<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 161v >

1. на благочь҆стиѥ съврь҆шениѥ· Дь҆несь цѣса-
   πρὸς εὐσέβεαν τελειότητα. Σήμερον ὁ βασι-
2. рь҆ славꙑ на ꙁеми пророчь҆скꙑ славимъ ѥ҅стъ·
   λεὺς τῆς δόξης ἐπὶ τῆς γῆς προφητικῶς δοξάζεται,
3. и҅ причꙙсть҆никꙑ небесь҆ноуо̑умоу веселию̑·
   καὶ κοινωνοὺς τῆς ἐπουρανίου εὐωχίας
4. ꙁемь҆нꙑѧ сь҆твори· да покажетъ ꙗ҅ко тъ
   τοὺς γηγενεῖς ἀναδείκνυσιν ἵνα δείξῃ ὅτι αὐτός
5. ѥ҅стъ господь҆ о҅бои҅мъ· а҅кꙑ о҅тъ о҅бои҅хъ·
   ἐστι κύριος ἀμφοτέρων, ὡς ἑκατέρωθεν
6. ѥ҅динѣмь҆ гласомъ съ о҅тцемъ и҅ съ доухо-
   συμφώνως σὺν πατρὶ καὶ πνεύ-
7. мь҆ хвалимъ· Сего дѣлꙗ горь҆н҄ии· ꙁемь҆-
   ματι ἀνυμνούμενος. Διὰ τοῦτο οἱ μὲν ἄνω τὴν ἐπὶ γῆς
8. ноѥ съпасениѥ проповѣдаѭ̑ште поꙗ҅хѫ·
   σωτηρίαν καταμηνύοντες ἔψαλλον·
9. ст꙯ъ ст꙯ъ ст꙯ъ г꙯ь саваѡ̑ѳъ· и҅спльнь҆ небо и҅
   Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, κύριος σαβαώθ, πλήρης
10. вь҆са ꙁемь҆ꙗ славꙑ ѥ҅го· ҅А дол҄ьнии небесъ-
    πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ· οἱ δὲ κάτω τῇ ἐπουρα-
11. нꙑи҅мъ веселиѥ҅мъ· небесь҆нꙑи҅мъ весе-
    νίῳ εὐφροσύνῃ
12. лиѥ҅мь҆ коупно праꙁдьноуѭ̑ште ꙁовѣа҅-
    συμπανηγυρίζοντες ἐκραύγα-
13. хѫ· ѡ̑санꙿна въ вꙑшь҆н҄ии҆хъ· ѡ̑санна
    ζον· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, ὡσαννὰ
14. сꙑноу даӱидовоу· и҅ о҅ви славь҆ꙗ҅хѫ· бла-
    τῷ υἱῷ Δαυΐδ. Καὶ οἱ μὲν ἐδοξολόγουν· Εὐλο-
15. гословешена слава господь҆нꙗ о҅тъ мѣста
    γημένη ἡ δόξα κυρίου ἐκ τοῦ τόπου
16. ѥ҅моу· а҅ дроуꙁи^ї богословештваа҅хѫ·
    αὐτοῦ, οἱ δὲ ἐθεολόγουν·
17. благословешенъ грꙙдꙑи҆ вь҆ и҅мꙙ господьн҄е·
    Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου•
18. Сим же сице творимомъ· и҅ о̑ученикомъ
    Τούτων δὲ οὕτω τελουμένων, καὶ τῶν μαθητῶν
19. ликоуѭ̑штемъ· о҅ вь҆сѣхъ силахъ ѧ҅же
    χορευόντων περὶ πασῶν ὧν
20. видѣшꙙ· и҅ глагол҄ѫштемъ· благослове-
    εἶδον δυνάμεων, καὶ λεγόντων· Εὐλογημέν-
21. шенъ грꙙдꙑи въ и҅мꙙ господь҆н҄е· на не-
    ος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου· ἐν οὐ-
22. беси миръ· а҅ на ꙁеми слава· градъ трꙙсѣꙿ-
    ρανῷ εἰρήνη καὶ ἐπὶ γῆς δόξα. Ἡ πόλις ἐσείε-
23. ше сꙙ глагол҄ꙙ кꙿто сь҆ ѥ҅стъ· о҅слѣпь҆ѥ҅нѫ
    το λέγουσα· Τίς ἐστιν οὗτος; πεπωρωμένον
24. ꙁависть҆ на владꙑчь҆скѫ славѫ подвигꙿ·
    φθόνον κατὰ τῆς τοῦ δεσπότου δόξης κινοῦσα.
25. градъ же слꙑшꙙ ветъхꙑи҆ събора бес чи-
    Πόλιν δὲ ἀκούων, τὴν παλαιὰν τῆς συναγωγῆς ἄτακ-
26. на ѥ҆ множь҆ство раꙁоумѣваи҆· въпра-
    τον πληθὺν ἐπιγίνωσκε. Διερω-
27. шаѭ̑тъ беꙁоумь҆л҄и· кто ми ѥ҅стъ· а҅кꙑ ні-
    τῶσιν οἱ ἀγνώμονες· Τίς ἐστιν οὗτος; ὡς μή-
28. колиже видѣвъше благодѣтелꙗ· и҅ сла-
    πω ἑωρακότες τὸν εὐεργέτην καὶ περιβόη-
29. въна боголѣпь҆нꙑи҅ми чоудесꙑ· не бо по-
    τον τοῖς θεοπρεπέσι θαύμασιν. Οὐ γὰρ κατ-
30. стигнѫ стѣн҄ь· ѥ҅же вь҆ н҄емь просвь҆тѣ сꙙ
    έλαβεν ἡ σκιὰ τὸ ἐν αὐτῇ ἐπιλάμψαν

---

Iohannes Chrysostomus· In ramos palmarum homilia