<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 163v >

1. женꙑи҆ дауꙑдъ· прѣжде вь҆спѣ глагол҄ꙙ
   κάριος Δαυῒδ προανεφώνησε λέγων·
2. и҅ꙁ оуст ъ младеништь и съсѫштии҅хъ
   Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων
3. съвръшилъ ѥ҅си пѣснь҆· да любо блаже-
   κατηρτίσω αἶνον. Ἢ τοίνυν τὴν ὁσιότη-
4. ниѥ дѣтьско прии҅мете а҅кꙑ лѣпо· любо
   τα τῶν παίδων οἰκειώσασθε ὡς χρέων, ἢ
5. ли съ благочь҆стии҅мъ и҅ дѣти намъ дади-
   μετὰ τῆς εὐσεβείας καὶ τοὺς παῖδας ἡμῖν χαρίσα-
6. те· мꙑ сь҆ н҄ими коупь҆но ликоуи҅мъ· мꙑ
   σθε. Ἡμεῖς τούτοις συγχορεύσωμεν, ἡμεῖς
7. сь҆ сими праꙁдьноуѥ҅мъ· и҅ новомъ ѧ҅ꙁꙑ-
   καὶ συνεορτάσωμεν, καὶ τῇ καινῇ γλώσ-
8. комъ богонао̑ученѫѭ̑ пѣснь҆ поѥ҅мъ·
   σῃ τὸ θεοδίδακτον ᾆσμα συμψάλλωμεν.
9. ҅Инъгда бо сумеѡ̑нъ старь҆цъ сь҆рѣтъ съ-
   Ποτὲ μὲν γὰρ Συμεὼν ὁ πρεσβύτης ὑπήντησε τῷ σω-
10. паса· и҅ на рѫкоу приѧ҆ вѣкомь҆ творь҆-
    τῆρι, καὶ ταῖς ἀγκάλαις ὑπεδέξατο τὸν τῶν αἰώνων ποιη-
11. ца· а҅кꙑ младеништа и҅ господа· и҅ бога
    τὴν ὡς βρέφος, καὶ κύριον καὶ θεὸν
12. проповѣда· нꙑнꙗ же вь҆ старь҆ць҆ мѣст^о
    ἐκήρυξε· νῦν δὲ ἀντὶ πρεσβυτέρων
13. несь҆мꙑсль҆нь҆· дѣти съпаса сь҆рѣтошꙙ
    ἀγνωμόνων οἱ παῖδες τῷ σωτῆρι ὑπήντησαν
14. а҅кꙑ сумеѡ̑на· и҅ вѣи҆ѥ҆ вь҆ рѫкоу мѣсто
    ὡς Συμεών, καὶ τὰ κλάδη ἀντὶ ἀγκαλῶν
15. пость҆лашꙙ· и҅ господи бога благослови-
    ὑπέστρωσαν, καὶ κύριον τὸν θεὸν ηὐλόγη-
16. шꙙ· на жрѣбꙙте а҅кꙑ на херовимѣ сѣ-
    σαν τὸν ἐπὶ πώλου, ὡς ἐπὶ Χερουβὶμ καθε-
17. дꙙштааго· ѡ̑сана сꙑноу дауи҆довоу·
    ζόμενον· Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυΐδ,
18. благословенъ грⱕ҆дꙑи въ и҅мꙙ господь҆-
    εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρί-
19. н҄е· сь҆ н҄имиже вь҆спои҅мъ и҅ мꙑ· благо-
    ου. Μεθ' ὧν βοήσωμεν καὶ ὑμεῖς· Εὐ-
20. словь҆ѥ҅нъ ѥ҅же о҅тъ бога богъ· цр꙯ь҆ славꙑ·
    λογημένος ὁ ἐκ θεοῦ θεός, ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης,
21. ѡ̑ о҅бъо̑убожавꙑи свои҆хъ си· беꙁъ о̑убо-
    ὁ πτωχεύσας ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ ἀπτω-
22. жь҆ства сꙑ насъ дѣл҄ьма· да насъ о҅бога-
    χεύτως δι᾽ ἡμᾶς, ἵνα ἡμᾶς πλου-
23. титъ своѥ҆ѭ̑ благостиѭ̑· благословь҆ѥ҅-
    τίσῃ τῇ αὐτοῦ ἀγαθότητι· εὐλογημέ-
24. нъ пришъдꙑи въ сь҆мѣрениѥ· и҅ пакꙑ
    νος ὁ ἐλθὼν ἐν ταπεινώσει, καὶ πάλιν
25. грꙙдꙑи вь҆ славѣ· прѣжде на жрѣбꙙ-
    ἐρχόμενος ἐν δόξῃ· πρῶτον ἐπὶ πώ-
26. ти кротъкъ и҅ младеништъ хвали-
    λου πραῢς καὶ ὑπὸ νηπίων ἀνευφημούμε-
27. мъ· да сꙙ събѫдетъ писаноѥ· видѣ-
    νος, ὅπως πληρωθῇ τὸ γεγραμμένον· Ἐθεω-
28. на бꙑшꙙ шь҆ствиꙗ твоꙗ боже· шь҆ствиа҆
    ρήθησαν αἱ πορεῖαί σου, ὁ θεός, αἱ πορεῖαι
29. бога моѥ҅го цѣсара и҅же ѥ҅стъ въ свꙙтѣѣ҆-
    τοῦ θεοῦ μου τοῦ βασιλέως τοῦ ἐν τῷ ἁγί-
30. мь҆· вътороѥ гръдъ на о҅блацѣхъ· и҅ а҅ггелꙑ·
    ῳ δεύτερον, φοβερὸς ἐπὶ τῶν νεφελῶν, καὶ ὑπὸ ἀγγέλων

---

Iohannes Chrysostomus· In ramos palmarum homilia