<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 155v >

1. рече ꙗ҅ко тꙑ мꙙ поусти· послоушаи҆ мол҄ѫ съ
   φησίν, ὅτι αὐτός σε ἀπέστειλε; Πρόσεχε, παρακαλῶ, μετὰ
2. вь҆сѣмъ о҅пасъмъ· се рече свои҅мъ господь҆-
   πάσης ἀκριβείας. Ἰδού, φησί, μετὰ τῆς ἐμῆς αὐθεν-
3. ствь҆мъ ꙁовѫ мрътваа҅го· се своѥ҅ѭ̑ власти-
   τίας καλῶ τὸν νεκρόν· ἰδοὺ τῇ οἰκείᾳ ἐξουσ-
4. ѭ̑ ꙁапрѣштаѭ̑ сь҆мрь҆ти· ꙁовѫ о҅ть҆ца о҅ть-
   ίᾳ ἐπιτάττω τῷ θανάτῳ· καλῶ τὸν πατέρα πα-
5. цемъ· да а҅ште ми нѣстъ о҅ть҆ць҆ о҅ть҆ць҆· о̑у-
   τέρα, εἰ οὐκ ἔστι μου πατὴρ ὁ πατὴρ ἐμπο-
6. дръжитъ мрьтвааго вьскрьсениѥ· а҅ште
   δίσει τῇ τοῦ νεκροῦ ἀναστάσει, εἰ
7. ми нѣстъ о҅ть҆ць҆ о҅ть҆ць҆· ставитъ съмрь҆ть҆
   οὐκ ἔστι μου πατὴρ ὁ πατὴρ κωλύσει τὸν θάνατον
8. и҅ꙁдати мрь҆твааго· ꙁовѫ о҅ть҆ца о҅ть҆ць҆мъ·
   ἀποδοῦναι τὸν νεκρόν. Καλῶ τὸν πατέρα πατέρα,
9. ꙁовѫ и҅ лаꙁара и҅ꙁъ жоупишть҆· д^а а҅ште нѣстъ
   καλῶ καὶ τὸν Λάζαρον ἐκ τῶν τάφων. Εἰ οὐκ ἔστι
10. прь҆воѥ и҅стина то и҅ се не бѫдетъ· а҅ште ли
    τὸ πρῶτον ἀληθές, μηδὲ τοῦτο γενέσθω· εἰ δὲ
11. по и҅стинѣ о҅ть҆ць҆ о҅ть҆ць҆· да послоушаѥ҅тъ
    ἀληθῶς ὁ πατὴρ πατήρ, ὑπακουέτω
12. мрътвꙑи на течениѥ҆ пришъдъшии҅мъ·
    ὁ νεκρὸς πρὸς διδασκαλίαν τῶν παρόντων.
13. что же х꙯с глаголаа҅ше· лаꙁаре и҅ꙁлѣꙁи вънъ·
    Τί γὰρ ὁ Χριστὸς ἔλεγε; Λάζαρε, δεῦρο ἔξω.
14. ѥ҅гда бꙑстъ молитва не въста мрь҆твꙑи҆·
    Ὅτε γέγονεν ἡ προσευχή, οὐκ ἀνέστη ὁ νεκρός.
15. нъ ѥ҅гда рече лаꙁаре грꙙди вънъ· тъгда
    ἀλλ' ὅτε εἶπε, Λάζαρε, δεῦρο ἔξω, τότε
16. въста мрь҆твꙑи҆· ѡ̑ле мѫка сь҆мрьти·
    ἀνέστη ὁ νεκρός. Ὂ τυραννὶς τοῦ θανάτου·
17. ѡ̑ле мѫка силѣ тои дръжꙙштии҆ доушѫ·
    ὢ τυραννὶς τῆς δυνάμεως ἐκείνης τῆς κατεχούσης τὴν ψυχήν·
18. молитва бꙑстъ тоже не и҅споустиши
    προσευχὴ γέγονε, καὶ οὐκ ἀπολύεις
19. мрь҆твааго· ни рече почто ꙗ҅ко нѣстъ
    τὸν νεκρόν; Οὐχί, φησί. Διὰ τί; Ὅτι οὐ
20. ми повелѣно· прист^авꙿникъ нѣкоторꙑи҆ бѣ
    προσετάχθην. Δήμιός τις ἦν
21. тоу дръжꙙ повиньнааго· а҅ште не пове-
    αὐτόθι κατέχων τὸν ὑπεύθυνον· ἐὰν μὴ προσταχ-
22. лѣно ми бѫдетъ рече не и҅споуштѫ· моли-
    θῶ, φησίν, οὐκ ἀπολύω· ἡ γὰρ προσ-
23. тва бо рече не бꙑстъ мене дѣл҄ьма· нъ при-
    ευχή, φησίν, οὐ γέγονεν δι᾽ ἐμέ, ἀλλὰ διὰ
24. шь҆дъшии҅хъ дѣл҄ьма невѣрь҆нꙑи҅хъ·
    τοὺς παρόντας ἀπίστους.
25. мь҆нѣѣ҅ше повелѣно бѫде· не и҅споу-
    Ἐγώ, ἐὰν μὴ προσταχθῶ, οὐκ ἀπ-
26. штѫ мрътвааго· жъдѫ жиꙁни да и҅споу-
    ολύω τὸν ὑπεύθυνον ἀναμένω τὴν φωνήν, ἵνα ἀπολ-
27. штѫ доушѫ· лаꙁаре и҅ꙁлѣꙁи вънъ· слꙑ-
    ύσω τὴν ψυχήν. Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. Ἤκ-
28. ша повелѣниꙗ мрътвꙑи҆· и҅ съмрьтънꙑ-
    ουσε τοῦ προστάγματος ὁ νεκρός, καὶ τοῦ θανάτου
29. ѧ раꙁврьже ꙁаконꙑ· да срамь҆ꙗ҅ѭ̑тъ сꙙ
    τοὺς νόμους παρέλυσεν. Αἰσχυνέσθωσαν
30. и҅новѣрь҆ници· о̑укаꙁа бо слово· ꙗ҅ко не
    οἱ αἱρετικοί, καὶ γὰρ ἀπέδειξεν ὁ λόγος, ὅτι οὐ

---

Iohannes Chrysostomus· In quartriduanum Lazarum homilia 1