<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 172v >

1. хоштѫ повѣстьнаꙗ съкаꙁати дѣлеса·
   βουληθῶ τὰ τῆς ἱστορίας διηγήσασθαι πράγματα
2. тоу а҅биѥ҆ съ видомъ чоудеса к н҄имь при-
   εὐθέως μετὰ τῆς θεωρίας τὰ θαύματα πρὸς αὐτὰ ἐπι-
3. влѣкѫтъ сꙙ· и҅ ꙗ҅коже а҅ште кꙿто видитꙿ
   σπᾶται. Καὶ ὥσπερ ὁπόταν ἵδῃ τις
4. вл ѣдро ꙁлато· и҅мѣѭ̑ште ѫ҅тръ камение҆
   στάμνον χρυσῆν ἔχουσαν ἔνδοθεν λίθους
5. чь҆сть҆ноѥ҆· носꙙште на себѣ си таи҅на на-
   τίμιους, φέροντας ἐν ἑαυτῇ ἐγ-
6. писана· хоштетъ вѣдро видѣти· бль҆шта-
   γεγραμμένα μυστήρια, θέλει μὲν ὁρᾷν τὴν στάμνον διὰ τὴν ... στιλβό-
7. ниꙗ дѣл҄ьма· ставьꙗѥ҅тъ сꙙ пакꙑ· о҅ ѫ҅трь҆-
   τητα. ἀνθέλκεται δὲ ὑπὸ τῶν ἔνδο-
8. н҄ии҅мъ· камении҆· тъштитъ бо сꙙ и҅ ка-
   θεν λίθων· σπεύδει γὰρ καὶ τὸ τῶν λί-
9. мень҆нѫѭ̑ видѣти добротѫ· и҅ ѥ҅же на
   θων περιαθρῆσαι κάλλος, καὶ τὰ ἐν
10. н҄емь҆ писано таи҅ноѥ҆ о̑увѣдѣти· сице
    αὐτῇ γεγραμμένα μυστήρια γνῶναι· ὡσαύτως
11. и҅ а҅ꙁъ видѣвъ дѣлесе повѣсть҆· свѣтъ-
    κἀγὼ ὡρῶν μὲν τὴν τοῦ γράμματος ἱστορίαν λαμ-
12. лѫ и҅ добрѫ сѫштѫ· тамо дръжѫ о̑умъ си·
    πρὰν καὶ περικαλλῆ τυγχάνουσαν, ἐκεῖ κατέχομαι τὸν νοῦν·
13. вь҆спꙙть҆ влѣкѫ же сꙙ пакꙑ доуховь҆нꙑи҅-
    ἀνθέλκομαι δὲ πάλιν ὑπὸ τῆς τοῦ πνεύμα-
14. мъ видомъ· не раꙁоумѣти чоудесъ· ꙁа-
    τος θεωρίας ... δεικνύειν τὰ θαύματα. Πρωΐ-
15. о̑утра бо рече їс꙯· мимои҅дꙑ въ градъ въ-
    ας γάρ, φησίν, ἐπανάγων ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν πόλιν, ἐπ-
16. ꙁалка· ѡ̑ несъкаꙁаѥ҅ма҅аго и҅ несь҆вѣдо-
    είνασεν. Ὢ ἀνεκφράστου καὶ ἀνεκδιη-
17. мааго таи҅наа҅го· въꙁалка кръмꙙи вь҆-
    γήτου μυστηρίου ! Ἐπείνασεν ὁ τρέφων πᾶ-
18. сь҆ миръ· и҅же о҅тъ пꙙти хлѣбъ пꙙтъ
    σαν τὴν οἰκουμένην· ὁ ἐκ πέντε ἄρτων πεντάκις
19. тꙑсѫшть҆ до сꙑти накрь҆ми· тъ же въ-
    χίλιους εἰς κόρον ἐκθρέψας· ἐπ-
20. ꙁалка· и҅же о̑умꙑшл҄ении҅мъ ѥ҅днѣмъ
    είνασεν ὁ ἐννοίᾳ μόνῃ
21. водѫ на вино прѣтвори ти· въꙁалка и҅же
    τὸ ὕδωρ εἰς οἶνον μετατρέψας· ἐπείνασεν ὁ
22. о҅тъ кала живѣ о҅чи сътвори· въꙁалка
    ἐκ πηλοῦ ζῶντας ὀφθαλμοὺς ἐργασάμενος· ἐπείνασεν
23. и҅же по пѣнамъ влънънꙑи҅мъ ходи· и҅ но-
    ὁ ἐπὶ τῆς ὄχθης τῶν κυμάτων περιπατήσας, καὶ τοὺς πό-
24. гоу въ водѣ не о҅мочи· въꙁалꙿка· и҅же доу-
    δας εἰς τὸ ὕδωρ μὴ βάψας ἐπείνασεν ὁ ψυ-
25. шꙙ и҅с тѣлесъ и҅ꙁводитъ· и҅ пакꙑ въво-
    χὰς ἐκ τῶν σκηνωμάτων ἐκσπάσας, καὶ πάλιν εἰσοι-
26. дитъ сь҆ словесемь· то како глагол҄етъ
    κίσας λόγῳ. Καὶ πῶς λέγει
27. и҅саи҆ꙗ· б꙯ъ вѣчь҆нꙑи҆ не въꙁалꙿчетъ· ни трꙋ-
    ὁ Ἡσαΐας. Ὁ Θεὸς ὁ αἰώνιος οὐ πεινάσει, οὐδὲ κο-
28. дитъ сꙙ· х꙯с же богъ вь҆сѣчь҆скꙑ нѣкде·
    πιάσει; Χριστὸς δὲ ὁ Θεὸς παντί που ...
29. вѣроуѭ̑штоуо̑умоу глагол҄ѫштоуо̑умꙋ·
    τῷ πιστεύοντι τῇ Γραφῇ λεγούσῃ·
30. и҅спрь҆ва бѣ слово и҅ слово бѣ о̑у бога· и҅ б꙯ъ бѣ
    Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ Θεὸς ἦν

Iohannes Chrysostomus· In parabolam de ficu, homilia