<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 176r >

1. пл҄етъ о҅тъ о̑усть҆ноу женꙑ блѫдь҆нꙑ·
   στάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης,
2. ꙗ҅же вь҆ врѣмꙙ помажетъ грьтань҆ твои҆·
   ἡ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα·
3. нъ послѣжде горьчаѥ ꙁль҆чи о҅брꙙштеши·
   ὕστερον δὲ πικρότερον χολῆς εὑρήσεις,
4. и҅ о҅стрѣѥ҆ паче меча о҅боѭ̑доу о҅стра· блѫ-
   καὶ ἠκονημένον μᾶλλον διστόμου μαχαίρας. Πορ-
5. дь҆ница ѥ҅стъ сласть҆· сладъко ти бесѣ-
   νή ἐστιν ἡ ἡδονή, γλυκέα σοι ὁμι-
6. доуѥ҅тъ съпрь҆ва· таи҆ въпоуштаѭ̑шти·
   λεῖ παρὰ τὰς ἀρχάς, λαθραίως παρεμβάλλουσα
7. бесѣдоѭ̑ горесть҆ съмрь҆тънѫѭ̑ ⁘ о ꙁмиї
   ἐν τῇ ὁμιλίᾳ τὸ πικρὸν τοῦ θανάτου.
8. Сица бѣ и҅ ꙁмиꙗ҆ сладь҆ка бесѣдоѭ̑· нъ
   Τοιοῦτος ἦν καὶ ὁ ὄφις, γλυκὺς ἐν τῷ λόγῳ,
9. горь҆ка ль҆стиѭ̑· сладь҆ко въкоушениѥ҆
   πικρὸς δὲ ἐν τῷ δόλῳ γλυκὺ μὲν τὸ βρῶμα,
10. нъ горь҆ко падениѥ҆· бѣгаи҆ блѫдь҆ни-
    πικρὸν δὲ τὸ πτῶμα. Φεῦγε οὖν ... τὴν πόρ-
11. цꙙ сласти· сладъко сь҆ н҄еѭ̑ бесѣдоуѭ̑ште·
    νην, τὴν γλυκεῖαν σοι ὁμιλοῦσαν,
12. а҆ горь҆кꙑи҅хъ тꙙ строупъ насꙑштаѭ̑штѫ·
    καὶ πικρὰ τραύματα ἐμφέρουσαν·
13. бѣгаи҆ сласти а҅кꙑ и҅лиꙗ и҅е҅ꙁавели· при-
    φεῦγε τὴν ἡδονὴν ὡς Ἠλίας τὴν Ἰεζάβελ. Ἦλ-
14. де господь҆ сь҆ небесъ· жꙙдаѧ҆ жиꙁни чло-
    θε ... ὁ Κύριος ἀπὸ οὐρανῶν ἐπείνασεν τὴν ζωὴν τῶν ἀν-
15. вѣчь҆скꙑ· о҅брѣте широкꙑи҆ и҅ простра-
    θρώπων [εὕρασθαι] εὗρε τὴν πλατεῖαν καὶ εὐρύχω-
16. нꙑи҆ пѫть҆· жиꙁни сеѧ строѧ҅шть҆· при-
    ρον ὁδὸν τοῦ βίου τούτου ἑστῶσαν· ἦλ-
17. де къ н҄емоу· о҅брѣте листвиѥ҅мъ кра-
    θεν ἐπ' αὐτήν, ηὗρεν αὐτὴν φύλλοις κο-
18. соуѭ̑ште сꙙ· не и҅мѣѭ̑штъ же и҅ плода
    μῶσαν ... μὴ ἔχουσαν δὲ αὐτὴν καρπὸν ἔτι
19. сь҆мрьти· почꙿто пон҄е не бѣ врѣмꙙ се бо
    θανάτου. Διὰ τί; Ἐπειδὴ οὐκ ἦν καιρὸς τοῦτο γὰρ
20. приложи е҅уа҅гг҄елистъ· не бо и҅мѣ рече
    προσέθηκεν ὁ εὐαγγελιστής· Οὐκ εἶχε, φησί,
21. плода· не бѣ бо врѣмꙙ· како бо· можааше
    καρπόν· οὐ γὰρ ἦν καιρός. Πῶς γὰρ ἠδύνατο
22. ѥ҅ште съмрь҆тьнъ плодъ сътворити· и҅їс꙯оу
    ἔτι θάνατον καρποφορῆσαι. Ἰησοῦ
23. пришъдъшоу· и҅ вь҆скръсениѥ҆ мирови про-
    παραγενομένου, καὶ ἀνάστασιν τῷ κόσμῳ κη-
24. повѣдаѭ̑штоу· не бѣ ѥ҅и҆ врѣмꙙ плодъ
    ρύττοντος; Οὐκ ἔτι ἦν αὐτῆς καιρὸς καρπο-
25. сътворити съмрьть҆нъ· цѣсарь҆ствова
    φορεῖν θάνατον· Ἐβασίλευσε
26. бо сь҆мрь҆ть҆ о҅тъ а҅дама до мѡ̑ӱсиѧ҆· рекꙿ-
    γὰρ ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως, τουτ-
27. ше до ꙁакона· вѣстъ бо писаниѥ҆ ꙁакон^о-
    έστι, τοῦ νόμου. Οἶδε γὰρ ἡ Γραφὴ τὸν νό-
28. мъ нарицати мѡӱсиѭ̑· ꙗ҅коже въ е҅уа҅гг҄е-
    μον λέγειν Μωϋσέα, ὡς ἐν τῷ Εὐαγγε-
29. лии҆ рече· и҅мѣѭ̑тъ моӱсиѭ̑ и҅ пророкꙑ·
    λίῳ Ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας.
30. и҅ чꙿто к н҄еи҆ господь҆· не бѫди о҅ть҆ тебе
    [Εἶπε] Κύριος πρὸς αὐτήν· Μηκέτι ἐκ σοῦ γένηται

---

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia