[an error occurred while processing this directive]
< 160r >
-
и҅ на о҅браштаѭ̑штиїхъ срь҆дь҆ца кь н҄емоу·
καὶ ἐπὶ τοὺς ἐπιστρέφοντας καρδίαν ἐπ᾽ αὐτόν.
-
Дьнь҆сь҆ пророчь҆скꙑ трѫбꙑ вь҆сь҆ миръ въ-
Σήμερον προφητικαὶ σάλπιγγες τὴν οἰκουμένην ἀν-
-
скрилишꙙ· и҅ ѧ҅же вьсѫдоу господьнꙙ црь҆-
επτέρωσαν, καὶ τὰς ἁπανταχῆ τοῦ κυρίου ἐκκλη-
-
къви вь҆ꙁвеселишꙙ и҅ о̑увꙙꙁошꙙ· и҅ о҅тъ троу-
σίας ἐφαίδρυναν καὶ κατέστεψαν, καὶ ἐκ τοῦ σκάμ-
-
да ст꙯ꙑи҅хъ а҅лкании҆· и҅ ꙗ҅же на страсть҆
ματος τῶν ἁγίων νηστειῶν καὶ τῆς κατὰ τῶν παθῶν
-
брань҆· прѣи҅мъше· и҅же побѣдьнѫѭ̑ пѣ-
παλαίστρας παραλαβοῦσαι τοὺς [πιστοὺς] τὸν ἐπινίκιον ὕ-
-
снь҆· и҅ новоѥ҆ съложениѥ мироу· пѣтию̑·
μνον καὶ τὸ καινὸν σύνθεμα τῆς εἰρήνης ᾄδειν
-
побѣдьливоуо̑умоу христосовоу нао̑учи-
τῷ νικοποιῷ Χριστῷ ἐδίδα-
-
шꙙ· Придѣте о̑убо вь҆си да радоуѥ҅мъ сꙙ
ξαν. Δεῦτε οὖν ἅπαντες, ἀγαλλιασώμεθα
-
о҅ г꙯и· придѣте вь҆си ѧ҅ꙁꙑци да вь҆спле-
τῷ κυρίῳ· δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη, κροτήσω-
-
штемъ рѫками· и҅ вь҆скликнемъ богоу
μεν χεῖρας, καὶ ἀλαλάξωμεν τῷ θεῷ
-
съпасоу нашемоу· гласомъ веселомъ· не
τῷ σωτῆρι ἡμῶν ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως.
-
бѫди никтоже лихъ радости· не бѫди ни-
Μηδεὶς ἄμοιρος ἔστω τῆς χαρᾶς, μηδεὶς ὑστε-
-
ктоже лихъ поꙁъваниꙗ· ꙗ҅ко бꙑ сѣмꙙ о҅-
ρείτω τῆς κλήσεως, ὅτι ἐγενήθη τὸ σπέρμα τῶν ἀπει-
-
слоушь҆ливꙑи҅хъ въ пагоубѫ· никтоже
θούντων εἰς ἀπώλειαν· μηδεὶς
-
да не невѣстъ сьрѣтениꙗ цѣсара· да не вь҆-
ἀγνωμονείτω τὴν ὑπάντησιν τοῦ βασιλέως, ἵνα μὴ ἔξω-
-
нѣ чрътога ꙁатворенъ бѫдетъ· да не
θεν τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθῇ, μὴ
-
дрꙙхлъ на приѧ҅тиѥ о҅брꙙштетъ сꙙ· да
κατηφὴς πρὸς τὴν ὑποδοχὴν εὑρεθῇ ... ἵνα
-
не бѫдетъ съ ꙁълꙑи҅ми гражданꙑ о҅сѫ-
μὴ τοῖς πονηροῖς πολίταις συγκατα-
-
жденъ· гражданꙑ же наричѫ· и҅же не
κριθῇ. Πολίτας δέ φημι, τοὺς μὴ
-
рачишꙙ приѧ҅ти· господина си цѣсара
θελήσαντας δέξασθαι τὸν κύριον αὐτῶν βασιλέα
-
вь҆ себѣ· Вь҆си съ радостиѭ̑ коупь҆но
ἐφ' ἑαυτούς. Πάντες φαιδρῶς συν-
-
ть҆цѣмъ· вь҆си тъшть҆но прии҅мѣмъ·
δράμωμεν, πάντες προθύμως ὑποδεξώμεθα,
-
и҅ вꙑше мироу праꙁдь҆ноуи҅мъ· въ риꙁъ
καὶ ὑπερκοσμίως ἑορτάσωμεν. Ἀντὶ ἱματίων
-
мѣсто срь҆дь҆ца своꙗ просꙑпл҄ѣмъ прѣдъ
τὰς καρδίας ἡμῶν ἐκχέωμεν ἐνώπιον
-
н҄имъ· пѣснь҆ми и҅ хвалами· благода-
αὐτοῦ, ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις τὰς εὐχα-
-
рениꙗ въꙁдадимъ ѥ҅моу· и҅ благослове-
ριστείας ἀνατείνωμεν αὐτῷ, καὶ τὸ Εὐλογη-
-
шенъ грꙙдꙑи въ и҅мꙙ господьн҄е· не прѣ-
μένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου, ἀκατα-
-
стаѭ̑ште въпиꙗ҅мъ· благословестꙙштиї
παύστως βοήσωμεν. Οἱ γὰρ εὐλογοῦντες
-
бо ѥ҅го благословешени сѫтъ· а҅ клънѫштии҆
αὐτόν, ηὐλόγηνται· καὶ οἱ καταρώμενοι
Iohannes Chrysostomus· In ramos palmarum homilia