<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 173r >

1. слово· како о̑убо вь҆ꙁалка богъ· нъ въꙁа-
   ὁ Λόγος. Πῶς οὖν ἐπείνασεν ὁ Θεός; Ἀλλ' ἐπείνα-
2. лка робиѥ҅мъ о҅браꙁомъ· прѣкръми же пꙙ-
   σεν ἡ τοῦ δούλου μορφή· διέθρεψε δὲ πεν-
3. ть҆ тꙑсꙙшть҆· ꙗ҅коже вь҆ н҄емь҆ властель҆-
   τακισχιλίους ἡ ἐν αὐτῷ τοῦ Δεσπό-
4. ско хотѣниѥ҆· приде къ смокви види-
   του βουλή. Ἦλθεν ἐπὶ τὴν συκῆν ὁ ὁρώ-
5. мꙑи҆ чловѣкъ· бѣ же вь҆сь҆жде· ѥ҅же на
   μενος ἄνθρωπος· ἦν δὲ πανταχοῦ ἡ ἐν
6. н҄емъ раꙁоумѣѥ҅моѥ божь҆ство· видѣ
   αὐτῷ νοούμενη θεότης. Εἶδε
7. смокве а҅кꙑ чловѣка бесплодь҆на· о̑у-
   τὴν συκῆν ἄκαρπον ὡς ἄνθρωπος, ἐξ-
8. соуши ѭ̑ словомь҆ а҅кꙑ богъ· рече не бѫ-
   ήρανε αὐτὴν λόγῳ ὡς Θεός. Εἶπε· Μη-
9. ди кꙿ семоу о҅тъ тебе плода вь҆ вѣкꙑ· и҅ дѣ-
   κέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ τὸ ἔρ-
10. ло вь҆ слѣдъ и҅дѣа҅ше· и҅ тоу а҅биѥ҆ смокꙑ
    γον ἠκολούθει ... καὶ εὐθὺς ἡ συκῆ
11. сь҆хнѣа҅ше· слово чловѣчь҆ско нъ дѣло
    ἐξηραίνετο. Τὸ ῥῆμα ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἔργον
12. божь҆ско· нъ велми трѣбѣ и҅скати вь҆ꙁлю-
    θεϊκόν. Ἀλλὰ πολυζήτητος ... ἀγα-
13. бь҆ѥ҅нии҆· вида смоковь҆нааго о҅тъ мно-
    πητοί, ἡ θεωρία ἡ κατὰ τὴν συκῆν, παρὰ πολ-
14. гꙑи҅хъ съкаꙁано· ꙗ҅коже мь҆нѣ сꙙ мь҆ни-
    λοῖς μὲν ἑρμηνευθεῖσα,ὡς ἔμοιγε δο-
15. тъ· нъ не по ^їстинѣ· о҅баче прѣжде ва-
    κεῖ, οὐκ ἠκριβωμένως · πλὴν τὰς τῶν προλα-
16. ривъшии҅хъ вамъ бесѣдоуѥ҅мъ съка-
    βόντων ὑμῖν λέξω λύ-
17. ꙁаниꙗ҆· и҅ о҅ н҄емь҆же мꙑ троудили сꙙ· прѣ-
    σεις, καὶ τὰς ἡμῖν πεπονημένας προσ-
18. ди принесемъ· бѣдно бо раꙁоумѣти·
    κομίσομεν ... Δύσληπτος γὰρ
19. въ повѣсти писмень҆нѣи҆ лежꙙи҆ о̑умъ·
    ὁ ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ γράμματος κείμενος νοῦς,
20. вь҆ велицѣ глѫбинѣ и҅мѣѧ҆· съкръвенꙿ
    πολλῷ τῷ βάθει κεκρυμμένην ἔχων
21. таи҅наа҅го сь҆ꙗ҅ниꙗ҆· каꙗ҅ бо бѣ бѣда сло-
    τὴν τοῦ μυστηρίου στιλβότητα. Τί γὰρ τὸ ἀναγκαῖον ἦν τῷ λό-
22. вомъ и҅съхнѫти смокви· а҅ не словомъ
    γῳ ξηραίνεσθαι τὴν συκῆν, καὶ μὴ λόγῳ...
23. плода и҅мѣти· ѥ҅же бо словомъ и҅соуши
    καρποφορεῖν; Ὁ γὰρ ῥήματι ξηράνας
24. ѭ̑· можаа҅ше и҅ словомъ плодънѫ сътво-
    αὐτὴν ἠδύνατο καὶ ῥήματι εὔκαρπον... ποιῆ-
25. рити· чꙿто ли съгрѣши смокꙑ· а҅ште
    σαι. Τί δὲ καὶ ἥμαρτεν ἡ συκῆ,
26. кто речетъ ѥ҅гда не бѣ ѥ҅и҆ врѣмене·
    εἴποι τις ἄν, ὁπότε οὐκ ἦν αὐτῆς ὁ καιρός,
27. маркоу е҅уа҅гг҄елистоу глагол҄ѫштоу
    Μάρκου τοῦ εὐαγγελιστοῦ λέγοντος
28. ꙁимѣ бꙑти въ то врѣмꙙ· и҅ а҅ште не
    χειμῶνα εἶναι κατ' ἐκεῖνον τὸν καιρόν; Καὶ εἰ μὴ
29. коѥ ѥ҅стъ таи҅ноѥ чловѣкъ дѣл҄ьма· о҅
    τί ἐστι μυστήριον ὑπὲρ ἀνθρώπων ἐν
30. н҄еи҆ творимо· о҅брꙙштетъ сꙙ и҅ господꙿ
    αὐτῇ τελούμενον, εὑρεθήσεται ὁ Κύριος

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia