<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 177v >

1. напаꙗ҅ѥ҅мъ бѣа҅ше· боденъ бо лѫштеѭ̑ вь
   ἐποτίζετο· νυγεὶς γὰρ λόγχῃ
2. ребра· кръвь҆ и҅ водѫ и҅споусти· и҅ водоѭ̑ по-
   τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, αἷμα καὶ ὕδωρ ἐξέπεμψε ... τῷ δὲ ὕδατι ἄρ-
3. лива ѥ҅мо корениꙗ҆· да бесъмрь҆тънꙑи҅ми
   δων αὐτοῦ τὰς ῤίζας, ἵνα ἀθανάτους
4. плодꙑ вѣроуѭ̑штии҆мъ присно цвьтетъ·
   καρποὺς τοῖς πιστεύουσιν εἰς ἀεὶ ἀναθάλλῃ.
5. ҆Ѡ дѫ^бе блаженꙑи҆· ѥ҅гоже цѣсаре чъ҆тѫтъ· вла-
   Ὢ δένδρον μακαριστόν, ὃ βασιλεῖς τιμῶσιν, καὶ ὕπαρ-
6. стеле и҅ вельмѫжꙙ любꙙтъ· мѫжи же и҅ женꙑ
   χοι καὶ τοπάρχαι σέβονται, ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες
7. и҅ въсе ѥ҅стъство· и тварь҆ чловѣчь҆ска· стра-
   καὶ πᾶσα φύσις καὶ κτίσις ἀνθρώπων φυλακτή-
8. жь҆ и҅матъ ѥ҅гоже бѣси о̑ужасаѭ̑тъ сꙙ· и҅ ди-
   ριον κέκτηνται· ὁ δαίμονες φρίττουσι, καὶ ὁ διά-
9. ꙗ҅волъ трепештетъ· ѥ҅го а҅гг҄ели хвалꙙтꙿ·
   βολος τρέμει· ὁ ἄγγελοι ὑμνοῦσι,
10. и҅ небеса благословꙙтъ· а҅постоли пропо-
    καὶ οὐρανοὶ εὐλογοῦσιν·
11. вѣдаѭ̑тъ· и҅ црь҆кви поѭ̑тъ· на н҄емъ ра-
    Ἐκκλησίαι δὲ σεμνύνουσι τὸν ἐν αὐτῷ σταυ-
12. спь҆нъшааго сꙙ господа христоса· ѥ҅мꙋ-
    ρωθέντα Χριστόν, ᾧ
13. же слава и҅ дръжава нꙑн҄ѣ и҅ присно и҅ вь҆
    ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς
14. вѣкꙑ вѣкомъ· а҅мин ⁘
    τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
15. 
    
16. свꙙтааго їѡ҄а҅нна ꙁлатоо҄устаа҅го· слово о҅ а҅лка-
    Τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Περὶ νηστεί-
17. нии· ї ѡ҄ їѡ҄сифѣ· и҅ о҅ н пон пѣ и҅ о҅ давꙑдѣ ⁘
    ας, καὶ εἰς τὸν Δαυΐδ, καὶ περὶ πρεσβυτέρων, καὶ εἰς τὸν Ἰωσὴφ [καὶ κατὰ Ναυάτου]
18. Вь҆сѣмъ намъ по рꙙдоу· на чꙙсти пѣ-
    Καθολικὸν ἡμῖν, καὶ οὐ μερικὸν μέ-
19. снь҆ поѩ҆ о҅биде блаженꙑи҆ дауидъ·
    λος ὑπαγορεύων ὁ μακάριος Δαυΐδ, ἐπῆλθε ψάλλειν·
20. ҅Исповѣмь҆ сꙙ тебѣ господи вь҆сѣмъ срь҆-
    Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρ-
21. дь҆цемъ мои҅мъ· повѣмь҆ вь҆са чоуде-
    δίᾳ μου· διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμά-
22. са твоꙗ҆· ѡ҄ веле великоѥ сѫмь҆нѣниѥ҆·
    σιά σου. Ὢ τῆς εὐλαβείας
23. Блаженааго давꙑда съгрѣшивъшаа҅г^о·
    τοῦ μακαρίου Δανΐδ, τοῦ πταίσαντος,
24. и҅ небрѣгъшааго себе· а҅ште бо и҅ а҅кꙑ
    καὶ μὴ καταφρονήσαντος ! Εἰ γὰρ καὶ ὡς
25. чловѣкъ поплъꙁъ сꙙ паде· о҅баче· а҅кꙑ
    ἄνθρωπος ὀλισθήσας ἔπεσεν, ἀλλ' ὅμως ὡς
26. чловѣкъ и҅сповѣда сꙙ· ҅Исповѣмъ сꙙ
    ἄνθρωπος έξωμολογήσατο. Ἐξομολογήσομαί
27. тебѣ господи вьсѣмь҆ срьдꙿцемъ мои҅мꙿ·
    σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου.
28. а҅ште бо сꙙ тебѣ не и҅сповѣмъ грѣхъ не
    Εἰ μὴ γάρ σοι ἐξομολογήσωμαι, τῶν ἁμαρτιῶν οὐκ
29. гонеꙁнѫ· ҅Исповѣмъ сꙙ тебѣ господи
    ἀπαλλάττομαι. Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε,
30. вь҆сѣмъ срьдцемъ мои҅мъ· а҅ште бо сꙙ
    ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου. Εἰ μὴ γάρ

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia / Iohannes Chrysostomus· De jejunio, de Davide et de presbyteris, de Josepho et de novato