<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 158r >

1. отъдъшениѥ· диꙗ҅волоу раꙁорениѥ҆
   ἀνάψυξις ... διαβόλου κατάλυσις,
2. бѣсомъ о҅чиштениѥ҆· прь҆воѥ сътворе-
   δαιμόνων καθαίρεσις, τοῦ πρωτοπλά-
3. ноуо̑умоу а҅дамоу поновь҆ѥ҅ниѥ· веселі-
   στου Ἀδὰμ ἀνανέωσις, ... εὐφροσύ-
4. ю̑ поспѣшениѥ· Нъ да съкративъ сло-
   νης συνεργέ, ... ἵνα δὲ ἐπιτεμὼν τῷ λό-
5. во рекѫ· и҅де вь҆ виѳаниѭ̑· сь҆рѣтоста и
   γῳ εἶπω; Ἔρχεται ... εἰς τὴν Βηθανίαν, ἀπήντησαν αὐτῷ
6. сестрѣ лаꙁаровѣ· припадаѥ҅та къ но-
   αἱ ἀδελφαὶ Λαζάρου, προσπίπτουσι τοῖς γό-
7. гама господь҆нꙗма· плачѫшти и҅ гла-
   νασι τοῦ κυρίου κλαίουσαι καὶ λέ-
8. гол҄ѫшти г꙯и а҅ бꙑ сь҆де бꙑлъ· не бꙑ о̑у-
   γουσαι· "Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπ-
9. мрълъ братъ наю̑· то не бѣ ли о̑убо тоу·
   έθανεν ἡμῶν ὁ ἀδελφός". Ἆρα γὰρ οὐκ ἦν ἐκεῖ;
10. нъ тѣломъ не бѣ тоу· нъ божь҆ствъмъ
    Ἀλλὰ τῷ μὲν σώματι οὐκ ἦν ἐκεῖ, τῇ δὲ θεότητι
11. не тъчь҆ѭ̑ тоу нъ и҅ на небесехъ· како
    οὐ μόνον ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ ἐν οὐρανοῖς. Πῶς
12. бо вѣдѣѣше къгда о̑умрѣ лаꙁаръ· по не-
    γὰρ ἐγίνωσκε τὸ πότε ἀπέθανεν ὁ Λάζαρος ... κατὰ τὴν ἀ-
13. видомѣи҆ силѣ божь҆ства· и҅ глаголаста
    όρατον δύναμιν τῆς θεότητος; καὶ ἔλεγον·
14. г꙯и а҅ бꙑ сь҆де бꙑлъ то не бꙑ о̑умрълъ бра-
    „ Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανεν ἡμῶν ὁ ἀδελ-
15. тъ наю̑· и҅ рече к н҄има господь҆ вѣроуи҅-
    φός”. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ κύριος· πιστεύσα-
16. та и҅ о̑уꙁь҆рита славѫ божиѭ̑· о̑учꙙ ꙗ҅ко
    τε καὶ ὄψεσθε τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ, διδάσκων ὅτι
17. добрꙑи҅мъ дѣломъ вѣра ѥ҅стъ поспѣ-
    τῶν ἔργων τῶν ἀγαθῶν ἡ πίστις ἐστίν ἀρ-
18. шь҆никъ· и҅ видѣвꙑ и҆ плачѫшти· и҅
    χηγός. Καὶ θεωρήσας αὐτὰς κλαίουσας, καὶ
19. пришъдъше на жидꙑ раꙁгнѣва сꙙ доу-
    τοὺς παρόντας Ἰουδαίους, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύ-
20. хомь҆· и҅ смѫти сꙙ и҅ рече кде положисте и҆·
    μάτι, καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν, καὶ εἶπεν ποῦ τεθείκατε αὐτόν;
21. что ѥ҅стъ доухомь҆· пожиди вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅-
    Τί ἐστι τὸ ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι; Ἔκδειξαι ἀγαπη-
22. нꙑи҆· и҅ се по малоу о҅брꙙштеши и҅ште-
    τέ. Καὶ μετ' ὀλίγον εὑρήσεις τοῦ ζη-
23. моуо̑умоу о҅трѣшениѥ҆· съмѫти сꙙ са-
    τουμένου τὴν λύσιν. Ἐτάραξεν ἑαυ-
24. мъ не ꙗ҅коже мꙑ о̑ужастиѭ̑· и҅ли печа-
    τόν, οὐχ ὡς ἡμεῖς ὑπὸ δειλίας ἢ λύ-
25. лиѭ̑ съмѫтимъ сꙙ· нъ самъ себе съмѫ-
    πης ταρασσόμεθα. Ἀλλ' αὐτὸς ἑαυτὸν ἐτάρ-
26. ти и҅ рече къде положисте и҆· дѣѣ҅ши ли
    αξεν, καὶ λέγει· ποῦ τεθείκατε αὐτόν;Ἆρα γὰρ
27. не вѣдѣѣ҅ше кде погребенъ ѥ҅стъ· о̑увѣ-
    ἠγνόει ποῦ τέθαπται. Ὁ ἐγνω-
28. дѣвꙑи коли о̑умь҆рѣ· нъ сь҆мѣшаѥ҅тъ
    κὼς πότε τετελεύτηκεν; Ἀλλὰ μιγνύει
29. чловѣчь҆ска словеса сь҆ божии· Чоудодѣꙿ-
    τὰ ἀνθρώπινα ῥήματα τοῖς θείοις θαυματουργί-
30. ниꙗ҅ ми да покажетъ· ꙗ҅ко и҅ чловѣкъ бѣ
    μασιν, ἵνα δείξῃ ὅτι καὶ ἄνθρωπος ἦν,

---

Iohannes Chrysostomus· In Lazarum homilia 2