<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 175r >

1. раждьꙁи и҅стесѣ мои и҅ срь҆дь҆це ми· стоу-
   Πύρωσον τοὺς νεφρούς μου, καὶ τὴν καρδίαν μου. Κρυ-
2. дениѭ̑ бо нечь҆стиꙗ҆· вь҆се чловѣчь҆ство о̑у-
   μῷ γὰρ ἀσεβείας πᾶσα ἡ ἀνθρωπότης ἐδέ-
3. вꙙꙁано бѣа҅ше· тѣмь҆ вь҆си пророци коупꙿно
   δετο. Διὸ πάντες οἱ προφῆται ὁμοθυμαδὸν
4. молꙗхѫ сꙙ· къ богоу глагол҄ѫште· о҅брати
   ηὔχοντο πρὸς τὸν Θεὸν λέγοντες· Ἐπίστρεψον
5. плѣн҄ениѥ наше а҅кꙑ водотѣчꙙ вь҆ ю̑гъ·
   τὴν αἰχμαλωσίαν ἡμῶν, ὡς χειμάῤῥους ἐν τῷ νὸτῳ·
6. рекше ꙗ҅коже ю̑гъ· топлѣ вь҆ꙁвѣꙗ҅въ по-
   τουτέστιν, ὥσπερ νότος θερμὸς ἐπιπνεύσας τὰ πα-
7. мрьꙁъшꙙѧ водꙑ· на прь҆воѥ҆ ѥ҅стъство
   γωθέντα ὕδατα εἰς τὴν προτέραν φύσιν
8. водъноѥ приводитъ· сице и҅ насъ· ѥ҅-
   τοῦ ὕδατος ἐπανάγει, ὡσαύτως καὶ ἡμᾶς τοὺς
9. же грѣхомъ диꙗ҅вол҄емъ о̑умрь҆штени
   τῇ ἁμαρτίᾳ τοῦ διαβόλου νεκρωθέν-
10. ѥ҅смъ· и҅ а҅кꙑ ю̑гъ вь҆ꙁвѣꙗ҅въши благо-
    τας, ὡς νότος θερμὸς ἐπιπνεύσας,
11. дѣть҆ христосовѫ на прь҆воѥ ѥ҅сть҆ство
    ἐπὶ τὴν ἀρχαίαν φύσιν
12. приведе неть҆лѣнь҆ꙗ҆· то топлоѥ҆ вь҆ꙁвѣ-
    τῆς ἀφθαρσίας ἀνακαινίζει. Ταύτην τὴν θερμὴν ἐπί-
13. ꙗ҅ниѥ ю̑гово· и҅ невѣста цръкꙑ вь҆ пѣтиї-
    πνευσιν τοῦ νότου καὶ ἡ νύμφη ... Ἐκκλησία ἐν τοῖς Ἄσμα-
14. хъ пѣти· и҅ приꙁꙑваатъ глагол҄ѫшти·
    σι τῶν ᾀσμάτων ἐπικαλεῖται λέγουσα·
15. вь҆стани сѣвере и҅ приди ю̑же· провѣи҆
    Ἐξεγείρου, βοῤῥᾶ, καὶ ἐξέρχου, νότε· διάπνευσον
16. градъ ми· да потекѫтъ добрꙑѧ вон҄ꙙ·
    κῆπόν μου, καὶ ῥευσάτωσαν ἀρώματα.
17. ꙁао̑утра рече въсходꙙ їс꙯· добро ѥ҅же въ-
    Πρωΐ, φησίν, ἐπανάγων. Καλὸν τό, Ἐπαν-
18. сходꙙ· да наꙁнаменоуѥ҅тъ· ꙗ҅ко и҅ про-
    άγων, ἵνα σημάνῃ, ὅτι τὸν ἐκ τοῦ παρα-
19. рокъ и҅спадъшаа҅го а҅дама· пакꙑ пришъ-
    δείσου ἐκπεσόντα Ἀδάμ πάλιν ἐλ-
20. дъ господь҆ нашь҆ на то жде мѣсто въсхо-
    θὼν ὁ Κύριος ἡμῶν εἰς τὸν αὐτὸν τόπον
21. дꙙ грꙙдѣѣше· ꙁао̑утра въсходꙙ въ градꙿ·
    ἐπανάγει. Πρωῒ ἐπανάγων ... ἐπὶ τὴν πόλιν.
22. градъ нꙑнꙗ слꙑшавъ не долоу глꙙдаи҆·
    Πόλιν νῦν ἀκούσας, μὴ κάτω περιβλέπου,
23. нъ горь҆нꙗго и҅е҅роусалима· небесъноѥ҆ мѣ-
    ἀλλὰ πρὸς τὴν ἄνω Ἱερουσαλὴμ ... πρὸς τὸν οὐράνιον χῶ-
24. сто· не бо нъ житиѥ наше на небесехъ ѥ҅стъ·
    ρον· καὶ γὰρ τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει.
25. ꙁао̑утра їс꙯· въсходꙙ въꙁалка въ градъ·
    Πρωΐ ὁ Ἰησοῦς ἐπανάγων ἐπὶ τὴν πόλιν,
26. въꙁалꙿка не на пиштѫ чловѣчь҆скѫ нъ на
    ἐπείνασεν, οὐ τὴν τροφὴν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ
27. жиꙁнъ чловѣчь҆скѫ· моѥ҅ бо брач шшь҆но рече
    τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων· Ἐμὸν γάρ ἐστι βρῶμα.
28. ѥ҅стъ· да сътворѫ вол҄ѫ о҅ть҆чѫ си· да вѣ-
    ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου· ἵνα πι-
29. роуѭ̑тъ ѥ҅гоже поусти о҅нъ· вѣроуѧи҆ бо
    στεύσωσιν εἰς ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος · Ὁ γὰρ πιστεύων
30. вь҆ н҄его· ꙗ҅коже рече самъ не о̑умь҆ретъ вь вѣкꙿ·
    εἰς αὐτόν, καθὼς εἶπεν αὐτός, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia