<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 175v >

1. ꙁао̑утра въсходꙙ їс꙯· въ градъ въꙁалка· и҅ ви-
   Πρωῒ ὁ Ἰησοῦς ἐπανάγων ἐπὶ τὴν πόλιν, ἐπείνασεν, καὶ ἰ-
2. дѣвъ смокве приде к н҄еи҆· добро ꙗ҅ко при-
   δὼν συκῆν, ἦλθεν ἐπ' αὐτήν.
3. де къ҆ н҄еи҆· а҅ бꙑ бо минѫлъ смокве и҅мѣла·
   Εἰ γὰρ παρέδραμε τὴν συκῆν, εἶχεν
4. бꙑ смокви ꙁмиꙗ гнѣꙁдо своѥ҆ бе съмрь҆ти·
   ἂν ἐν τῇ συκῇ τὴν καλιὰν αὐτοῦ ὁ ὄφις ἀθάνατον
5. нъ приде къ смокви и҅ о̑усоуши ѭ̑· подъ та-
   ἀλλ' ἦλθεν ἐπὶ τὴν συκῆν, καὶ ταύτην ἐξήρανεν. Ὑπὸ τοι-
6. коѭ̑ смокъвиѭ̑ сѫшта наѳанаи҅лꙗ видѣ
   αύτην συκῆν ὄντα τὸν Ναθαναὴλ εἶδεν
7. господа· прѣжде бо тꙙ рече филипова въ-
   ὁ Κύριος· Πρὸ τοῦ γάρ σε Φίλιππον φω-
8. ꙁъваниꙗ҆· сѫшта подъ смокъвиѭ̑ видѣ-
   νῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν, εἶ-
9. хъ тꙙ· сиѭ̑ смокве и҅ꙁдалече пророкъ х^о-
   δόν σε. Ταύτην τὴν συκῆν προορῶν ὁ προφήτης μέλ-
10. тꙙшти ѥ҅и҆ бес плода бꙑти глаголааше·
    λουσαν ἄκαρπον γενέσθαι, ἔλεγεν·
11. вь҆ꙁидѫ вь҆ люди пришь҆ль҆ствиꙗ҆ моѥ҅г^о·
    Ἀναβήσομαι εἰς λαὸν παροικίας μου,
12. ꙁан҄е смокꙑ плода не сътвори· на сицѫ
    διότι συκῆ οὐ καρποφορήσει. Ἐπὶ τοιαύτην
13. смокве вь҆ꙁлѣꙁе ꙁакꙿхеи҆ видѣтъ господа·
    συκῆν ἀνέβη ὁ Ζακχαῖος ἰδεῖν τὸν Κύριον·
14. и҅ к н҄емоу рече скоро сь҆лѣꙁи· добрѣ же е҅уа-
    πρὸς ὃν ἔλεγε· Σπεύσας κατάβηθι. Χαριέντως δὲ ὁ εὐαγ-
15. гг҄елистъ рече· дивиꙗ смокꙑ о҅ ꙁакꙿхеи҆·
    γελίστης εἶπε συκομορέαν ἐπὶ τοῦ Ζακχαίου,
16. да съкажетъ ꙗ҅ко широкꙑ и҆ пространъи
    ἵνα σημάνῃ ὅτι ἡ πλατεία καὶ εὐρύχωρος
17. пѫть҆· дивии҆ приплетенъ ѥ҅стъ· о҅тъ-
    ὁδὸς συμπέπλεκται τῇ μωρίᾳ, ὅ-
18. н҄ѫдоуже сꙙ раждаѥ҅тъ ꙁъла сь҆мрь҆ть҆· ※ о҅ смокꙿви и҅ о҅ женѣ лю- бодѣи҅ци· и҅ о҅ бесѣдѣ ѥ҅ѧ҆ ль҆сть҆нѣ ⁘
    θεν τίκτεται ὁ κάκιστος μόρος.
19. Приде къ смокви господь· си смокꙑ о҅-
    Ἦλθεν ἐπὶ τὴν συκῆν ὁ Κύριος. Αὕτη ἡ συκῆ εἰ-
20. браꙁъ приношааше· широкаа҅го и҅ про-
    κόνα ἔφερε τῆς πλατείας καὶ εὐρυ-
21. странаа҅го пѫти· водꙙштаа҅го въ па -
    χώρου ὁδοῦ·
22. гоубѫ· плоскъ ѥ҅стъ листъ смоквинъ
    πλατύφυλλον γάρ ἐστι τὸ φύλλον τῆς συκῆς,
23. и҅ о҅стръ· сврабь҆но ѥ҅стъ грѣхъ широкꙑ-
    καὶ κνησμώδης ἐστὶν ἡ ἁμαρτία, διὰ τῆς πλατεί-
24. и҅мъ и҅ пространꙑи҅мъ моремь҆· въводꙙ
    ας καὶ εὐρυχώρου ὁδοῦ ἀπάγουσα
25. въ пагоубѫ· сладъкъ ѥ҅стъ плодъ смо-
    εἰς τὴν ἀπώλειαν. Γλυκύτατός ἐστιν ὁ καρπὸς τῆς συ-
26. кве и҅ сльꙁъкъ· сладъка ѥ҅стъ сласть҆ во-
    κῆς καὶ γλίσχρος γλυκεῖά ἐστιν ἡ ἡδονή,
27. дꙙштиꙗ҆ вь҆ грѣхъ· приближаѭ̑штии҅-
    εἰς ὅλισθον ἁμαρτίας τοὺς προσεγγίζον-
28. хъ сꙙ к н҄еи҆· растрь҆ꙁоваѥ҅тъ· бѣжи ѥ҅ѧ
    τας αὐτῇ καταῤῥηγνῦσα. Φεῦγε αὐτῆς
29. въкоуса· сладъка ти ѥ҅стъ въкоушаѭ̑-
    τὴν γεῦσιν ... γλυκεῖα γάρ ἐστιν ἐν τῇ γεύ-
30. ште· нъ горь҆ка по въкоусѣ· медъ бо ка-
    σει, πικρὰ δὲ μετὰ τὴν πρᾶξιν. Μέλι γὰρ ἀπο-

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia