<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 182v >

1. и҅мѣнии҅мь притꙙжати· то слꙑшавъ не
   χρημάτων κτᾶσθαι, οὐκ
2. раꙁгнѣва сꙙ· не пожали си не о҅тъстѫпи·
   ἠγανάκτησεν, οὐκ ἀφηνίασεν, οὐκ ἀπεπήδησε ...
3. нъ о҄укорꙑ и҅ хоулꙑ· а҅кꙑ добрꙑѧ цѣль҆бꙑ
   ἀλλὰ τὰς ὕβρεις καὶ τὰς ἐπισκήψεις, ὡς ἀντιδότους αἰτίας,
4. прии҅мъ· не тъчь҆ѭ҄ петрови нъ и҅ вь҆сѣмъ
   δεξάμενος, οὐ μόνον τῷ Πέτρῳ, ἀλλὰ καὶ πᾶσι
5. а҅постоломъ припадаѧ глаголаа҅ше· мо-
   τοῖς ἀποστόλοις προπεσὼν ἔλεγε· „Δεή-
6. лите сꙙ ꙁа мꙙ къ господеви· да не бꙑ пришъ-
   θητε ὑμεῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν, ὅπως μηδὲν ἐπέλ-
7. ло ничтоже на мꙙ· и҅хъже и҅ꙁвѣштасте·
   θῃ ἐπ' ἐμέ, ὧν εἰρήκατε ...
8. велꙿми съгрѣшихъ· не дръꙁнѫ собоѭ҄ бо-
   Μεγάλως ... ἥμαρτον· οὐ τολμῶ δι' ἑαυτοῦ τὸν Θε-
9. гови помолити сꙙ· вꙑ сꙙ помолите ꙁа в м ꙙ·
   ὸν ἐξιλεώσασθαι·
10. вꙑ бѫдѣте ходатаи҆· сътворите молитвѫ
    ὑμεῖς οἱ μεσῖται ὑπὲρ ἐμοῦ πρεσβεύσατε”.
11. ꙁа мене· добрѣ о҄убо глагола съборь҆никъ·
    Καλῶς οὖν ἔλεγεν ὁ Ἐκκλησιαστής·
12. врѣмꙙ плакати сꙙ и҅ врѣмꙙ кланꙗти сꙙ·
    Καιρὸς τοῦ κλαῦσαι, καὶ καιρὸς τοῦ γελάσαι ...
13. покаа҅ниѥ҆ любꙙштии҅мъ· Сице бо и҅ вели-
    τοὺς τὴν μετάνοιαν ἀγαπώντας. Οὕτω γὰρ ὁ μέ-
14. кꙑи҆ їѡ҄сифъ плакавъ сꙙ· проꙁь҆рꙙ про-
    γας Ἰωσὴφ κλαῦσας, οἱονεὶ τῷ προ-
15. рочь҆скꙑи҅мъ о҅комъ· приложивъ сꙙ къ
    φητικῷ βλέμματι προθεὶς
16. блаженоуо҄умоу дауи҅доу глагол҄ѫштоу-
    τῷ μακαρίῳ Δαυῒδ τῷ λεγον-
17. мо҄у· сѣѭ҄штии сль҆ꙁами въ радость҆ по-
    τι· Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀγαλλιάσει θε-
18. жь҆н҄ѫтъ· вь҆сѣꙗ҆ їѡ҄сифъ слъꙁꙑ братолю-
    ριοῦσιν· Ἔσπειρεν καὶ Ἰωσὴφ τὰ δάκρυα τῆς φιλαδελ-
19. бь҆ствиꙗ· и҅ пожꙙ вѣнь҆ць҆ цѣсарь҆ствиꙗ·
    φίας, καὶ ἐθέρισε τὸν στέφανον τῆς βασιλείας.
20. вѣсте бо вь҆си а҅вѣ· ꙗ҅ко дивъноѥ то поꙁна-
    Ἴστε γὰρ πάντες σαφῶς, ὡς μετὰ τὸν παράδοξον ἐκεῖνον ἀναγνω
21. ниѥ· видѣвъ їѡ҄сифъ своѭ҄ братиѭ҄·
    ρισμὸν θεασάμενος Ἰωσὴφ τοὺς ἑαυτοῦ ἀδελφοὺς
22. и҅хъже братиѭ҄ не хотѣ нарешти· каꙗ҅ б^о
    προσειπεῖν οὐκ ἠθέλησε. Ποῖοι γὰρ
23. томь҆ братиꙗ· ꙗ҅же о҅тъ двою҄ на десꙙте пле-
    ἀδελφοὶ οἱ τὴν δωδεκάσειρον ἄλυ-
24. ницоу· ѥ҅дꙿнѫ о҅тъ себе и҅стръгнѫшꙙ·
    σιν ... ὅσον τὸ ἐπ' αὐτοῖς, διαῤῥήξαντες;
25. Нъ о҅баче їѡ҄сифъ печали великꙑ на мило-
    Ἀλλ' ὅμως ὁ Ἰωσὴφ τὰς θλίψεις εἰς ἀντιλή-
26. сть҆ прѣложивъ· падъ на вꙑи҆ братии҆· пла-
    ψεις μεταχαλκεύσας, ἐπιπεσὼν τὸν τράχηλον τῶν ἀδελφῶν ἔκλαυ-
27. ка сꙙ о҅ н҄ихъ· почто на вꙑи҆ а҅ не и҅номь҆ мѣ-
    σεν ἐπ' αὐτοῖς. Διὰ τί δὲ ἐπὶ τὸν τράχηλον, οὐχὶ δὲ ἐπὶ ἄλλο μέ-
28. стѣ· сь҆ лѣпотꙑ на вꙑꙗ҅хъ и҅хъ плака·
    ρος; Ἀναγκαίως ἐπὶ τοὺς τραχήλους αὐτῶν ἔκλαυσε,
29. и҅же съврь҆гошꙙ ꙗ҅рь҆мъ брать҆ства сь҆ себе·
    τοὺς ἀποβαλόντας τὸν ζυγὸν τῆς φιλαδελφίας.
30. видѣ ли кротость҆ и҅ въꙁдръжаниѥ҆ мѫжа·
    Εἶδες πραότητα καὶ εὐλάβειαν ἀνδρός;

---

Iohannes Chrysostomus· De jejunio, de Davide et de presbyteris, de Josepho et de novato