<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 170v >

1. пѫти о̑учению̑· ꙁѣло лютѣ прокоуди· ни
   ὁδὸς ἐπὶ μάθησιν, ἐλεεινῶς ἐλυμήνατο, μήτε
2. раꙁоумѣти ѥ҅же на подобѫ· ни памꙙти-
   νοεῖν τὰ συμφέροντα, μήτε τῇ μνή-
3. ѭ̑ слоухъ о̑утврь҆ждаѧ· ни чисто глꙙдати
   μῃ τὴν ἀκοὴν ἀσφαλίζεσθαι, ἀλλὰ μηδὲ καθαρῶς ὁρᾶν
4. даѧ видимꙑи҅хъ ⁘
   παραχωρῶν τὰ ὁρώμενα.
5. Мꙑ же о̑убѣжимъ вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅нии҆· доуши
   Ἡμεῖς δὲ φύγωμεν, ἀγαπητοί, τὰ ψυχο-
6. прокоудьнꙑи҅хъ страстии҆ сихъ· бѣжи-
   φθόρα πάθη ταῦτα. Φύγω-
7. мъ кꙑчениꙗ ѥ҅гоже дѣлꙗ прь҆воѥ сьпа-
   μεν κενοδοξίαν, δι᾽ ἧς τὴν πρώτην
8. де· старѣи҅шина беспль҆тънꙑи҅хъ· бѣ-
   πτῶσιν ὁ πρῶτος τῶν ἀσωμάτων κατέπεσε. Φύ-
9. жимъ ꙁависти· а҅ште и҅ ничь҆соже дѣл҄ѣ·
   γωμεν φθόνον, εἰ μὴ δι᾽ ἄλλο τι,
10. нъ творꙙштоуо̑умоу прокоуда бꙑваѥ҆тꙿ·
    ἀλλ' ὅτι τῷ κεκτημένῳ φθόρος γίνεται,
11. а҅ште и҅ малꙑ сь҆гнѣваа҅тъ ѥ҅моуже ꙁа-
    οὐδὲν ἢ μικρὰ παραλυπῶν τὸν φθονού-
12. ви^дитъ· бѣжимъ кꙑчениꙗ и҅ славꙑ· и҅-
    μενον. Φύγωμεν οἴησιν καὶ δοξοκοπίαν,
13. мже и҅стинꙑ постижениѥ҆ прогонимо
    δι' ὧν ἢ τῆς ἀληθείας κατάληψις φυγαδεύε-
14. ѥ҅стъ· бѣжимъ нео̑уподарениꙗ҆ и҅ хоу-
    ται. Φύγωμεν ἀχαριστίαν καὶ βλασφη-
15. лꙑ· то бо старѣи҅шинꙑ жь҆рьцемъ·
    μίαν· ταῦτα γὰρ τοὺς ἀρχιερεῖς
16. и҅ книжници жидовь҆сти· на христоса
    καὶ γραμματεῖς ... τῶν Ἰουδαίων εἰς χριστο-
17. о̑убиѥ҅ниѥ въꙁбѣсишꙙ· се старѣиши-
    κτονίαν ἐξεβάκχευσε· ταῦτα τοὺς ἀρχιε-
18. нꙑ жърцемъ и҅ кн҄ижь҆н҄икомъ· беꙁоу-
    ρεῖς καὶ γραμματεῖς ἀφρονε-
19. мь҆нѣи҅шꙙ младень҆цемь҆ сь҆твори· да
    στέρους τῶν νηπίων παρεστήσατο.
20. не подражаи҅мъ жидовь҆ска ѫ҅родь҆ства·
    Μὴ οὖν τῶν Ἰουδαίων μιμησώμεθα τὴν ἀγνωμοσύνην,
21. нъ дѣть҆скоу поꙁавидимъ благодарению̑· оу тео пара
    ἀλλὰ τῶν παίδων ζηλώσωμεν τὴν εὐχαριστίαν,
22. не старь҆ць҆ богодарению̑· нъ младеништъ
    μὴ τῶν πρεσβυτέρων τὴν θεομαχίαν, ἀλλὰ τῶν νηπίων
23. богословь҆ѥ҅нию̑· не ꙁависть҆ливꙑи҅хъ
    τὴν θεολογίαν, μὴ τῶν φθονούντων
24. невидѣнию̑· нъ хвалꙙштии҅хъ богопо-
    τὴν ἀβλεψίαν, ἀλλὰ τῶν ὑμνούντων τὴν θεογνω-
25. ꙁнанию̑· не о̑убои҅цъ неприꙗ҅ꙁнь҆ствоу·
    σίαν, μὴ τῶν φονώντων τὴν πονηρίαν,
26. нъ младꙑи҅хъ беꙁълобию̑ ⁘
    ἀλλὰ τῶν νηπιαζόντων τὴν ἀκακίαν.
27. Бѫдѣмъ и҅ мꙑ а҅кꙑ дѣти· господь҆ бо ре-
    Γενώμεθα καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες· καὶ γὰρ ὁ Κύριός φη-
28. че· а҅ште не о҅братите сꙙ и҅ бѫдете а҅кꙑ
    σιν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς
29. дѣти· не вь҆нидете вь҆ цѣсарь҆ство не-
    τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐ-
30. бесь҆ноѥ҆· бѫдѣмь҆ дѣти бе ꙁълоби·
    ρανῶν. Γενώμεθα παῖδες τῇ ἀκακίᾳ,

Patriarchae Photii· In ramos et Lazarum homilia