<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 173v >

1. по ѥ҅дномоу о҅браꙁоу· хвалимъ о̑убо ꙗ҅ко
   κατὰ μὲν ἕνα τρόπον ἐπαινετός ... μὲν γάρ, ὅτι
2. словомъ о̑усоуши· ꙁаꙁорь҆нъ же ꙗ҅ко беꙁ оу-
   λόγῳ ... ἐξήρανε· μεμπτέος δέ, ὅτι ἀδί-
3. ма ѭ̑ проклꙙ· нъ҆ лѣпо ѥ҅стъ раꙁоумѣти
   κως αὐτὴν κατηράσατο. Ἀλλὰ δεῖ νοεῖν
4. о҅ семъ вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅нии҆· чии҆ о҅браꙁъ при-
   τοῦ λοιποῦ, ἀγαπητοί, τίνος ἔφε-
5. несе смокви· не бо бѣ никоѥ҅же христосо-
   ρεν εἰκόνα ἡ συκῆ· οὐ γὰρ ἦν τι ὑπὸ Χρι-
6. мъ бꙑваѥ҅моѥ дѣло· ѥ҅же и҅ не и҅мѣа҅ше
   στοῦ γενόμενον πρᾶγμα, ὃ οὐκ εἶχε
7. таи҅нааго чловѣкъ дѣл҄ьма творимаа
   μυστήριον ὑπὲρ ἀνθρώπων τελούμενον·
8. бъшъѭ̑ бо ниѥ҅дноже бѣ о҅ть҆ н҄его· сътво-
   Ὅλως οὐδὲν ἦν παρ' αὐτοῦ γινόμε-
9. рено дѣло· ѥ҅же нѣстъ дѣло о̑успѣшън^о·
   νον ἔργον, ὃ μὴ σφόδρα ὠφέλιμον·
10. ни ѥ҅дно ѥ҅же не вь҆пиꙗ҅ше и҅стинѫ· ни ѥ҅-
    οὐδεν ὃ μη εβόα την άλήθειαν· ου-
11. дино ѥ҅же не къ небесь҆ноуо̑умоу приѧ҅-
    δὲν ὃ μὴ πρὸς τὴν τῶν οὐρανίων παρα-
12. тию̑ подвигнѣа҅ше о̑умъ·
    δοχὴν ἐκίνει τὸν νοῦν.
13. Сеи҅ смокви мноꙁи съкаꙁател҄е рѣшꙙ о҅ жи-
    Ταύτην τὴν συκῆν οἱ πολλοὶ τῶν ἑρμηνέων εἰρήκασι τῇ τῶν Ἰου-
14. довь҆стѣ съборѣ приложенѣ бꙑти· къ
    δαίων συναγωγῇ παρεικασμένην εἶναι, ἐφ᾽
15. н҄еи҅же рече приде господь҆ и҅штꙙ на н҄еи҆
    ἣν ἦλθε, φησίν, ὁ Κύριος, ζητῶν ἐν αὐτῇ
16. плода вѣрꙑ· и҅ не о҅брѣте на н҄еи҆· нъ тъ-
    καρπὸν πίστεως· καὶ οὐχ εὗρεν, εἰ μὴ μό-
17. чиѭ̑ и҅ словесꙑ пророчь҆скꙑи҅ми и҅ ꙁако-
    νον λόγοις προφητῶν καὶ νό-
18. нънꙑи҅ми· а҅кꙑ листвиѥ҅мь҆ красꙙ-
    μου καθάπερ φύλλοις κομῶ-
19. ште сꙙ· тѣмь҆ и҅ о̑усоуши ѭ̑ рекꙑ· не бѫ-
    σαν· διὸ καὶ ἐξήρανε αὐτήν, λέγων· Μη-
20. ди къ семоу плодъ о҅тъ тебе вь҆ вѣкꙑ·
    κέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα.
21. нъ а҅ꙁъ съкаꙁанию̑ семоу тъштѫ сꙙ· въ-
    Ἐγὼ δὲ τῇ ἑρμηνείᾳ ταύτῃ πειρῶμαι ἀν-
22. прѣкꙑ глаголати въꙁлюбь҆ѥ҅ниѥ҆· не
    τιλέγειν, ἀγαπητοί· οὐ
23. бо сице ѥ҅стъ и҅стина раꙁоумъ· како бо
    γὰρ οὕτως ἔχει ἡ ἀκρίβεια τοῦ νοήματος. Πῶς γὰρ
24. проклꙙ господь҆ глагол҄ꙙи҆· благослове-
    ἂν κατηράσατο ὁ Κύριος, λέγων· Εὐλο-
25. ствите а҅ не кль҆нѣте· како ли и҅ съборъ
    γεῖτε, καὶ μὴ καταρᾶσθε; πῶς δὲ καὶ τὴν συναγωγὴν
26. проклꙙ и҅ о̑усоуши глагол҄ꙙи҆· не приде
    κατηράσατο ἂν καὶ ἐξήρανεν ὁ λέγων· Οὐκ ἦλθεν
27. сн꙯ъ чловѣчь҆скꙑи҆ погоубитъ нъ въ-
    ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπολέσαι, ἀλλὰ ζη-
28. ꙁискатъ и҅ съпастъ погꙑбь҆шеѥ҆·
    τῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός;
29. ҅Аште ли кто ѥ҅ште вь҆прѣкꙑ глагол҄етъ·
    Εἰ δέ τις ἔτι ἀντιλέγει
30. и҅ пь҆ритъ сꙙ глагол҄ꙙ· жидовьстѣ съ-
    καὶ φιλονεικεῖ, λέγων, τῇ τῶν Ἰουδαίων συν-

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia