<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 186v >

1. и ѫ҅родивꙑ ѧ наричетъ· ꙗ҅ко бол҄ьшѫѭ҄ бо-
   καὶ μακρὰς αὐτὰς καλεῖ, ὅτι τὸν μείζονα
2. лѣꙁнь҆ прѣтрь҆пѣшꙙ· а҅ хоуждъшааго ра-
   ὑποστᾶσαι πόνον, διὰ τὸν ἐλάττονα
3. ди вь҆се погоубишꙙ· свѣштꙙ же сь҆де ре-
   τὸ πᾶν προὔβωκαν. Λαμπάδας δὲ ἐνταῦθά φη-
4. че дѣвествънꙑи҆ даръ чистота свꙙтꙑ-
   σιν αὐτὸ τὸ τῆς παρθενίας χάρισμα, τὸ καθαρὸν τῆς ἁγιω-
5. н҄ьнаꙗ҆· масло же трѣбоуѭ҄штии҅мъ пом^о-
   σύνης· ἔλαιον δὲ τὴν περὶ τοὺς δεσμένους βοή-
6. штъ· Моудꙙштоу же невѣсть҆никоу вь҆-
   θειαν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου, ἐνύ-
7. ꙁдрѣмашꙙ сꙙ вь҆сꙙ и҅ съпаахѫ· кажетъ же
   σταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Δείκνυσιν δὲ
8. не мало врѣмꙙ бѫдѫштеѥ҆ пакꙑ· ѥ҅же п^о-
   οὐκ ὀλίγον τὸν χρόνον ἐσόμενον πάλιν τὸν με-
9. срѣдоу о҄ученикꙑ о҅тъводꙙ ѥ҅же чаꙗ҅ти·
   ταξὺ τοὺς μαθητὰς ἀπάγων τοῦ προσδοκᾷν
10. тъгда ꙁѣло ꙗ҅вити сꙙ цѣсарь҆ствоу ѥ҅го·
    αὐτίκα μάλα φανείσθαι τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.
11. не бо нъ того надѣа҅хѫ сꙙ· того ради и҅ чи-
    Καὶ γὰρ τοῦτο ἤλπιζον διὰ τοῦτο καὶ συνε-
12. сто ѧ въꙁдражаѥ҅тъ· о҅тъ надеждꙙ тоѧ҆·
    χῶς αὐτοὺς ἀναχαιτίζει τῆς ἐλπίδος ταύτης.
13. по семь҆ и҅ о҅но покаꙁаѥ҅тъ· ꙗ҅ко сънъ сь҆мрь҆-
    Μετὰ δὲ τούτου κἀκεῖνο ἐμφαίνει, ὅτι ὕπνος ὁ θάνα-
14. ть҆ ѥ҅стъ· съпаа҅хѫ бо рече· въ полоуношти
    τός ἐστιν. Ἐκάθευδον γάρ, φησί. Περὶ δὲ μέσας νύκτας
15. же вь҆пл҄ь бꙑстъ· и҅ли прить҆чѫ о҄укаꙁа-
    κραυγὴ γέγονεν. Ἤτοι τῇ παραβολῇ ἐπέμει-
16. ѥ҅тъ се· и҅ли пакꙑ кажетъ ꙗ҅ко въ ношти
    νεν, ἢ πάλιν δείκνυσιν, ὅτι ἐν νυκτὶ
17. въстаниѥ҆ бѫдетъ· вь҆пл҄ь же и҅ павь҆лъ ка-
    ἡ ἀνάστασις γίνεται. Τὴν δὲ κραυγὴν καὶ ὁ Παῦλος ἐνδείκνυ-
18. жетъ глагол҄ꙙ· въ повелѣнии҆ и҅ въ гласѣ
    ται, λέγων' Ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ
19. а҅рꙿхагг҄еловѣ· въ послѣдн҄ии҅мъ трѫбь҆-
    ἀρχαγγέλου, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγ-
20. ѥ҅нии҆· сь҆нидетъ сь҆ небесе· чꙿто же хотꙙ-
    γι καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ. Καὶ τί βούλον-
21. тъ трѫбꙑ что ли вь҆пл҄ь· глагол҄етъ невѣ-
    ται αἱ σάλπιγγες; τί δὲ ἡ κραυγή; Λέγει· Ὁ νυμ-
22. сть҆никъ грꙙдетъ· ѥ҅лꙿма же о҄убо о҄утврь҆-
    φίος ἔρχεται. Ἐπεὶ οὖν ἐκόσμη-
23. дишꙙ свѣтила своꙗ· глаголашꙙ ѫ҅роди-
    σαν τὰς λαμπάδας, λέγουσιν αἱ μω-
24. вꙑѧ҆ мѫдрꙑи҅мъ· дадите намъ о҅тъ
    ραὶ ταῖς φρονίμοις· Δότε ἡμῖν ἐκ
25. масла вашего· Пакꙑ ѫ҅родивꙑ ѧ нари-
    τοῦ ἐλαίου ὑμῶν. Πάλιν αὐτὰς μωρὰς κα-
26. четъ· покаꙁаѧ ꙗ҅ко ничтоже ѫ҅роди· и҅же
    λεῖ, δεικνὺς ὅτι οὐδὲν μωρότερον τῶν
27. сь҆де събираа҅тъ и҅ о҅тъходитъ нагъ· о҅на-
    ἐνταῦθα χρηματιζόμενων και γυμνών ἀπιόντων ἐκεῖ-
28. мо и҅жде паче чловѣколюбьѥ намъ трѣбѣ·
    σε, ἔνθα μάλιστα φιλανθρωπίας ἡμῖν χρεία,
29. и҅жде множаи҅ши милость҆· не тѣмꙿ же
    ἔνθα πολλοῦ τοῦ ἐλαίου. Οὐ ταύτῃ δὲ
30. тъчь҆ѭ҄ ѫ҅родивꙑ· нъ пон҄еже надѣа҅шꙙ сꙙ
    μόνον μωραί, ἀλλ' ὅτι καὶ προσεδόκησαν

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)