<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 177r >

1. пророчь҆скомъ о҅комь҆ видѣвъ и҅е҅ремиꙗ҆·
   προφητικῷ ὀφθαλμῷ θεωρήσας Ἱερεμίας,
2. жидꙑ хотꙙште христосоу и҅ꙁдѣлати·
   ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων μέλλον κατὰ Χριστοῦ πελεκᾶσθαι,
3. прѣмо лицоу жидомъ рече глагол҄ꙙ и҅мъ·
   εἰς πρόσωπον τῶν Ἰουδαίων ἀπεφθέγξατο, λέγων αὐτοῖς·
4. и҅дѣмъ въложимъ дрѣво въ хлѣбъ ѥ҅мꙋ·
   Δεῦτε, καὶ ἐμβάλωμεν ξύλον εἰς τὸν ἄρτον αὐτοῦ,
5. и҅ съть҆рѣмъ ѥ҅го о҅тъ ꙁемь҆ѧ живꙑи҅хъ·
   καὶ ἐκτρίψωμεν αὐτὸν ἐκ γῆς ζώντων.
6. дрѣво кръстъ· хлѣбъ пль҆ть҆ христосо-
   Ξύλον ὁ σταυρός, ἄρτος τὸ σῶμα Χρι-
7. ва· вь҆ꙁь҆мъ господь҆ хлѣбъ рече· се ѥ҅стъ
   στοῦ. Λαβὼν γὰρ ὁ Κύριος ἄρτον, εἶπε· Τοῦτό ἐστι
8. пль҆ть моꙗ҆ ꙁа вꙑ ломимаꙗ҆ въ о҅ставь҆ѥ҅ни-
   τὸ σῶμά μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμεγον εἰς ἄφε-
9. ѥ҅ грѣховъ· на семь҆ дрѣвѣ крь҆сть҆нѣѣ-
   σιν ἁμαρτιῶν. Ἐπὶ τοῦτο τὸ ἰκρίον τοῦ σταυ-
10. мъ рѫцѣ прость҆ръ· по въꙁдоухоу парꙙ-
    ροῦ ... τὰς χεῖρας ἐκπετάσας καὶ τὰς ἐν τῷ ἀέρι πετο-
11. штꙙ силꙑ раꙁгънавъ· беꙁ блаꙁнꙑ намъ
    μένας δυνάμεις ἐξελάσας, ἀνεμπόδιστον ἡμῖν
12. на небеса пѫть҆шъствиѥ о̑уготови· лѣ-
    τὴν εἰς οὐρανοὺς πορείαν ηὐτρέπιζε, καὶ κλί-
13. ствицѫ намъ· вѣрѫ о҅тъ ꙁемь҆ѧ на небо
    μακα ... ἡμῖν τὴν πίστιν ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανὸν
14. поставивъ· и҅ се чоудь҆но а҅ште слоушаѥ-
    ἀνατείνας· καὶ τὸ παράδοξον, ἐὰν ἀκούση-
15. те вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅нии҆· ста дрѣво кръстъное҅·
    τε, ἀγαπητοί, ἔστη τὸ δένδρον τοῦ σταυροῦ,
16. на н҄емъже пропꙙ шꙙ и҅стинънꙑи҆ вино-
    ἐφηπλώθη ἐν αὐτῷ ἡ ἀληθινὴ ἄμπε-
17. градъ глагол҄ꙙи҆· а҅ꙁъ ѥ҅смъ виноградъ·
    λος, ἡ λέγουσα. Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ...
18. и҅ бꙑстъ диꙗ҅волоу лоꙁа съмрьть҆наꙗ҆· и
    καὶ ἐγένετο τῷ μὲν διαβόλῳ ἀναδενδρὰς θανατηφόρος,
19. намъ лоꙁа животъна· бꙑстъ намъ лоꙁа
    ἡμῖν δὲ ἀναδενδρὰς ζωηφόρος,
20. богонось҆наꙗ· ꙁнои҆ грѣховънꙑи нашъ·
    τὸν καύσωνα τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν
21. съпрꙙтаѭ̑шти ꙗ҅ко сѣнь҆ покоꙗ҆ намъ
    ἀναστέλλουσα, καὶ σκιὰν ἀναπαύσεως ἡμῖν
22. даѭ̑шти· подъ сѣниѭ̑ ѥ҅ѧ сѣдꙙи҆ глаго-
    δωρουμένη. Ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ ὁ καθήμενος λέ-
23. л҄етъ соломономъ реченꙑи҆· подь҆ сѣнь҆
    γει τὸ ὑπὸ τοῦ Σολομῶντος εἰρημένον· Ἐν τῇ σκιᾷ
24. ѥ҅моу помꙑслихъ и҅ сѣдохъ· и҅ плодъ
    αὐτοῦ ἐπεθύμησα καὶ ἐκάθισα, καὶ γλυκὺς
25. ѥ҅ѧ сладъкъ въ грътаними· сеи҆ сѣни надѣꙿ-
    αὐτοῦ ὁ καρπὸς ἐν τῷ λάρυγγί μου. Ἐν ταύτῃ τῇ σκιᾷ θαῤ-
26. въ сꙙ блаженꙑи҆ дауи҅дъ глаголаа҅ше· сѣ-
    ῥήσας ὁ μακάριος Δαυῒδ ἔλεγε· ... ἐν τῇ σκι-
27. ни крилоу твоѥ҅ю̑ надѣѭ̑ сꙙ· доколи· до-
    ᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ. Ἕως πότε; Ἕως
28. нь҆жде минетъ беꙁакониѥ҆ моѥ҆·
    οὗ παρέλθῃ ἡ ἀνομία μου.
29. ҆Ѡ чоудноѥ дѣло и҅ таи҅ноѥ҆ ново· и҅сточь҆ни-
    Ὢ θαυμαστοῦ πράγματος καὶ μυστηρίου καινοῦ ! Ἡ πη-
30. къ на дѫбоу бѣа҅ше· а҅ крь҆стъ о҅тъ н҄его
    γὴ ἐπὶ δένδρον ἔκειτο, καὶ ὁ σταυρὸς ὑπ' αὐτῆς

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia