<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 159v >

1. видѣвъ въстанию̑ вѣроуи҆· тъжде бо
   θεωρήσας, τὴν ἀνέγερσιν πίστευε. Ἡ αὐτὴ γὰρ
2. гласъ вь҆сꙙ нꙑ въставитъ· ꙗ҅коже и҅ нѣ-
   φωνὴ πάντας ἡμᾶς ἀναστήσει, ὥς
3. кꙿде а҅постолъ глагол҄етъ· въстрѫбитъ
   που καὶ ὁ ἀπόστολος λέγει· “σαλπίσει
4. бо и҅ мрь҆твии҆ вь҆станѫтъ· беꙁъ и҅стьлѣ-
   γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἀναστήσονται ἄφθαρ-
5. ниꙗ· благодѣтиѭ̑ г꙯и нашего їсоуса хри-
   τοι” τῇ χάριτι τοῦ κυρίου ὑμῶν Ἰησοῦ Χρι-
6. стоса· ѥ҅моуже слава и҅ дръжава· нꙑнꙗ
   στοῦ, ᾧ ἡ δόξα
7. и҅ присно и҅ вь҆ вѣкꙑ вѣкомь҆ а҅мин ⁘
   εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.
8. 
   
9. 
   
10. свꙙтааго о҅тца нашего їѡ̑а҅на ꙁлатоо̑устааго· слово
    
11. на врьбьницѫ ⁘
    
12. Отъ чоудесъ къ чоудесемь҆ господь҆н҄емъ
    Ἐκ θαυμάτων ἐπὶ τὰ θαύματα τοῦ κυρίου
13. ходимъ братиꙗ· и҅ дои҅дѣмъ а҅кꙑ о҅тъ
    βαδίσωμεν, ἀδελφοί, καὶ φθάσωμεν, ὡς ἐκ
14. силꙑ на силѫ· ꙗ҅коже бо вь҆ веригахъ ꙁла-
    δυνάμεως εἰς δύναμιν. Καθάπερ γὰρ ἐν ἁλύσει χρυ-
15. тахъ· притокꙑ дроугъ дроуꙁѣ сьпле-
    σῇ κρικίοις ἀλληλενδέτοις συμβεβλη-
16. тенъ· ѥ҅дно ѥ҅дного дръжитъ сꙙ сьплете-
    μένῃ ἐν τοῦ ἑνὸς κατέχεται, τῶν συμβεβλη-
17. нꙑи҅хъ коѥ҅ждо· съвъкоуплено же коѥ҅-
    μένων ἕκαστον συνάπτεταί τε θάτε-
18. ждо коѥ҅мь҆ждо· и҅ продль҅жаѥ҅мо ѥ҅стъ·
    ρον θατέρῳ, καὶ παραπέμπεται·
19. и҅ сице и҅ свꙙтꙑи҅хъ е҅уа҅гг҄елии чоудеса·
    οὕτω καὶ τὰ τῶν ἁγίων εὐαγγελίων θαύματα
20. дроугъ о҅тъ дроуга направь҆ꙗѭ̑тъ· пра-
    ἐξ ἀλλήλων εἰς ἄλληλα ποδηγοῦσι
21. ꙁдь҆никомь҆· любивѫѭ̑ црь҆кꙿве христо-
    τὴν φιλέορτον τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαν,
22. совѫ вел селꙙтъ· не погꙑбаѭ̑штеѭ̑ пи-
    καὶ εὐφραίνουσιν οὐ τῇ ἀπολλυμένῃ βρώ-
23. штеѭ̑· нъ прѣбꙑваѭ̑штеѭ̑ въ жиꙁнь҆
    σει, ἀλλὰ τῇ μενούσῃ εἰς ζωὴν
24. вѣчьнѫѭ̑· Сѣ о̑убо и҅ мꙑ вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅нии҆·
    αἰώνιον. Φέρε τοίνυν καὶ ἡμεῖς, ἀγαπητοί,
25. о̑уготованомъ срьдьцемь҆· и҅ о̑ушима добрѣ
    ἐν ἑτοιμασίᾳ καρδίας καὶ ὠσὶν εὐ-
26. слꙑшꙙштема· слꙑшимъ что глагол҄етъ
    ηκόσις ἀκούσωμεν, τί λαλήσει
27. намъ господь господь҆· въ пророцѣхъ и҅ вь҆
    ἡμῖν κύριος ὁ θεὸς ἔν τε προφήταις καὶ
28. е҅уаг҄елиа҅хъ· о҅ свꙙтѣѣ҆мь҆ семь҆ праꙁдь҆ни-
    ἐναγγελίοις περὶ τῆς θειοτάτης ταύτης ἑορ-
29. цѣ· глаголати же о̑уто и҅матъ миръ на лю-
    τῆς. Λαλήσει δὲ πάντως εἰρήνην ἐπὶ τὸν λα-
30. дехъ свои҅хъ· и҅ на прѣподобьнꙑи҅хъ си·
    ὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ,

Iohannes Chrysostomus· In Lazarum homilia 2 / Iohannes Chrysostomus· In ramos palmarum homilia