<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 171r >

1. ничсоже ꙁъла ни лютесе на доуши пишѫ-
   μηδὲν πονηρόν, μηδὲ πανοῦργον ἐν τῇ ψυχῇ παραγρά-
2. ште· нъ вь҆сеѭ̑ чистотоѭ̑· и҅ ꙁъла кро-
   φοντες, ἀλλ' ὅλῃ καθαρᾷ καὶ τῶν τῆς δυσσεβείας
3. мѣ сѫшта ꙁнамениꙗ҆· благочъ҆стънѫ-
   ἀπηλλαγμένῃ χαρακτήρων τὴν εὐσεβῆ
4. ѭ̑ вѣрѫ приѥмь҆ѭ̑шти и҅ пишеми· да
   πίστιν ὑποδεχόμενοί τε καὶ ἐγγραφόμενοι, ἵνα
5. вьд нидемъ вь цѣсарь҆ствиѥ҆ небесь҆ноѥ҆·
   εἰσέλθωμεν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
6. принесѣмъ вѣи҆ѥ господеви милости
   Προσάξωμεν κλάδους ἐλεημοσύνης τῷ Κυρίῳ
7. и҅ чловѣколюбь҆ствиꙗ· да вь҆нидемъ
   καὶ φιλανθρωπίας, ἵνα εἰσέλθωμεν
8. въ цѣсарь҆ство небесь҆ноѥ҆· сь҆рꙙштамъ
   εἰς τὴν αἰώνιον χαρὰν τῶν δικαίων. Ὑπαντήσωμεν
9. ѥ҅го и҅дѫшта на жрѣбꙙти· и҅ жидовъск^о
   αὐτῷ ἐρχομένῳ ἐπὶ πώλου καὶ τῶν Ἰουδαίων
10. о҅бличаѭ̑шта беꙁоумиѥ҆· а҅ странамъ
    στηλιτεύοντι τὴν φρενοβλαβίαν καὶ τῶν ἐθνῶν
11. даѭ̑шта свꙙтость҆· сърꙙштамъ ѥ҅го
    οἰκειουμένῳ τὴν υἱοθεσίαν. Ὑπαντήσωμεν αὐτῷ
12. стел҄ѫште котꙑгꙑ· како· ѥ҅же ништии҆-
    στρωννύντες χιτῶνας. Στρωννύντες πῶς; τῷ τοῖς πενομέ-
13. мъ постилати· самъ бо на себѣ ниште-
    νοις ὑποστρωννύειν· αὐτὸς γὰρ εἰς ἑαυτὸν τὰ τῶν πενή-
14. тѫ приѧ҆· и҅ вь҆пиѥ҅тъ· поне сътвористе
    των ἀναδέχεται καὶ βοᾷ, ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε
15. ѥ҅дномоу сихъ малꙑи҅хъ братиѧ моѥ҅-
    ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου,
16. ѧ҆ мь҆нѣ сътвористе ⁘
    ἐμοὶ ἐποιήσατε.
17. ҆Ѡ чловѣколюбь҆ствь҆наа҅го и҅ свꙙтаа-
    Ὢ φιλανθρώπου καὶ θεί-
18. го гласа· мь҆нѣ рече котꙑгꙑ пости-
    ας φωνῆς. Ἐμοί φησι τοὺς χιτῶ-
19. лаѥ҅ши ѥ҅гда ништѧѧ҆ о҅дѣваѥ҅ши·
    νας ὑποστρωννύεις, ὅτε τούτοις τοὺς πένητας ἀμφιάζεις·
20. мене съгрѣваѥ҅ши· ѥ҅гда сихъ горькꙑ-
    ἐμὲ περιθάλπεις, ὅτε τούτοις τὴν πικρὰν
21. ѧ стоудени и҅ болѣꙁни о̑урѣшиши· по-
    τοῦ κρύους λύεις ἀλγηδόνα. Ὑπο-
22. стелꙗмъ ѥ҅моу котꙑгꙑ· да сь҆ дѣть҆-
    στρώσωμεν αὐτῷ χιτῶνας, ἵνα μετὰ τῶν παί-
23. ми намъ бѫдетъ вь҆пити пространь҆-
    δων βοᾶν ἡμῖν ὑπάρξῃ παρρη-
24. ство· ҆Ѡсанꙿна въ вꙑшь҆н҄ихъ благосло-
    σία, ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογη-
25. вь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи҆ въ и҅мꙙ господь҆н҄е· бла-
    μένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Εὐ-
26. гословь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи҆ рѫцѣ на крь҆стѣ
    λογημένος ὁ ἐρχόμενος τὰς χεῖρας ἐπὶ σταυροῦ
27. пропꙙти· и҅ странꙑ къ себѣ си съвъкоу-
    ἐξαπλῶσαι καὶ τὰ ἔθνη πρὸς ἑαυτὸν ἐπισυνά-
28. пи· благословь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи҆· а҅да съвꙙ-
    ξαι. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος τὸν Ἅιδην δεσμώ-
29. ꙁана покаꙁати· а а҅дама о҅тъ ѫ҅ꙁъ о҅трѣ-
    την δεῖξαι καὶ τὸν Ἀδὰμ τῶν δεσμῶν λῦ-
30. шити· и҅ падениꙗ вь҆ставити· благо-
    σαι καὶ τοῦ πτώματος ἀναστῆσαι. Εὐ-

Patriarchae Photii· In ramos et Lazarum homilia