<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 185r >

1. свои҅хъ· Таче моудꙙштоу невѣстьникоу
   αὐτῶν. Εἶτα χρονίζοντος τοῦ νυμφίου
2. въꙁдрѣмашꙙ сꙙ вь҆сꙙ и҅ съпаа҅хѫ· полоуно-
   ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκ-
3. шти же вь҆пл҄ь бꙑстъ· се невѣсть҆никъ
   τὸς κραυγὴ γέγονεν· “Ἰδοὺ ὁ νυμφίος
4. грꙙдетъ и҅ꙁидѣте на сь҆рѣтениѥ҆ ѥ҅моу·
   ἔρχεται, ἐξέλθατε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ”.
5. въставъшꙙ же и҅ недостатъчь҆нꙑ сѫштꙙ·
   Καὶ διαναστᾶσαι καὶ διαπο-
6. и҅мѣниꙗ пꙙть҆ и҅хъ· рѣшꙙ къ мѫдрꙑи҅мꙿ·
   ροῦσαι αἱ πέντε εἶπον ταῖς φρονίμοις·
7. дадите и҅ намъ о҅тъ масла вашего· сиѧ҅
   “Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν”. Αἱ
8. же не послоушашꙙ глагол҄ѫштꙙ· ѥ҅да как^о
   δὲ οὐκ ἐπένευσαν λέγουσαι· “Μή ποτε
9. не довь҆лѣѥ҅тъ вамъ и҅ намъ· и҅дѣте къ
   οὐ μὴ ἀρκέσῃ καὶ ὑμῖν καὶ ἡμῖν, πορεύεσθε πρὸς
10. продаѭ҄штии҅мъ и҅ коупите· и҅дѫште-
    τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε”. Ἀπιουσῶν
11. м же того ради приде невѣстьникъ· и҅ о҅-
    δὲ ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ
12. нꙑ вь҆нидошꙙ· послѣдь҆н҄ѧѧ҅ же рѣшꙙ о҅тврь҆-
    αἱ μὲν εἰσῆλθον, αἱ δὲ ὕστεραν λέγουσιν· “Ἄνοι-
13. ꙁи и҅ намъ· се же рече· а҅минъ глагол҄ѫ вамъ
    ξον ἡμῖν”. Ὁ δὲ εἶπεν· “Ἀμὴν λέγω ὑμῖν,
14. не вѣдѣ васъ· бь҆дите о҄убо ꙗ҅ко не вѣсте дь҆-
    οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡ-
15. не· таче глагола притьчѫ дроугѫѭ҄· пакꙑ
    μέραν”. Εἶτα ἑτέραν λέγει παραβολὴν πάλιν·
16. чловѣкъ о҅тъходꙙ приꙁъва своѧ рабꙑ· и҅ да-
    “Ἀνθρωπός τις ἀποδημῶν ἐκάλεσεν τοὺς ἰδίους δούλους καὶ ἔδω-
17. стъ и҅мъ и҅мѣниѥ҆ о҅вомоу пꙙть҆ талантъ·
    κεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα, ᾧ μὲν πέντε τάλαντα,
18. о҅вомоу же дъва· о҅вомоу ѥ҅динъ· по силѣ сво-
    ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν
19. ѥ҅и҆ комоуждо· и҅ о҅тиде· таче дь҆вѣма при-
    ἑκάστῳ, καὶ ἀπεδήμησεν. Εἶτα τῶν δύο προσ-
20. несъшема соугоубь҆· а҅ и҅же ѥ҅днѫ приѧ·
    ενεγκάντων τὰ διπλάσια, ὁ τὸ ἓν πιστευθεὶς
21. то ѥ҅динѫ принесе· и҅ вь҆стꙙꙁаѥ҅мъ рече·
    αὐτὸ μόνον προσήνεγκε, καὶ ἐγκαλούμενός φησιν·
22. о҄увѣдѣхъ ꙗ҅ко жестокъ ѥ҅си· жь҆н҄ꙙ и҅де-
    Ἔγνων ὅτι σκληρὸς εἶ, θερίζων ὅ-
23. же нѣси сѣа҅лъ· и҅ сьбираѧ и҅деже нѣси ра-
    που οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγων ὅδεν οὐ διεσκόρ-
24. сꙑпалъ· и҅ о҄убоꙗ҅въ сꙙ съкрꙑхъ талантъ
    πισας· καὶ φοβηθεὶς ἔκρυψα τὸ τάλαντόν
25. твои҆ и҅ ѥ҅се твоѥ҆· ҅Отъвѣштавъ о҄убо го-
    σου ἴδε ἔχεις τὸ σόν”. Ἀποκριθεὶς οὖν ὁ κύ
26. сподинъ ѥ҅го рече· пронꙑривꙑ робе и҅ лѣ-
    ριος αὐτοῦ εἶπεν· “Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνη-
27. нивꙑи҆· а҅ште вѣдѣше ꙗ҅ко жь҆н҄ѫ и҅деже
    ρέ, εἰ ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου
28. нѣсмъ сѣꙗ҅лъ· и҅ сь҆бираѭ҄ и҅деже нѣсмъ
    οὐκ ἔσπειρα, καὶ συνάγω ὅπου οὐ
29. расꙑпалъ· подоба ти бѣ дати сь҆ребро мое҆
    διεσκόρπισα, ἔδει σε καταβαλεῖν τὸ ἄργυρόν μου
30. прикоупъ творꙙштии҅мъ· и҅ а҅ꙁъ пришъдꙿ
    τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐγὼ ἐλθὼν

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam decem virginibus, et de eleemosyna (Matth· 25,1)