<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 167r >

1. такожде· ѥ҅же виждѫ о҅трокꙑ простомъ
   ὡσαύτως οἷς ὁρῶ παῖδας ἐλευθέρᾳ
2. ѧ҅ꙁꙑкомь҆ и҅ дѣлесемь҆· пѣснь҆ цѣсароу тв^о-
   καὶ γλώσσῃ καὶ πράξει τὴν ἀνάρρησιν τοῦ βασιλέως ποιου-
3. рꙙштꙙ· нъ придетъ ми тъгда паче· жи-
   μένους, ἐπέρχεται δέ μοι μᾶλλον τότε τῶν Ἰου-
4. довъскꙑ плакати сꙙ· и҅ ненавидѣти ꙁъ-
   δαίων ταλανίζειν καὶ μισεῖν τὴν μοχθη-
5. лобꙑ· ꙗ҅ко о҅троци съмꙑслꙙтъ а҅ о҅тьци сꙙ
   ρίαν, ὅτι παῖδες μὲν εὐγνωμονοῦσι, πατέρες δὲ
6. на о̑убои творꙙтъ· и҅ младень҆ци богосло-
   μιαιφονοῦσι, καὶ νήπια μὲν θεολογοῦ-
7. вꙙтъ· а҅ о҅ть҆ци на бога сꙙ творꙙтъ· тъгда
   σι, πρεσβῦται δὲ θεομαχοῦσι. Τότε
8. и҅ кн҄ижьникъ самѣхъ виждѫ· падъшѫѭ̑
   καὶ τῶν γραμματέων αὐτῶν ὁρῶ καταπίπτουσαν
9. мѫдрость҆· славоѭ̑ бо и҅ лицемѣрь҆ствомъ
   τὴν σοφίαν· ἐν δόξῃ γὰρ καὶ ὑπολήψει
10. раꙁоума· горѣ ꙁь҆лѣ вь҆ꙁнесъше сꙙ· и҅стинъ-
    γνώσεως ἄνω κακῶς ἐπαρθέντες τῆς ἀληθι-
11. нꙑѧ и҅ божиѧ мѫдрости· по и҅стинѣ о҅тъ-
    νῆς καὶ θείας ὄντως σοφίας ἐξέ-
12. падошꙙ· тъгда и҅ о̑учител҄ь и҅хъ плачꙙ сꙙ
    πεσον. Τότε καὶ τῶν διδασκάλων αὐτῶν ὀλοφύρομαι
13. о҅жесточаниꙗ срь҆дь҆ца и҅хъ· ꙗ҅ко о̑учити и҅нѣ-
    τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας, ὅτι τῷ διδάσκειν ἄλ-
14. хъ порѫчени· не бꙑшꙙ достои҅ни своѥ҅ѭ̑
    λους πεπιστευκότες οὐδὲ τῆς τῶν μαθητῶν
15. ꙁълобоѭ̑· ни съ свои҅ми о̑ученикꙑ въ рꙙ-
    χοροστασίας, οἷς ἐθελοκακεῖν παρηνέχθησαν,
16. доу стати· и҅ недѫгъ и҅нѣхъ цѣлити· о҅бѣ-
    ἠξιώθησαν, καὶ τὸ νοσοῦν τῆς ψυχῆς ἄλλοις θεραπεύειν ἐπ-
17. штавъшии҅ сꙙ· сами послѣдн҄имъ недѫ-
    ηγγελμένοι αὐτοὶ τὴν ἐσχάτην ἐνό-
18. гомъ беꙁоумии҅мъ болѣшꙙ· величании҅-
    σησαν ἄγνοιαν, τῷ τῆς οἰήσεως
19. мъ страсти вь҆сѫ доушѫ ꙁь҆лѣ о҅бꙙтривъ-
    πάθει ὅλην τὴν ψυχὴν ἀθλίως διαφλεγμήναν-
20. ше· и҅ соугоубоѭ̑ по и҅стинѣ   ѧ҅ꙁеѭ̑· бо-
    τες καὶ διπλοῦν ὡς ἀληθῶς ἀρρώστημα ἀρρωστή-
21. лѣвь҆ше· ꙁьли бо сѫште и҅ ꙁь҆лѣ страждѫ-
    σαντες, ὅτι τε χαλεπῶς ἔχουσι καὶ ὅτι τὰ ἔσχατα πάσχον-
22. ште· не могошꙙ и҅ страсти своѥ҅ѧ҆ не чоути·
    τες οὐδ' ὅτι πάσχουσιν ἐπαισθάνονται·
23. Лѣпо бо бѣ и҅мъ врачоу пришъдъшоу· и҅ о̑у
    ἢ γὰρ ἂν τὸν ἰατρὸν παραγεγονότα καὶ
24. н҄ихъ сѫштоу приѧ҅ти ѥ҅го· и҅ рѣкꙑ и҅мъ
    συνόντα παρεδέξαντο καὶ ῥείθρων αὐτοῖς
25. цѣл҄ениꙗ проливаѭ̑штоу· о̑удобь҆ и҅ беꙁ
    προχεομένων ἰαμάτων, ῥάδιον ὂν καὶ χωρὶς
26. брашъна· о҅тъ о҅мꙑваѭ̑штааго и҅хъ· сквръ-
    δαπάνης τοὺς ῥυπῶντας ἀπορρύψασθαι,
27. нꙑ своѧ҅ о҅чиштати· и҅ страстии҆ свои҅хъ о҅мꙑ-
    τὰς τῶν παθῶν κηλῖδας ἐκεῖθεν ἀπεκαθήραντο.
28. вати сꙙ· нъ вол҄еѭ̑ и҅ чоувъства и҅ о̑умъ свои҆·
    Ἀλλ' ἑκόντες τὰς αἰσθήσεις καὶ τὸν λογισμὸν αὐτὸν
29. коупь҆но ꙁьлѣ о҅слѣпивъше· своѥ҅го цѣл҄е-
    ἐπὶ σφῶν κακῷ καταμύσαντες τῆς οἰκείας θερα-
30. ниꙗ съвратишꙙ сꙙ· и҅ съпаса и҅ творь҆ца
    πείας ἐξετράπησαν καὶ τὸν σωτῆρα καὶ δημιονργὸν

Patriarchae Photii· In ramos et Lazarum homilia