μανθά-
12. цаѥ҅мъ· не никтоже ли насъ тамо можетъ ꙁа-
    νομεν; Ὅτι οὐδεὶς ἡμῶν ἐκεῖ,
13. стѫпити· и҅же о҅тъ дѣлъ прѣданъ бѫдетъ·
    τῶν ἐκ τῶν ἔργων προδοθέντων, προστῆναι δυνήσεται·
14. да ѥ҅лмаже не можетъ· то и҅ тꙙ къ немогѫ-
    οὐκ ἐπειδὴ οὐ ... δύναται. Καὶ γὰρ καὶ αὗται ἐπὶ τὸ ἀδύ-
15. штоуо҄умоу и҅хъ прилагаѭ҄тъ· Се и҅ блаже-
    νατον καταφεύγουσι. Τοῦτο καὶ ὁ μακά-
16. нꙑи҆ а҅врамъ вь҆ꙁвѣсти рекꙑ· ꙗ҅ко про-
    ριος Ἀβραὰμ ἐδήλωσεν εἰπών, ὅτι· “Χά-
17. пасть҆ ѥ҅стъ҆ междоу вами и҅ нами· ꙗ҅коже х^о-
    ος ἐστὶ μεταξὺ ὑμῶν καὶ ἡμῶν, ὥστε μηδὲ βου-
18. тꙙштии҅мъ и҅ꙁвести не минѫти· и҅дѣте
    λομένοις ἐξεῖναι διαβῆναι”. Πορεύεσθε
19. же къ продаѭ҄штии҅мъ и҅ коупите· и҅ кꙿто
    δὲ πρὸς τοὺς πωλοῦντας, καὶ ἀγοράσατε. Καὶ τίνες
20. продаѭ҄штии҆ ништии҆· и҆ кꙿде ти сь҆де·
    οἱ πωλοῦντες; Οἱ πένητες. Καὶ ποῦ οὗτοι; Ἐνταῦθα·
21. просити бѣ подоба не въ годъ тъ· Видиши
    ... ζητῆσαι ἐχρῆν, οὐκ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ. Ὁρᾷς
22. ли коли колико ти бꙑваа҅тъ намъ о҅тъ ни-
    ὁπόση γίνεται ἀπὸ τῶν πε-
23. штии҅хъ прикоупъ· а҅ште се погоубиши
    νήτων ἡμῖν ἡ πραγματεία; κἂν τούτους ἀνέλῃς,
24. многѫѭ҄ съпаса нашего погоубилъ ѥ҅си
    τὴν πολλὴν τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἀνεῖλες
25. надеждѫ· того ради о҄убо сь҆де подобаѥ҆·
    ἐλπίδα. Διόπερ ἐνταῦθα τὸ ἔλαιον
26. събрати масло да о҅ноуде потрѣбъ҆но бѫде-
    συνάγειν χρή, ἵνα ἐκεῖ χρήσιμον γένη-
27. тъ· ѥ҅гда годъ насъ ꙁоветъ· не бо нъ о҅нъ
    ται, ὅταν ὁ καιρὸς ἡμᾶς καλῇ. Οὐ γὰρ ἐκεῖνός
28. ѥ҅стъ събь҆ранию҄ на съ· да о҄убо поусто-
    ἐστιν ὁ καιρός τῆς συλλογῆς, ἀλλ' οὗτος. Μὴ τοίνυν
29. шъ не троши сѫштии҅хъ на кръмь҆ѧ҆ и҅ тъ-
    ἀναλίσκε μάτην τὰ ὄντα εἰς τρυφὰς καὶ κε-
30. штеславь҆ꙗ҆· многа бо ти потрѣба тамо мил^о-
    νοδοξίας. Πολλοῦ γάρ σοι ἐκεῖ χρεία τοῦ ἐλαίου.

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)