<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 164v >

1. и҅ли о̑устѫпитъ коли· и҅ присности· и҅ли о҅-
   ἢ παυθήσεταί ποτε ἢ τῆς ἀϊδιότητος, ἢ τῆς κοι-
2. бь҆штъства и҅ цѣсарь҆ства· не бо ꙗ҅ко чловѣ-
   νότητος καὶ βασιλείας· οὐ γὰρ, ὅτι, ἄνθρω-
3. къ бꙑстъ сн꙯ъ божии҆· ї и҅же на н҄ь мѫчилъ т^о-
   πος γέγονε ... ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, καὶ τὸν καθ' ἡμῶν τύραννον
4. моу прѣдолѣ· пль҆тиѭ̑ то сь҆дѣлавъ· ꙗ҅же на
   ἐνίκησεν, ἐν σαρκὶ ταύτην πραγματευσάμενος τὴν κατὰ
5. ꙁълааго ѥ҅и҆ врага побѣда· тѫ сь҆дѣлавъ тѣ-
   τοῦ δυσμενοῦς αὐτῆς ἐχθροῦ νίκην, διὰ τοῦ-
6. мь҆ цѣсарь҆ бꙑстъ· нъ ꙗ҅ко цѣсарь҆ и҅ богъ·
   το βασιλεὺς ἐχρημάτισεν, ἀλλ' ὅτι κύριος καὶ θεὸς
7. присно того дѣлꙗ цр꙯ь· ꙗ҅коже и҅ породивꙑи҆
   ἀεί, διὰ τοῦτο βασιλεύς, ὡς ὁ γεννήσας
8. ѥ҅го· нꙑн҄ѣ же и҅ по рождении҆ присно· не хоу-
   αὐτόν, νυνὶ δέ, καὶ μετὰ τῆς προσλήψεως, καὶ εἰς τὸ διηνεκές. Μὴ βλα-
9. ли христосова цѣсарь҆ства хоуль҆ниче· да
   σφήμει τὴν τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, αἱρετικέ, ἵνα
10. не родивъшоуо̑умоу бесчь҆ствиѥ сътвори-
    μὴ τὸν γεννήσαντα ἀτιμά-
11. ши· а҅ште вѣрь҆нъ ѥ҅си· вѣрь҆но приди къ
    σῃς. Εἰ πιστὸς εἶ, πιστῶς πρόσελθε
12. христосоу и҅стинноуо̑умоу богоу нашемоу·
    Χριστῷ τῷ ἀληθινῷ θεῷ ἡμῶν,
13. а҅ не а҅кꙑ прь҆вꙑи҆ и҅мѣѧ҆ ꙁълꙑ свободꙑ· а҅-
    καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχων τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν•
14. ште ли робъ ѥ҅си· съ страхомъ си господиноу
    Εἰ δοῦλος εἶ, ἐν τρόμῳ τῷ δεσπότῃ
15. покори сꙙ· словесꙑ бо прѣпираѧ҅и сꙙ не при-
    ὑποτάγηθι. Ὁ γὰρ λογομάχος οὐκ εὐ-
16. ꙗ҅ꙁнивъ робъ· нъ ꙗ҅вѣ сѫпь҆рникъ· пише-
    γνώμων δοῦλος, ἀλλὰ πρόδηλος δυσμενής. Γέγρα-
17. тъ бо сꙙ не чътꙑи҆ сн꙯а не чь҆тетъ о҅ть҆ца поу-
    πται γάρ· Ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱόν, οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμ-
18. стивъшааго ѥ҅го· Мꙑ же вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅нии҆
    ψαντα αὐτόν. Ἡμεῖς δὲ, ἀγαπητοί,
19. о҅тъкѫдоу^же и҅ꙁидохомъ· наꙿдѣмъ на слово
    ὅθεν ἐξέβημεν, ἐπανέλθωμεν, τῷ λόγῳ
20. вь҆пиѭ̑ште· благословь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи въ и҅-
    βοῶντες· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνό-
21. мꙙ господь҆н҄е· пастоухъ добрꙑи и҅ благъи҆·
    μάτι κυρίου, ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς καὶ ἀγαθός,
22. положититъ доушѫ своѭ̑ ꙁа о҅вьцꙙ своѧ҆· да ꙗ҅-
    θεῖναι ... τὴν ψνχὴν αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν προβάτων αὐτοῦ· ἵνα ὥσ-
23. коже овь҆цꙙ травꙙштии҅ма вль҆комь҆· о҅вꙿце-
    περ τοὺς πρόβατα σιτουμένους λύκους προβά-
24. ѭ̑ лꙙчѫтъ ловь҆ци· сице раꙁоумь҆нꙑи҅мъ
    τῳ ἁλίσκουσιν οἱ λυκόθηρες, οὕτω τοῖς νοητοῖς
25. и҅ доушегоубь҆нꙑи҅мъ влькомъ· себе си
    καὶ ψυχοφθόροις λύκοις ἑαυτὸν
26. а҅кꙑ чловѣка положивъ старѣи҅шина па-
    ὡς ἄνθρωπον προθεὶς ὁ ἀρχι-
27. ствинѣ· ловитвѫ сътворитъ о̑уловь҆шии҅-
    ποιμὴν θήραμα ποιήσῃ τοὺς θηρεύσαν-
28. мь҆· прѣжде о̑уловь҆ѥ҅ноуоумоу о҅ть҆ н҄ихъ а҅да-
    τας τῷ πάλαι θηρευθέντι ὑπ' αὐτῶν Ἀ-
29. моу· благословь҆ѥ҅нъ грꙙдꙑи҆ въ и҅мꙙ госпо-
    δάμ. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυ-
30. дь҆н҄е· богъ на диꙗ҅вола· не ꙗ҅вѣ невидимоѭ̑
    ρίου, θεὸς κατὰ τοῦ διαβόλου, οὐ φανερῶς διὰ τῆς ἀπροσβλέπτου

Iohannes Chrysostomus· In ramos palmarum homilia