<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 179v >

1. самъ бо тъ владꙑка х꙯с· въ и҅нѣхъ словесе-
   Αὐτὰ γὰρ ταῦτα ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἐν ἑτέραις λέξε-
2. хъ· свои҅мъ о҄ученикомъ прѣдаѧ глаголаꙿ-
   σι τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς παραδιδοὺς ἔλε-
3. ше· правь глагол҄ѫ вамъ· ѥ҅же да съвꙙже-
   γεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήση-
4. те на ꙁеми· бѫдетъ съвꙙꙁано на небеси·
   τε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ·
5. тоже не просто словесꙑ кꙑи҅ми· нъ и҅ дѣле-
   καὶ οὐχ ἁπλῶς λέξεών τινων, ἀλλὰ πραγμά-
6. семь виннꙑ сътвори своѧ о҄ученикꙑ· рѣ-
   των ἐνόχους ἐποίησε τοὺς ἑαυτοῦ μαθητάς, τοῦ λύ-
7. шити и҅ вѣꙁати ⁘ Въꙁь҆ри прѣжде вьсѣ-
   ειν καὶ δεσμεῖν. Βλέψατε πρὸ πάν-
8. хъ на блаженааго петра· како съвꙙꙁа съ-
   των εἰς τὸν μακάριον Πέτρον, πῶς ἐδέσμευσε θα-
9. л мрь҆тиѭ҄· съвѣштавъша сꙙ на лъжѫ·
   νάτῳ τοὺς συμφωνήσαντας τῷ ψεύδει.
10. а҅наниѭ҄ и҅ сапфирѫ· како ли раꙁдрѣши
    Ἀνανίαν καὶ Σαπφείραν· πῶς δὲ ἔλυσε
11. ѧ҅ꙁѫ о҅тъ рода хромоуо҄умоу· томь часѣ
    τὴν συμφορὰν τοῦ ἐκ γενετῆς κυλλοῦ ἀθρόον,
12. ноꙁѣ ѥ҅моу о҄утврь҆дивъ· Что рекѫтъ
    πόδας αὐτῷ χαρισάμενος. Τί ἐροῦσι
13. прѣмо семоу творꙙштии҅ сꙙ чисти· чи-
    πρὸς ταῦτα οἱ δοκοῦντες Καθαροί, τῶν κα-
14. стѣи҅шии҆хъ себе· а҅ сами сѫште вь҆сѣ-
    θαρωτέρων, καὶ πάσης ἀκαθαρσίας
15. хъ нечистѣи҅ше· не бо никтоже чистъ
    ἀκαθαρτότεροι; Οὐδεὶς γὰρ καθαρὸς ...
16. а҅ште и҅ ѥ҅динъ дь҆нь҆ поживетъ на ꙁеми·
    οὐδ᾽ ἂν μία ἡμέρα ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐπὶ γῆς.
17. Что противѫ семоу рекѫтъ дръꙁаѭ҄штиї
    Τί οὖν ἐροῦσι πρὸς ταῦτα οἱ τολμῶντες
18. глаголати поустошънꙑи҅ми о҄устꙑ·
    λέγειν μεματαιωμένῳ στόματι·
19. мь҆нѣ ли ѥ҅стъ пришъдъше къ семоу по-
    Ἐγὼ ἔχω τῷδε τῷ πρεσβυτέρῳ προσελθεῖν,
20. поу ти и҅сповѣдати грѣхꙑ своѧ· ѥ҅же
    καὶ ἐξομολογήσασθαι ... τὰς ἁμαρτίας μοῦ, τῷ
21. многъкратꙑ паче мене сь҆грѣши· ка-
    πολλάκις πλείονά μου πταίσαντι; πῶς
22. ко можетъ таковъ сꙑ чловѣкъ грѣшь҆-
    δύναται οὗτος ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς ὑπάρχων
23. нъ грѣхꙑ ꙁаглаждати· Нъ добро вь҆ врѣ-
    ἁμαρτίας ἐξαλείφειν; Ἀλλὰ καλὸν ... ἐν τῷ
24. мꙙ а҅лчъбꙑ· покаа҅ниꙗ прѣди положи-
    τῆς νηστείας καιρῷ τὰ τῆς μετανοίας παρατιθέ-
25. ти цѣль҆бꙑ· твои҅хъ блꙙдии о ѡ҄ чловѣчи-
    ναι φάρμακα καὶ οὐ τὰ τῆς φλυαρίας. Ἀλλ', ὦ ἄνθρω-
26. не· дѣѣ҅ши ли бо къ чловѣкоу приходи-
    πε ... μὴ γὰρ ἀνθρώπῳ προσέρ-
27. ши· и҅ли чловѣкъ тебѣ о҅ставь҆ꙗ҅ѥ҅тъ
    χῃ, ἢ ἄνθρωπος ἀφίησί σου
28. грѣхꙑ· къ владꙑцѣ богови приходи-
    τὰς ἁμαρτίας; Τῷ Δεσπότῃ θεῷ προσέρ-
29. ши молитвь҆никомъ· праштаѭ҄шта
    χῃ, τῷ διὰ τοῦ ἱερέως συγχωροῦντί
30. тебе грѣхомъ· ходатаи҅ ти и҅ господинъ
    σοι τὰ πλημμελήματα. Μεσίτης γὰρ οὐκ αὐθέντης

Iohannes Chrysostomus· De jejunio, de Davide et de presbyteris, de Josepho et de novato