<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 169v >

1. навꙑкнѫтъ· ꙗ҅ко не ѥ҅же прѣтрѣбивъ
   διδαχθῶσιν ὡς οὐ τοῖς περίεργον
2. о̑умъ и҅мѣѭ̑тъ· ти любиви сѫтъ пь҆-
   φρόνημα κεκτημένοις καὶ φιλοπραγμο-
3. рѣмь҆· и҅ хотꙙтъ стоудъ и҅мѣти· тѣ-
   νεῖν ἀναισχυντοῦσιν
4. мь сꙙ таи҅нꙑи҆ подаѥ҅тъ даръ· нъ и҅же
   ἡ τοῦ μυστηρίου καταλαμβάνεται χάρις, ἀλλὰ τοῖς
5. чистомъ о̑умомь҆ и҅ неꙁълобивомъ срь҆дь҆-
   ἀπλάστῳ διάνοιᾳ καὶ ἀπειροκόκῳ γνώ-
6. цемъ приходꙙтъ· тѣмꙿ сꙙ благочь҆стиа҆
   μῃ προσιοῦσιν ἡ τῆς εὐσεβείας
7. о҅тъкриваатъ раꙁоумъ· ѥ҅же бо вꙑше пꙑ-
   ἀποκαλύπτεται, γνῶσις· τὸ γὰρ ὑπὲρ ἔρευ-
8. таниꙗ ѥ҅стъ· ти кꙿто хоштетъ о҅ томь҆
   ναν ὂν εἴ τις ἐρεύνῃ
9. пꙑтати ноудꙙ сꙙ· а҅ не по свꙙтꙑи҅мъ
   δουλεύειν-ἐπαναγκάζοι ἀλλὰ μὴ τοῖς θείοις
10. ходꙙ словесемь҆· то и҅ ѥ҅сть҆ствиꙗ҆· а҅ сло-
    ἔποιτο λογίοις καὶ τοὺς τῆς φύσεως λό-
11. веса и҅миже сꙙ кꙑчитъ· горꙿко прѣтръ-
    γους, οἷς ἐπαίρεται, πικρῶς δια-
12. гнетъ· и҅ богословь҆нааго о҅хоулитъ ꙁак^о-
    σπάσει, καὶ τῶν τῆς θεολογίας καθ' ὧν ἐξυβρίζει νό-
13. на· и҅ бь҆шиѭ̑ ѥ҅го о҅хоулитъ· и҅ пꙑтаѥ҅-
    μων ὅλως ἐκπεσεῖται καὶ τῆς περιεργαζο-
14. мꙑѧ гонеꙁнетъ свꙙтости· дѣти хва-
    μένης ἀπελαθήσεται θεωρίας. Παῖδες τὸν ὕ-
15. лѫ приносꙙтъ· да родител҄ь о҅бличꙙтъ
    μνον δωροφοροῦσιν, ἵνα καὶ τῶν τεκόντων στηλιτεύσωσι
16. беꙁакониꙗ· и҅ вѣроуѭ̑штии҅хъ о҅бновꙙ-
    τὴν παρανόμιαν καὶ τῶν πιστευόντων ἐγκαινίσω-
17. тъ богопоꙁнаниѥ· ѥ҅лико бо прѣдолѣ-
    σι τὴν θεογνωσίαν· ὅσα γὰρ νι-
18. ваатъ о̑умоу· и҅ навꙑкнѫтъ нелѣпо
    κᾷ λογισμὸν καὶ μαθεῖν οὐχ οἷα
19. мꙑслиѭ̑· мь҆нога вѣсть҆ трѣбѣ ст꙯а·
    κρίσει διανοίας, ἐπιπνοίας δεῖται θειοτέρας·
20. а҅ ꙗ҅же въ чистѣхъ срь҆дьцихъ бе сквръ-
    ἡ δὲ καθαραῖς καὶ ἀπλάστοις
21. нꙑ· витаѥ҅тъ· тѣми и҅нѣмъ и҅стинь҆-
    ἐπιφοιτῶσα καρδίαις δι᾽ αὐτῶν τοῖς ἄλλοις τὴν τῆς ἀλη-
22. нꙑи҆ ꙗ҅вь҆ꙗ҅тъ раꙁоумъ· тꙑ же и҅ лаꙁа-
    θείας ἐμφανίζει γνῶσιν. Σὺ δὲ οὐδὲ τὸν Λάζα-
23. ра не видиши въставь҆ша о҅тъ гроба·
    ρον βλέπεις ἀνιστάμενον τοῦ τάφου
24. и҅ мрь҆твааго съ живꙑи҅ми сѫшта· и҅ на
    καὶ τὸν νεκρὸν εἰς ζῶντας τελοῦντα καὶ
25. вечерн҄и съ господь҆н҄и вь҆ꙁлежꙙшта· нъ
    τῷ δεσποτικῷ συνανακείμενον δείπνῳ; Ἀλλὰ
26. о̑укроѧ мрьтвааго рѣшиши· а҅ своѥ҅го
    τὰς μὲν κειρίας τοῦ νεκροῦ λύεις, τὴν σὴν
27. невѣрь҆ства не рѣшиши· и҅ гробънъи҆
    δ' ἀπιστίαν οὐ λύεις; Καὶ τοῦ τάφου μὲν
28. камꙑ о҅тъвалꙗѥ҅ши· а҅ ꙁависти доу-
    τὸν λίθον ἀποκυλίεις, τὸν φθόνον δὲ τῆς ψυ-
29. шꙙ своѥ҅ѧ҆· гории творꙙшта ти гнои҆·
    χῆς, χαλεπωτέραν ἐμποιοῦντά σοι σῆψιν,
30. не и҅скꙑдаѥ҅ши· и҅ а҅да видиши госпо-
    οὐκ ἀποκυλίεις; Ἀλλὰ τὸν μὲν Ἅιδην ὁρᾷς δεσπο-

Patriarchae Photii· In ramos et Lazarum homilia