<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 154v >

1. и҅ рече ѥ҅моу по вѣрѣ твоѥи бѫди ти· дроу-
   καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κατὰ τὴν πίστιν σου γενηθήτω. Ἄλ-
2. гꙑи҆ рече нѣсмъ достои҅нъ да ми подъ
   λος εἶπεν· Οὔκ εἰμι ἄξιος ἵνα μου ὑπὸ
3. кро^въ вълѣꙁеши· и҅ рече ѥ҅моу бѫди ти ꙗ҅к^о-
   τὴν στέγην εἰσέλθῃς. Καὶ εἶπεν αὐτῷ· Γενηθήτω σοι ὡς
4. же хоштеши· дроугꙑи҆ рече приди и҅цѣли
   θέλεις. Ἄλλος εἶπε, Δεῦρο, θεράπευσόν
5. ми дь҆штере· и҅ рече ѥ҅моу и҅дѫ по тебѣ· про-
   μου τὴν θυγατέρα· καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἀκολουθήσω σοι. Πρὸς
6. тивѫ силѣ и҅ о̑умоу чловѣкомъ· и҅ цѣльба
   τὰς προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ θεραπεία
7. о҅тъ врача приноситъ сꙙ· дроугаꙗ҅ прик^о-
   τοῦ ἰατροῦ προσάγεται. Ἄλλη ἥψ-
8. снѫ сꙙ ^{подраꙁѣ} риꙁѣ ѥ҅моу таи҆· и҅ таи҅ цѣльбѫ
   ατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ λάθρα, καὶ λάθρα τὴν θεραπείαν
9. вь҆ꙁꙙ· къждо ꙗ҅коже вѣрова цѣль҆бѫ при-
   ἐκαρπώσατο· ἕκαστος ὡς ἐπίστευσε τὴν θεραπείαν ἐλάμ-
10. и҅мааше· си глагол҄етъ ꙗ҅коже вѣдѣ· ꙗ҅к^о
    βάνε. Αὕτη λέγει· Οἶδα ὅτι
11. ѥ҅же просиши о̑у о҅ть҆ца дастъ ти о҅ть҆цъ·
    ὃ ἐὰν αἰτήσῃς τὸν Πατέρα, δίδωσί σοι ὁ Πατὴρ·
12. ѥ҅лма же молитвꙑ проси молитвѫ дастъ·
    καὶ ἐπειδὴ προσευχὴν ᾔτησεν, προσευχὴν δίδωσιν,
13. не самъ молитвꙑ трѣбоуѧ нъ немошті
    οὐκ αὐτὸς τῆς προσευχῆς ἐπιδεόμενος, ἀλλὰ τῇ ἀσθενείᾳ
14. женьстѣ годꙙ· и҅ да покажетъ ꙗ҅ко нѣ-
    τῆς γυναικὸς συμπεριφερόμενος, καὶ ἵνα δείξῃ, ὅτι οὐκ
15. стъ сѫпротивь҆ богоу· нъ ꙗ҅ко ѥ҅же и҅ сии҆
    ἔστιν ἀντίθεος, άλλ' ὅτι καὶ ὁ ἂν αὐτὸς
16. творитъ то же и҅ о҅ть҆цъ творитъ· съпле-
    ποιῇ, τοῦτο καὶ ὁ Πατὴρ ποιεῖ. Ἔπλασ-
17. ска богъ и҅спръва чловѣка· о҅бою̑ бꙑстъ
    εν ὁ Θεός ἐξ ἀρχῆς τὸν ἄνθρωπον ἀμφοτέρων ἐγένετο
18. съплесканиѥ· сътворивъ бо сь҆ чловѣка
    τὸ πλάσμα· Ποιήσωμεν γὰρ ἄνθρωπον
19. по капи нашеи и҅ по о҅браꙁоу· пакꙑ хотѣ
    κατ᾽ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ' ὁμοίωσιν. Πάλιν ἠθέλησε
20. раꙁбои҅ника вь҆вести въ породѫ· и҅ тъчь҆-
    τὸν λῃστὴν εἰς τὸν παράδεισον εἰσενεγκεῖν, καὶ εὐ-
21. ѭ̑ слово рече· и҅ раꙁбои҅ника въ породѫ
    θέως λόγον εἶπε, καὶ τὸν λῃστὴν εἰς τὸν παράδεισον
22. вь҆веде а҅ не трѣбова молитвꙑ· а҅цѣ вь҆-
    εἰσήγαγε, καὶ οὐκ ἐδεήθη προσευχῆς, καίτοι γε πάν-
23. сѣхъ и҅же по а҅дамѣ· ставилъ бѣ богъ
    τας τοὺς μετὰ τὸν Ἀδὰμ κωλύσας ἦν ὁ θεὸς
24. о҅тъ того вълаꙁа· положи бо пламѣно
    ἐξ ἐκείνης τῆς εἰσόδου· ἔθηκε γὰρ τὴν φλογίνην
25. копь҆ѥ блюсти породѫ· нъ властиѭ̑ х꙯с
    ῥομφαίαν φυλάττειν τὸν παράδεισον. Ἀλλ' αὐθεντίᾳ Χριστὸς
26. породѫ о҅тврь҆ꙁе· и҅ раꙁбои҅ника вь҆веде·
    τὸν παράδεισον ἠνέῳξε, καὶ τὸν λῃστὴν εἰσήγαγε.
27. раꙁбои҅ника ли г꙯и· о҅тьць҆ твои҆ ѥ҅дного дѣ-
    Λῃστήν, Δέσποτα; Ὁ Πατὴρ ὁ σὸς διὰ μόνην
28. лма грѣха а҅дама и҅с породꙑ и҅ꙁведе·
    ἁμαρτίαν τὸν Ἀδὰμ ἐξήγαγεν ἐκ τοῦ παραδείσου,
29. а҅ тꙑ ли раꙁбоиника въводиши· и҅же тъ-
    καὶ σὺ τὸν λῃστὴν εἰσάγεις, τὸν μυρ-
30. мами ꙁъла и҅ тъмами беꙁаконии виннь҆
    ίοις κακοῖς καὶ μυρίαις παρανομίαις ὑπεύθυνον;

Iohannes Chrysostomus· In quartriduanum Lazarum homilia 1