<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 157r >

1. и҅ мархꙑ сестрꙑ ѥ҅и҆· бѣ же мариꙗ помаꙁавъ-
   καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλεί-
2. шиꙗ господа муромъ҆· ѥ҅и҅же братъ лаꙁаръ
   ψασα τὸν κύριον μύρῳ, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος
3. болѣа҅ше· рече же їс꙯ болѣꙁнь҆ си нѣстъ
   ἠσθένει. Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· οὐκ ἔστιν ἡ ἀσθένεια αὕτη
4. на сь҆мрьть҆· нъ на славѫ божиѭ̑· да сꙙ въ-
   πρὸς θάνατον, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ, ἵνα δο-
5. славитъ богъ ѥ҅ѭ̑· вь҆спꙙть҆ приносꙙ гла-
   ξασθῇ ὁ θεὸς δι᾽ αὐτῆς. Ἀνθυποφέρων λέ-
6. гол҄ѫ· си болѣꙁнь҆ нѣстъ на съмрьть҆· нъ
   γω· Ἡ ἀσθένεια αὕτη οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ'
7. ꙁа славѫ божиѭ̑· нѣстъ болѣꙁнь҆ нъ о̑у-
   ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ. Οὐκ ἔστιν ἀσθένεια ... ἀλλ' ἀσφά-
8. тврь҆ждениѥ· ҆Ѡ болѣꙁни болꙙштиимꙿ·
   λεια. Ὦ ἀσθένεια ἀρρωστούντων
9. врачоу· вѣрѣ правителю· съмрь҆ти сѫпо-
   ἰατρέ, πίστεως ὁδηγέ, θανάτου ἀντί-
10. стате· диꙗ҅волоу сѫпрь҆ниче· съпасени-
    παλε, διαβόλου ἀντίδικε, σωτηρί-
11. ю̑ въчꙙло· ѡ̑ болѣꙁни дш꙯и корениѥ҆ нера-
    ας ἀρχηγέ. Ὦ ἀσθένεια ψυχῆς θεμέλιε ἄρ-
12. ꙁоримоѥ· вѣр ѣ о̑учителю· благочь҆стию̑
    ρηκτε. πίστεως διδάσκαλε, εὐσεβείας
13. съмотрениѥ҆· ѡ̑ болѣꙁни о҅гн҄и доуше пр^о-
    οἰκονόμε. Ὦ ἀσθένεια πυρετοὺς ψυχῶν ἀποσο-
14. гонꙙшти· и҅ потꙑ кръштениꙗ росꙙшти·
    βοῦσα, καὶ ἱδρῶτας βαπτίσματος δροσίζουσα,
15. и҅ свѣть҆ли одеждꙙ дш꙯ꙙ тъкѫшти· ѡ̑ бо-
    καὶ λαμπρὰς στολὰς ψυχῆς ἐξυφαίνουσα. Ὦ ἀσθέ-
16. лѣꙁни небесъноуо̑умоу хлѣбоу дателю·
    νεια, οὐρανίου ἄρτου πάροχε,
17. вѣрѣ свѣште чиста· диа҅волоу о҅силе· а҅ чло-
    πίστεως λαμπαδοῦχε ἄριστε, διαβόλου παγὶς καὶ ἀν-
18. вѣкоу ꙁнамениѥ· Егда слꙑша рече їс꙯·
    θρώπον σφραγίς. Ὅτε δὲ ἤκουσεν, φησίν, ὁ Ἰησοῦς,
19. тъгда прѣбꙑ на н҄емъже бѣ мѣстѣ·
    τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ
20. дъва дь҆ни· каꙗ҅ же бѣ ноужда прѣбꙑти
    δύο ἡμέρας. Τί δὲ τὸ ἀναγκαῖον τοῦ ἐπιμεῖναι
21. господеви· слꙑшавъшоу· и҅ не тоу а҅биѥ҆
    τὸν κύριον ἀκούσαντα, καὶ μὴ εὐθὺς
22. и҅ти къ болꙙштоуо̑умоу· нъ о̑уто жъдаа-
    ἀπελθεῖν πρὸς τὸν ἀσθενοῦντα; Ἀλλὰ πάντως ἐξεδέχε-
23. ше сь҆мрь҆ти лаꙁаровꙑ· да съмрь҆тиѭ̑ бо-
    το τὸν θάνατον τοῦ Λαζάρου, ὅπως ἐν τῷ θανάτῳ μεί-
24. л҄ьшѫ чоудесꙑ вѣрѫ видꙙштии҅мъ пока-
    ζονα τῶν θαυματουργημάτων τὴν πίστιν τοῖς ὁρῶσιν ἐνδεί-
25. жетъ· Потомъ же глагола о̑ученикомъ си
    ξηται. Μετὰ ταῦτα οὖν λέγει τοῖς μαθηταῖς
26. їс꙯· лаꙁарь҆ дроугъ нашъ о̑усьпе· нъ и҅дѫ
    ό Ἰησοῦς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται ἀλλὰ πορεύομαι
27. да въꙁбоуждѫ и҆· по и҅стинѣ бо чловѣчь҆-
    ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. Ἀληθῶς γὰρ ὁ τῶν ἀνθρώ-
28. ска сьмрь҆ть· сънъ о̑у господи мь҆нитъ сꙙ·
    πων θάνατος ὕπνος παρὰ τῷ κυρίῳ λελόγισται.
29. и҅дѫ да въꙁбоуждѫ и҆· дѣѣши ли а҅ште
    Πορεύομαι, ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. Τί γάρ; Καὶ
30. сь҆де сꙑ не можеши о҅живити мрь҆твааго·
    ἐνταῦθα ὢν ἀδυνατεῖς ζωοποιῆσαι τὸν νεκρόν;

---

Iohannes Chrysostomus· In Lazarum homilia 2