<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 165v >

1. не ходатаи ни сълъ нъ самъ господь҆ сь҆па-
   Οὐ πρέσβυς, οὐδὲ ἄγγελος, ἀλλ'αὐτὸς ὁ κύριος ἔσω-
2. се ѧ· Сего дѣл҄ьма и҅ мꙑ благословимъ
   σεν αὐτούς. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐλογοῦμέν
3. тꙙ господи· съ о҅тцемъ и҅ съ свꙙтꙑи҅мъ доу-
   σε, κύριε, τὸν σὺν πατρὶ καὶ ἁγίῳ πνεύ-
4. хомь· прѣжде вѣкъ и҅ вь҆ вѣкꙑ вѣкомь·
   μάτι πρὸ αἰώνων καὶ εἰς αἰῶνας αἰώνων
5. благословешенааго прѣжде вѣкъ· и҅ до-
   εὐλογημένον· πρὸ μὲν τῶν αἰώνων καὶ μέχρι τῆς
6. сели беспль҆ть҆но· нꙑнꙗ же и҅ вь҆ вѣкꙑ· съ
   δεῦρο ἀσωμάτως· τανὺν δὲ, καὶ εἰς αἰῶνας μετὰ
7. свꙙтꙑи҅мъ· и҅ бес прѣмѣнꙑ· и҅ беꙁъ раꙁлѫ-
   τῆς θείας καὶ ἀμεταβόλου καὶ ἀμε-
8. кꙑ сѫштии҅мъ вь҆пль҆чении҅мъ ⁘
   ρίστου σου σαρκώσεω·ς.
9. Нъ да видимъ по томь҆· что глагол҄етъ свꙙтоѥ
   Ἴδωμεν καὶ τὰ ἑξῆς. Τί λέγει ὁ θειότατος
10. е҅уа҅г҄елиѥ҆· въшъдъшоу о̑убо господеви
    εὐαγγελιστής ; Εἰσελθόντος γάρ ... τοῦ κυρίου
11. въ црь҆къве· придошꙙ к н҄емоу слѣпии҆
    εἰς τὸ ἱερόν, προσῆλθον αὐτῷ τυφλοὶ
12. и҅ хромии҆· и҅ и҅сцѣли ѧ вь҆сꙙ· видѣвъше же
    καὶ χωλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἰδόντες δὲ
13. старѣи҅шинꙑ молитвь҆никомъ· и҅ фари-
    οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ φαρι-
14. сеи҆ чоудеса ꙗ҅же сътвори· и҅ дѣти ꙁовѫ-
    σαῖοι τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησε, καὶ τοὺς παῖδας κράζον-
15. штꙙ и҅ глагол҄ѫштꙙ о҅сан· на сꙑноу давꙑ-
    τας καὶ λέγοντας, ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δα-
16. довъ· благословь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи҆ въ и҅мꙙ го-
    νΐδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυ-
17. сподь҆н҄е· не сътрьпѣшꙙ того чь҆сти· тѣ-
    ρίου, οὐκ ἤνεγκαν τὴν τούτου τιμήν· ὅ-
18. мъ и҅ пришъдъше к н҄емоу глаголаа҅хѫ·
    θεν προσελθόντες αὐτῷ εἶπον·
19. не слꙑшиши ли что сии глагол҄ѫтъ· нѣ
    Οὐκ ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν; Οὐ
20. ли ти· тꙙжъко        славимоу· нѣ ли
    βαρύνῃ δοξαζόμενος ὡς θεός; οὐκ
21. ти· печаль҆но слꙑшꙙште о҅тъ беꙁълобь҆-
    ἄχθῃ ἀκούων παρὰ τῶν ἀκά-
22. нъ дѣтии҆· ꙗ҅же ѥ҅дномоу богоу лѣпа·
    κων τὰ τῷ θεῷ καὶ μόνῳ πρέποντα;
23. не повѣда ли прѣжде богъ пророкомъ·
    οὐ πάλαι δεδήλωκεν ὁ θεὸς διὰ τοῦ προφήτου·
24. ꙗ҅ко славꙑ своѥ҅ѧ҆ и҅номоу не дамъ҆· то
    Τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω καὶ
25. како тꙑ чловѣкъ сꙑ самъ сꙙ твориши бо-
    Πῶς σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν θε-
26. гъ· нъ что противѫ томоу трь҆пѣливꙑи҆·
    όν ; Ἀλλὰ τί πρὸς ταῦτα ὁ μακρόθυμος,
27. тъштивꙑи҆ на милость҆· а҅ поꙁдь҆нъ на
    ὁ πολὺς ἐν ἐλέει, καὶ βραδὺς εἰς
28. гнѣвъ· тръпитъ вь҆ꙁбѣсь҆нѣвъшии҆-
    ὀργήν; Ἀνέχεται τῶν μεμηνό-
29. мъ· цѣлитъ о҅тъвѣтомъ о҅бꙙштрениѥ҆·
    των, ἀναστέλλει ἀπολογίᾳ τὴν φλεγμονήν,
30. попинаѥ писаниꙗ· прѣдьи҅ꙁводитъ съ-
    ἀνθυπομνήσκει γραφάς, προφέρει μαρ-

Iohannes Chrysostomus· In ramos palmarum homilia